ΤΟΠΙΚΑ

Κι όμως, κάποτε υπήρχε Σταθμός Προστασίας για άγρια ζώα & πουλιά

κι-όμως-κάποτε-υπήρχε-σταθμός-προστασ-749055

Στον πρώην Δήμο Νέας Ιωνίας εξυπηρετούσε ολόκληρη την Κεντρική Ελλάδα – Τι μπορούν να κάνουν σήμερα οι πολίτες, όταν βρίσκουν τραυματισμένο ζώο

Πέρασαν 13 χρόνια από τότε που ο Σταθμός Προστασίας Αγριων Ζώων και Πουλιών, που λειτουργούσε σε χώρο του πρώην Δήμου Νέας Ιωνίας, έκλεισε. Από τότε και μέχρι σήμερα το κενό αυτό δεν έχει καλυφθεί. Αποδέκτες τραυματισμένων ζώων και πουλιών γίνονται ανά τακτά διαστήματα οι πυροσβεστικές αρχές, άλλες υπηρεσίες, εθελοντικές ομάδες, που όμως δεν είναι αρμόδιες για τη φροντίδα και την περίθαλψή τους.

Ρεπορτάζ: ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΜΑΡΟΥΓΚΑ

Σε ολόκληρο τον Βόλο και τη Μαγνησία δεν υπάρχει Σύλλογος που να δραστηριοποιείται με αυτό το αποκλειστικό αντικείμενο. Τα μέλη του πρώην Σταθμού Προστασίας στη Νέα Ιωνία συνεχίζουν ακόμη και σήμερα να δέχονται τηλεφωνήματα, όμως πλέον ο σταθμός δεν υφίστανται και δεν μπορούν να παρέμβουν.

Ο εντοπισμός τραυματισμένων ζώων και πουλιών είναι καθημερινό φαινόμενο και οι ευαισθητοποιημένοι πολίτες που τα περισυλλέγουν δεν γνωρίζουν πού να απευθυνθούν.

Ο ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ μίλησε με την ΑΝΙΜΑ (Σύλλογος Προστασίας Αγριας Ζωής) που δέχεται άγρια ζώα και πουλιά από ολόκληρη την Ελλάδα. Στη χώρα λειτουργούν τρεις τέτοιοι Σύλλογοι, η ΑΝΙΜΑ στην Αθήνα και άλλα δύο Κέντρα Προστασίας στη Θεσσαλονίκη και την Πάρο που εξυπηρετούν τη Βόρεια Ελλάδα και τις Κυκλάδες αντίστοιχα.

Η πρόεδρος του Σωματείου, Μαρία Γανωτή, αναφέρθηκε στο σημαντικό έργο που γίνεται για να προστατευθεί η άγρια πανίδα. Οι πολίτες μπορούν να απευθύνονται στην ΑΝΙΜΑ όταν βρίσκουν ένα άγριο ζώο και πουλί σε κίνδυνο. Μάλιστα, ο Σύλλογος έχει πολύ σημαντική παρέμβαση στον Βόλο και τη Μαγνησία καλύπτοντας τις ανάγκες που παρουσιάζονται επαρκώς και με την πλέον σύγχρονη και επιστημονική προσέγγιση.

Το πρώτο που πρέπει να κάνουν είναι να τραβήξουν μία φωτογραφία και να τη στείλουν στο Σωματείο και συγκεκριμένα, είτε στο κινητό 6972664675 είτε στο fb el-gr.facebook.com. Το επιστημονικό του προσωπικό θα αξιολογήσει την κατάσταση του ζώου και θα δώσει οδηγίες. Για παράδειγμα μπορεί ένας πολίτης να έχει βρει ένα πελαργό σε μετανάστευση και να μη χρειάζεται ανθρώπινη παρέμβαση. Αν το ζώο χρειάζεται βοήθεια, τότε η ΑΝΙΜΑ δίνει τα τηλέφωνα συνεργατών της στον Βόλο. Τα τηλεφωνά της είναι 2109510075 και το προαναφερόμενο κινητό.

Το Σωματείο έχει άριστη συνεργασία με το Υπεραστικό ΚΤΕΛ Μαγνησίας, το οποίο μεταφέρει δωρεάν τα δέματα. Ποτέ μα ποτέ, όπως σημειώνει η κ. Γανωτή, δεν παρουσιάστηκε πρόβλημα κατά τη μεταφορά. Αν για παράδειγμα κανείς βρει ένα πουλί στο Πήλιο, τότε εκείνο μόνο που θα χρειαστεί να κάνει είναι να το μεταφέρει στον Βόλο.

«Δίνουμε οδηγίες για το καλύτερο δυνατό. Τα άγρια ζώα δεν φυλάσσονται ποτέ σε κλουβιά. Μόνο σε χαρτόκουτα με τρύπες για να είναι απομονωμένα από εμάς και να μη τραυματίζονται. Δίνουμε μόνο λίγο νερό. Δεν τα ταΐζουμε χωρίς οδηγίες για το διάστημα που τα έχουμε κοντά μας γιατί μπορεί να προκαλέσουμε σοβαρότερη ζημία», σημειώνει.

Η ΑΝΙΜΑ συνεργάζεται επίσης με τον Φορέα Διαχείρισης της Κάρλας, καθώς και με Σύλλογο Προστασίας Περιβάλλοντος στον Αλμυρό. Λαμβάνει καθημερινά δέματα από τον Βόλο και τη Μαγνησία. Συνήθως αυτά είναι γεράκια διαφόρων ειδών, κουκουβάγιες, χελιδόνια γλάροι.

Δεν δέχεται μόνο περιστέρια, καθώς δεν ανήκουν στην άγρια πανίδα και επιπλέον δεν έχει επαρκή χώρο αλλά και πόρους για να τα φιλοξενήσει γιατί είναι πάρα πολλά.

Τα μικρά γεράκια που λαμβάνει από την περιοχή της Θεσσαλίας τα επιστρέφει μέσω των συνεργατών της στο φυσικό τους περιβάλλον -στις φωλιές τους- όταν ολοκληρωθεί η φροντίδα τους λίγο πριν από την απεξάρτηση από τους γονείς τους.

Για πουλιά όπως το κιρκινέζι (μεταναστευτικά ), που είναι ιδιαίτερου ενδιαφέροντος, και στη Μαγνησία υπάρχουν πολλά, γίνονται ειδικά προγράμματα για την προστασία τους. Το ίδιο συμβαίνει και με τον μπούφο. Αλλα είδη που δεν απαιτείται να επιστραφούν αφήνονται ελεύθερα στη φύση.

Η κ. Γανωτή λέει ότι «καλόν είναι να υπάρχει ένα Κέντρο Προστασίας στη Μαγνησία με σύγχρονες προσεγγίσεις στην περίθαλψη και την επανένταξη αλλά μέχρι τότε καλύπτουμε το κενό αυτό επαρκώς εμείς».

Υπήρχε έλλειψη πόρων

Ο Στάθης Χαλαστάρας ψυχή του Σταθμού Βοήθειας και Προστασίας Αγριων Ζώων και Πουλιών που λειτουργούσε στη Νέα Ιωνία επί δεκαέξι ολόκληρα χρόνια λέει ότι τότε υπήρχε σημαντική παρουσία ατόμων που δούλευαν εθελοντικά. Ο Σταθμός είχε φθάσει να εξυπηρετεί ολόκληρη την Κεντρική Ελλάδα.

«Φιλοξενούσαμε όλα τα είδη αρπακτικών, αλλά και υδρόβια πουλιά. Ακόμη φιλοξενούσαν δεκαοχτούρες, άλλα είδη», σημειώνει. Η έλλειψη πόρων οδήγησε μοιραία στο κλείσιμο του Σταθμού. Οι εθελοντές δεν είχαν τη δυνατότητα να φιλοξενούν 80-100 ζώα.

Γινόταν πολύ καλή δουλειά αλλά όλη αυτή η εμπειρία τελικά «χάθηκε».

Εντούτοις, ο Σταθμός παραμένει καθιερωμένος στη συνείδηση του κόσμου. Ακόμη και σήμερα τα μέλη του δέχονται τηλεφωνήματα.

Ο Νίκος Χατζαντωνίου, που ήταν εθελοντής του Σταθμού, λέει ότι δεν σταματούν ποτέ. Εντούτοις δεν μπορεί να γίνει το έργο που γινόταν κάποτε.

«Αν υπάρχουν παιδιά που ενδιαφέρονται να ξαναστήσουν αυτή την οργάνωση ίσως κάποιοι από τους παλιούς να μπορούσαμε να τους βοηθήσουμε, όμως σε επίπεδο οργάνωσης και μόνο», αναφέρει χαρακτηριστικά.

Ο σταθμός

Ιδρύθηκε το 1991 και λειτουργούσε με εθελοντές. Σκοπός του ήταν η απόλυτη προστασία όλων των άγριων ζώων και πουλιών και των βιοτόπων τους. Παρείχε περίθαλψη σε όλα τα είδη της άγριας πανίδας χωρίς διακρίσεις με σκοπό την απελευθέρωσή τους στη φύση. Ακόμη έκανε παρατήρηση και καταγραφή και ενημέρωνε και ευαισθητοποιούσε τους πολίτες. Η στέγη του περιελάμβανε ιατρείο παρακολούθησης, χώρος συζήτησης και έκθεση γενικού περιβαλλοντικού υλικού.

Η περίθαλψη παρέχονταν από εκπαιδευμένους εθελοντές σε καθημερινή βάση. Στον Σταθμό είχαν εισαχθεί εκατοντάδες άγρια ζώα. Συνήθως αντιμετωπίζονταν τραυματισμένα πουλιά από κυνήγι, καλώδια της ΔΕΗ, αυτοκίνητα, χτυπήματα νεοσσών από πτώσεις, περιστατικά από κακοποίηση.

Ορισμένοι από τους σπάνιους επισκέπτες τους ήταν ο ασπροπάρης (το μικρότερο από τα τέσσερα είδη γυπών στην Ελλάδα), το όρνιο, η χαλκοκουρούνα, ο μπούφος, ο ψαραετός, η φώκια, οι θαλάσσιες χελώνες, οι αλεπούδες, οι νεοσσοί σκαντζόχοιροι, τα κουνάβια. Η ικανοποίηση του έργου ερχόταν τη στιγμή της απελευθέρωσης των ζώων. Γινόταν με τη συμμετοχή νέων ανθρώπων στο πλαίσιο της προσπάθειας για την ενίσχυση της περιβαλλοντικής συνείδησης. Για όλα υπήρχε μέριμνα και σχεδιασμός.

#Tags

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου