Εφιάλτης που εξαπλώνεται η ρατσιστική βία, δείχνουν τα στοιχεία
Πίστεψαν ότι είναι ομόφυλο ζευγάρι και άρχισαν να γιουχαϊζουν, να εξυβρίζουν, να απειλούν και στη συνέχεια να επιτίθενται και σωματικά ρίχνοντας μπουνιές και κλοτσιές όλοι μαζί με τη βοήθεια και παρατρεχάμενων… Πρόκειται για ένα περιστατικό που δεν καταγγέλθηκε ποτέ στην Αστυνομία. Τα θύματα δεν βρήκαν Δικαιοσύνη ποτέ. Οι δράστες δεν κατηγορήθηκαν ποτέ, καθώς ακόμη και μέχρι σήμερα παραμένουν άγνωστοι ποιοι είναι…
Ρεπορτάζ: ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΜΑΡΟΥΓΚΑ
Ενα απίστευτο ομοφοβικό επεισόδιο που συνέβη σε κεντρική πλατεία του Βόλου το Σεπτέμβριο του 2015 βραδινή ώρα, ενώ δεν υπήρχε πολύς κόσμος. Εναν ομαδικό ξυλοδαρμό που δεν έγινε βάσει οργανωμένου σχεδίου, αλλά οι δράστες κινήθηκαν εντελώς παρορμητικά, δυστυχώς και με τη συνδρομή άλλων περαστικών από την πλατεία, οι οποίοι όχι μόνο επιδοκίμασαν τα γιουχαΐσματα και τις ύβρεις, αλλά προσφέρθηκαν και έδωσαν και εκείνοι ένα χέρι ξύλο…
Ο ομαδικός ξυλοδαρμός δεν σταμάτησε, παρά μόνο όταν βρέθηκαν στον ίδιο δρόμο, σαν από μηχανής Θεοί, μάρτυρες του περιστατικού μεγαλύτεροι σε ηλικία, οπότε το πλήθος διαλύθηκε. Δράστες αλλά και θύματα ήταν όλοι νέοι σε ηλικία, έως 30 ετών, Ελληνες και με την παρέμβαση των μεγαλύτερων σκόρπισαν.
Αποτελεί το ένα και μοναδικό περιστατικό ρατσισμού, το οποίο αναφέρθηκε για το 2015 στο Δίκτυο Καταγραφής Περιστατικών Ρατσιστικής Βίας ότι συνέβη στο Βόλο, χωρίς να υπάρχουν στοιχεία ούτε στο ίδιο το Δίκτυο Καταγραφής Περιστατικών Ρατσιστικής Βίας για κανέναν από τα θύματα, τους δράστες, τους απρόσμενους σωτήρες.
Εξάλλου, ο τρόπος με τον οποίο συνέβη -αυθόρμητα χωρίς στόχευση- και η εξέλιξη που είχε -να μη γίνει ποτέ καταγγελία στην Αστυνομία- είναι τα κύρια χαρακτηριστικά των περιστατικών ρατσιστικής βίας, τα οποία δυστυχώς όχι μόνο στο Βόλο, αλλά και πανελλαδικά δεν είναι διόλου τυχαίο που δεν παίρνουν ποτέ το δρόμο της Δικαιοσύνης.
Η πραγματική διάσταση του προβλήματος εκτιμάται από το Δίκτυο ότι είναι μεγαλύτερη, καθώς τα περιστατικά δεν καταγγέλλονται, ενώ από τα μεμονωμένα αναφερόμενα ανά τις περιοχές προκύπτει αυθόρμητα το συμπέρασμα ότι η ρατσιστική βία βρίσκεται σε έξαρση πανελλαδικά, με κύρια έμφαση στις μεγάλες πόλεις.
Ενδεικτικό παράδειγμα της έξαρσης αποτελεί και ο Βόλος. Ενώ το 2013 και το 2014 δεν καταγράφηκε από το Δίκτυο κανένα κρούσμα, το 2015 αναφέρθηκε το προαναφερόμενο, ενώ ήδη το πρώτο κιόλας τρίμηνο του 2016 έφερε στην επιφάνεια το πρώτο περιστατικό σε φοιτητικό πάρτι το Μάρτιο.
Φιλί νεαρών ανδρών ομοφυλοφίλων άναψε φωτιές σε πάρτι της φοιτητικής παράταξης ΕΑΑΚ (Ενιαία Ανεξάρτητη Αριστερή Κίνηση), που πραγματοποιήθηκε στις 10 Μαρτίου, στις εγκαταστάσεις του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας στο Πεδίο του Αρεως.
Νεαροί που συμμετείχαν στο πάρτι στη… θέα του φιλιού αντέδρασαν έντονα και έφθασαν μέχρι και να χειροδικήσουν εναντίον του ζευγαριού, οι δημόσιες περιπτύξεις του οποίου φαίνεται να τους… προκάλεσαν. Για το επεισόδιο, πάντως, υπήρξαν έντονες διαμαρτυρίες. Φοιτητές της ΕΑΑΚ πραγματοποίησαν παράσταση διαμαρτυρίας ενάντια σε φαινόμενα σεξισμού και ρατσισμού.
Τα στατιστικά στοιχεία
Διακόσια εβδομήντα τρία περιστατικά καταγράφει ο κατάλογος του Δικτύου Καταγραφής Περιστατικών Ρατσιστικής Βίας πανελλαδικά με περισσότερα από 300 θύματα. Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα του αθηναϊκού Τύπου, από τα 300 θύματα τα 75 ήταν στοχοποιημένοι μετανάστες ή πρόσφυγες, τα 185 ΛΟΑΤΚΙ (Λεσβιακά, Ομοφυλόφιλα, Αμφισεξουαλικά, Τρανσεξουαλικά, Κουήρ, Ιντερσεξ άτομα), καθώς και υπερασπιστές ανθρωπίνων δικαιωμάτων, λόγω της δράσης τους υπέρ προσφύγων ή λόγω της αντισημιτικής δράσης τους.
Ανάμεσα σε αυτά για πρώτη φορά πέρυσι καταγράφεται περιστατικό ρατσιστικής βίας κατά μέλους μουσουλμανικής μειονότητας και δύο περιστατικά κατά παιδιών Ρομά, ενώ σημαντικός παραμένει ο αριθμός περιστατικών (16) με εμπλοκή αστυνομικών (άσκηση βίας, χαστούκια, χλευασμός, εξυβρίσεις κ.λπ.).
Γεωγραφία των περιστατικών
Η πλειονότητα των περιστατικών καταγράφηκε στην Αττική (175), σε περιοχές στο κέντρο, αλλά και σε Γαλάτσι, Χολαργό, Βούλα, Γλυφάδα, Καβούρι, Μαραθώνα, Μέγαρα, στη Θεσσαλονίκη (25), στην Πάτρα (11), στην Κρήτη (7). Ωστόσο, αναφερόμενα επεισόδια υπήρξαν και σε Βόλο, Αγρίνιο, Αίγινα, Βέροια, Δράμα, Θήβα, Μύκονο, Λέσβο, Κω, Ξάνθη, Κομοτηνή, Πάρο, Πέλλα, Σαλαμίνα, Θάσο, Τρίπολη κ.λπ. Τα περισσότερα (120) έγιναν σε δημόσιους χώρους (δρόμους, άλση), σε χώρους εργασίας και καταστήματα, σε μέσα μεταφοράς και σταθμούς, σε ΑΤ, χώρους κράτησης ή φιλοξενίας, ενώ υπήρξαν περιστατικά στο Διαδίκτυο, με χρήση κινητών, αλλά και βίντεο.
Συνολικά καταγράφηκαν 67 σωματικές βλάβες, 5 βαριές, 2 βιασμοί, ασέλγειες, απόπειρα βιασμού, εμπρησμός, κλοπές, ληστεία, απειλές, φθορές ξένης ιδιοκτησίας, βεβηλώσεις, εξυβρίσεις (139), με 180 θύματα άνδρες, 82 γυναίκες, 40 περιστατικά στοχοποίησης ανηλίκων κυρίως λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού, ενώ τα θύματα έφθαναν μέχρι και ηλικία 65 ετών.
ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ ΘΛΙΒΕΡΩΝ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΩΝ
Εφιάλτης που εξαπλώνεται
Η ετήσια έκθεση του Δικτύου καταγράφει θλιβερά έως ανατριχιαστικά περιστατικά σωματικής ή και φραστικής βίας, με πρωταγωνιστές ακόμα και γονείς, ανήλικους, καθηγητές, ένστολους, δημόσιους υπαλλήλους και βέβαια εξτρεμιστικές νεοναζιστικές ομάδες.
Δράστες τέτοιων επιθέσεων πυροβόλησαν, μαχαίρωσαν ή και βίασαν τα θύματά τους, τα έδειραν ανελέητα, με μπουνιές, κλοτσιές, κάθε είδους. Τα θύματα έφεραν χτυπήματα, με πέτρες, σιδερόβεργες, σιδερογροθιές ή τα έβρισαν, απείλησαν, χαστούκισαν, τα έφτυσαν ή τους πέταξαν από φρούτα στον δρόμο μέχρι κροτίδες μέσα στο σπίτι τους, βάζοντας φωτιά στα ρούχα τους ή και στις σκηνές τους!
Στην καταγραφή θλιβερών περιστατικών, υπήρξαν δράστες πατέρας και μητέρα που δεν ανέχθηκαν τη «διαφορετικότητα» των παιδιών τους, παιδαγωγοί που τα έβαλαν με τα θύματα (ακόμα και αποβάλλοντάς τα, «για να ηρεμήσουν τα πράγματα»), μέχρι και γιαγιά μαθητή που στο σχολείο ενώπιον των συμμαθητών του έστειλε μήνυμα… αγάπης, προειδοποιώντας: «δεν υπάρχουν πια αρκετές θέσεις για παιδιά Ελλήνων στα σχολεία»…
