ΤΟΠΙΚΑ

Ανοιξε τα φτερά του ο Μάχερ για μία καλύτερη ζωή

ανοιξε-τα-φτερά-του-ο-μάχερ-για-μία-καλύ-561613

Παρά τα τραύματα του πολέμου – Το ταξίδι του με τους διακινητές – Η προετοιμασία για τη νέα του ζωή στη Σουηδία με τον θείο του

Πράξη έγινε πρόσφατα η πρώτη οικογενειακή επανένωση φιλοξενούμενου της Αρσις στη Μακρινίτσα μετά την πολύμηνη καραντίνα. Ο 18χρονος Μάχερ από τη Συρία, που ισοπεδώθηκε το σπίτι του από βόμβα, ζει πλέον με τον θείο του στη Σουηδία. Tα όνειρά του συνοδεύονται από τις ευχές όλων των παιδιών της δομής και του προσωπικού, που τον αγάπησαν σαν οικογένειά του.

Ρεπορτάζ: ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΜΑΡΟΥΓΚΑ

Οταν έφθασε στη Μακρινίτσα ο νεαρός είχε πολλά τραύματα στο σώμα του, ήταν εμφανώς ταλαιπωρημένος, ενώ η φρίκη του πολέμου πολιορκούσε τις στιγμές χαλάρωσής του και αναψυχής. Σήμερα κυνηγάει τα όνειρά του, έχοντας χτίσει δυνατές βάσεις. Ο αποχαιρετισμός του τις προηγούμενες μέρες προκάλεσε μεγάλη χαρά και δάκρυα συγκίνησης.

Είχε μέσα του μεγάλη δύναμη. «Είναι ένα καταπληκτικό παιδί που δείχνει μεγάλο σεβασμό και ευγνωμοσύνη για την Ελλάδα. Συνεργάστηκε μαζί μας για την αντιμετώπιση των προβλημάτων του και τα κατάφερε», ανάφερε η Συντονίστρια της δομής, Ιωάννα Ρεπανά.

Στο ταξίδι του συνάντησε ανυπέρβλητα εμπόδια, όπως δυστυχώς συμβαίνει με πολλά παιδιά που αναζητούν μία καλύτερη τύχη. «Τα παιδιά πρέπει να έχουν ελπίδα και να κάνουν υπομονή. Τίποτα άλλο. Να μη βιάζονται να κάνουν κάτι. Η ζωή συνεχίζεται», είναι το μήνυμα που μεταφέρει ανοίγοντας την ψυχή του στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ.

Ηταν επτά μήνες σε κώμα

Ο πόλεμος ξυπνάει ακόμη και σήμερα εφιάλτες στον Οσμάν όταν κοιμάται. «Η κατάσταση ήταν πολύ δύσκολη και είχα χτυπήσει. Εχω σημάδια στο σώμα του. Επί μήνες δεν καταλάβαινα τίποτα. Ημουν εφτά μήνες σε κώμα, όπως ενημερώθηκε αργότερα. Είχα τραυματιστεί και στα δυο μου χέρια και στο στήθος», λέει περιγράφοντας τις τελευταίες μνήμες που του άφησε η χώρα του.

Το μόνο παρήγορο ήταν ότι οι παππούδες του απουσίαζαν από το σπίτι όταν συνέβη το μοιραίο, καθώς είχαν μετακινηθεί στο Κάϊρο για να επισκεφθούν γιατρό. Ηταν μόνος, όταν εκτέθηκε στον κίνδυνο. Δυστυχώς, μόνος έπρεπε και να φύγει για να αναζητήσει ένα ασφαλές καταφύγιο.

Ταξίδευε επί έναΝ χρόνο

Ατελείωτες ώρες αγωνίας και εφιαλτικός φόβος συνέθεταν το ταξίδι του μικρού στην Ελλάδα που ξεκίνησε πριν από δύο περίπου χρόνια. Ο νεαρός έφυγε από τη Δαμασκό και πλήρωσε 7.000 ευρώ για να μεταφερθεί στην Ελλάδα.

Στο ταξίδι δεν είχε δίπλα του κανένα οικείο πρόσωπο. Ηταν μακριά και από τους παππούδες του τους μόνους που είχε πάντοτε, όταν οι γονείς του χώρισαν ενώ ήταν ακόμη μικρό παιδί.

Αυτό που θυμάται πιο έντονα από όλα ήταν ο φόβος που έκανε την ψυχή του να τρέμει. «Δεν ξέραμε αν θα φτάσουμε. Ηταν πολύ δύσκολο. Υπήρχε φόβος για το εάν θα μπορέσεις να περάσεις», περιγράφει.

Οι διακινητές τον άφησαν με άλλα παιδιά στην Κω και τον εγκατέλειψαν.

Η Αρσις τον αγκάλιασε

Οταν έφθασε στη δομή τα παιδιά της Αρσις και το προσωπικό τον αγκάλιασαν. Η μη κυβερνητική ήρθε κατευθείαν σε επικοινωνία με ιδιωτική κλινική που προσφέρθηκε να βοηθήσει τον νεαρό. Ο 18χρονος υποβλήθηκε σε σειρά εξετάσεων και ακολούθησε πολλές αγωγές για να αντιμετωπίσει τα τραύματά του. Δυστυχώς, σε όλη του τη ζωή θα παίρνει αναλγητικά φάρμακα για να μην υποφέρει από πόνους, καθώς διαπιστώθηκε ότι η κατάσταση της υγείας του ήταν πολύ δύσκολη. Εγινε ένα με την οικογένεια της Αρσις.

Σήμερα εύχεται να επισκεφθεί κάποια στιγμή ξανά στο μέλλον την Αρσις και να έρθει κοντά με τους ανθρώπους που του στάθηκαν.

Ο 18χρονος πήρε στα χέρια του τη ζωή του πατώντας πλέον σε γερές βάσεις. Συζητώντας με τον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ για τα σχέδιά του λέει ότι θα μάθει τη γλώσσα και θα πάει στο σχολείο. Στη συνέχεια θα κυνηγήσει το όνειρό του να γίνει ηθοποιός.

Εφυγε ένας δύσκολος χειμώνας

Η οικογενειακή επανένωση συνιστά δικαίωση για την Αρσις που επιδίδεται σε αγώνα δρόμου, ώστε κανένα παιδί να μη μένει μόνο και απροστάτευτο, εκτεθειμένο σε κινδύνους ιδιαίτερα από μετά από ένα δύσκολο επτάμηνο καραντίνας.

Η κ. Ρεπανά λέει ότι ο κορονοϊός πήγε πίσω τις οικογενειακές επανενώσεις λόγω της κατάστασης που επικρατούσε σε όλες τις χώρες. Υπήρχαν οι απαντήσεις για ικανοποίηση πολλών αιτήσεων, αλλά τα παιδιά ήταν αναγκασμένα να περιμένουν να αλλάξει πορεία η υγειονομική κρίση.

Δυστυχώς, όλο αυτό το διάστημα που κράτησε τελικά επί εφτά μήνες, καθώς τα μέτρα συνεχίστηκαν και μετά τον χειμώνα, ήταν πολύ δύσκολο για τους φιλοξενούμενους της δομής, οι οποίοι είναι συνολικά 30.

«Διακόπηκε η συγκοινωνία και τα παιδιά εγκλωβίστηκαν. Η Μακρινίτσα θύμιζε έρημο τοπίο. Τα ξενοδοχεία ήταν κλειστά, όπως και όλα τα μαγαζιά, λόγω των αυστηρών μέτρων. Εμείς δεν μπορούσαμε να τα μετακινούμε εξαιτίας των περιορισμών στις μεταφορές με ΙΧ. Δεν υπήρχε κανένας τρόπος διαφυγής και τα παιδιά δεν μπορούσαν ούτε να αθληθούν», περιγράφει.

Το προσωπικό έκανε ό,τι ήταν ανθρωπίνως δυνατό για να βοηθήσει και ενδιαφερόταν παράλληλα και για τις ομαδικές δραστηριότητες, ώστε τα παιδιά να ξεφεύγουν από τη δύσκολη πραγματικότητα.

Η δομή τα κατάφερε. Βγήκε αλώβητη από την πανδημία.

«Τηρήσαμε κατά γράμμα όλα τα μέτρα. Με οργάνωση καταφέραμε να διαχειριστούμε αυτό το κομμάτι. Τα παιδιά κατανόησαν τους κινδύνους. Ακόμη, και σήμερα που ξεκίνησαν κάποια δρομολόγια φοβούνται να βγουν έξω. Γνωρίζουν ότι είναι δύσκολα τα πράγματα και στις χώρες τους», συμπληρώνει.

Το έργο της δομής

Παράλληλα με τις οικογενειακές επανενώσεις που αφορούν σε παιδιά που έχουν συγγενείς πρώτου βαθμού στην Ευρώπη, το προσωπικό φροντίζει παράλληλα τα παιδιά που αιτούνται άσυλο και μερινά για την υλοποίηση του προγράμματος που προβλέπει ημιαυτονόμηση, όταν πληρούνται οι όροι και οι προϋποθέσεις.

Πέραν των άλλων λειτουργεί Γραφείο Δραστηριοτήτων, το οποίο φροντίζει, ώστε όλα παιδιά να είναι προετοιμασμένα και να μπορούν να πάρουν τις ζωές στα χέρια τους. Τους μαθαίνει να μαγειρεύουν, να χρησιμοποιούν κάρτες, να γνωρίσουν τις ελληνικές πόλεις, να ξέρουν τι σημαίνει εφορία, γιατί θα πρέπει να έχουν ΑΜΚΑ.

Επισημαίνεται ότι από τον ξενώνα της Αρσις στη Μακρινίτσα έχουν περάσει από το 2006 μέχρι και σήμερα 1.000 παιδιά με τη μη κυβερνητική οργάνωση να συνεχίζει με επιτυχία μέχρι σήμερα διακριτικά και με πρόγραμμα το αξιοθαύμαστο έργο της.

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου