Μεθοδική και οργανωμένη η προσπάθεια διεκδίκησης των γερμανικών αποζημιώσεων, τονίστηκε σε ημερίδα για τα μαρτυρικά χωριά της Μαγνησίας
Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε προχθες το πρωί στο δημαρχείο Βόλου η ημερίδα με τίτλο «Μνήμη και Δικαιοσύνη» για το θέμα των οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα, τα ιστορικά δεδομένα, την εξέλιξη του δικαστικού αγώνα και τη διαχείριση της Μνήμης του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Κοινή διαπίστωση όλων των ομιλητών ήταν ότι η διεκδίκηση των αποζημιώσεων δεν πρέπει να συνδέεται με την οικονομική κρίση, είναι διεκδίκηση ρεαλιστική και σίγουρα χρειάζεται προβολή όλων των δραματικών γεγονότων στα μαρτυρικά χωριά καθώς διαπιστώνεται ελλειμματική ενημέρωση τόσο στους Ελληνες όσο και στους Γερμανούς.
Ρεπορτάζ: ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΜΑΡΟΥΓΚΑ
Προς αυτήν την κατεύθυνση επισημάνθηκε η μεγάλη αξία της ημερίδας που ανέλαβε να πραγματοποιήσει η δημοτική αρχή Βόλου, δεδομένου και του γεγονότος ότι η Μαγνησία μετράει τέσσερα μαρτυρικά χωριά, τη Δράκεια, την Κερασιά, τη Νέα Αγχίαλο και το Ριζόμυλο. Ανάμεσα στους προσκεκλημένους ομιλητές ήταν και ο δήμαρχος Καλαβρύτων, Γιώργος Λαρουράς, που είναι και πρόεδρος του Δικτύου Μαρτυρικών Πόλεων. Οι εμπειρίες από τους επιζήσαντες των δραματικών γεγονότων στον Αγιο Βλάσιο και τη Δράκεια αποτύπωσαν με τον πλέον γλαφυρό τρόπο την ευθύνη για την ηθική αναγνώριση των ιστορικών γεγονότων.
Περιμένουν δικαίωση
Την πεποίθηση ότι μεθοδικά και οργανωμένα θα υπάρξει το καλύτερο αποτέλεσμα στην προσπάθεια διεκδίκησης των γερμανικών αποζημιώσεων και επανορθώσεων για τις καταστροφές της γερμανικής κατοχής, μετέφερε χθες ο δήμαρχος Καλαβρύτων και πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του Δικτύου Μαρτυρικών Πόλεων Γιώργος Λαρουράς. «Αγωνιζόμαστε και διεκδικούμε αταλάντευτα και δυναμικά και είμαστε σε καλό δρόμο. Πιστεύουμε ότι οι νέες πρωτοβουλίες της κυβέρνησης με την ανασύσταση της Επιτροπής και με τη θέση του πρωθυπουργού στην καγκελάριο της Γερμανίας θα φέρουν αποτελέσματα. Οι πολίτες μας, τα θύματα των ολοκαυτωμάτων, τα θύματα εδώ της Δράκειας, της Αγριάς, της Νέας Αγχιάλου, του Ριζόμυλου, της Κερασιάς, των Καλαβρύτων του Διστόμου και όλων των άλλων 100 συνολικά μαρτυρικών πόλεων και χωριών της χώρας μας απαιτούν και περιμένουν δικαίωση» συμπλήρωσε, ενώ συνεχάρη την πρωτοβουλία του δημάρχου Βόλου Αχιλλέα Μπέου για τη διοργάνωση της εκδήλωσης.
Ηθική υποχρέωση
«Ηρθε η ώρα να αναλάβουν τις ευθύνες τους». Το μήνυμα αυτό μετέφερε με δηλώσεις του ο δήμαρχος Βόλου Αχιλλέας Μπέος. Οπως είπε, το θέμα είναι ηθικό και έτσι το εισπράττουμε κι εμείς. «Δεν είναι δυνατόν μία χώρα με δυναμική, όπως η Γερμανία, να έχει απαιτήσεις και να μην λαμβάνει υπόψη τις υποχρεώσεις. Η επίτευξη της καταβολής των γερμανικών αποζημιώσεων συνιστά ηθική υποχρέωση απέναντι στις οικογένειες, ολόκληρους λαούς, που μαρτύρησαν επί ναζιστικής κατοχής. Θεωρώ ότι ήρθε η ώρα να αναλάβουν τις ευθύνες τους τουλάχιστον απέναντι σε αυτές τις πόλεις και να τις ανταμείψουν σε όλα τα επίπεδα. Οι οικογένειές τους βιώνουν ακόμη και σήμερα μαρτυρικές μνήμες» συμπλήρωσε.
Ρεαλιστική διεκδίκηση
Ρεαλιστική χαρακτήρισε την εν λόγω διεκδίκηση από την πλευρά του ο δικηγόρος και μέλος του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας στην Ελλάδα, Σαράντος Θεοδωρόπουλος. Οπως εξήγησε παρουσιάζοντας υλικό για την καταστροφή της Ελλάδας την περίοδο 1941-1944, αποτυπώνεται, τεκμηριώνεται και αποδεικνύεται.
«Η διεκδίκηση των οφειλών της Γερμανίας από την Ελλάδα θα γίνει από ρεαλιστική διεκδίκηση ένας αποφασιστικός μοχλός πίεσης όταν μπορέσουμε να ενημερώσουμε τον ελληνικό λαό για το τι ακριβώς είναι αυτές οι οφειλές και ο κάθε Ελληνας να αισθανθεί αυτήν την υπόθεση σαν δική του» κατέληξε.
«Σημαντική» η εκδήλωση του δήμου Βόλου
Υπό αυτήν την σκοπιά η δικηγόρος Χριστίνα Σταμούλη, που μίλησε για τη δικαστική μάχη για τις γερμανικές οφειλές, είπε ότι η εκδήλωση του δήμου Βόλου είναι ιδιαίτερα σημαντική. «Συμβάλλει στην ενημέρωση των πολιτών, για την οποία έχουμε διαπιστώσει ότι είναι ελλειμματική. Οι Ελληνες μέχρι τώρα θεωρούσαμε ότι η γερμανική κοινή γνώμη δεν γνώριζε, πράγμα που είναι αλήθεια γιατί ο μέσος Γερμανός πέρα από τη δραματική τύχη του εβραϊκού στοιχείου ή τις καταστροφές που έγιναν στην Πολωνία δεν ξέρει καθόλου τι ακριβώς συνέβη στην Ελλάδα. Είχαμε λοιπόν την πεποίθηση ότι τουλάχιστον εμείς ως Ελληνες γνωρίζουμε. Διαπιστώνουμε, όμως, σιγά – σιγά πως δεν είναι έτσι και γι’ αυτό είναι πραγματικά πολύ σημαντικό να ενημερωθούμε ώστε να έχουμε κρίση για να διαχειριστούμε την υπόθεση».
Για τα βήματα που πρέπει να γίνουν, η ίδια σημείωσε ότι πρωτίστως πρέπει να επιδιώξουμε την ηθική αναγνώριση, καθώς όλα αυτά τα χρόνια η Γερμανία τηρούσε μία πολύ κάθετα αρνητική γνώμη απέναντι στις ρεαλιστικές επιδιώξεις. «Οι επιδιώξεις ναι είναι ρεαλιστικές ωστόσο δεν πρέπει να συνδέονται με την τωρινή οικονομική κατάσταση της χώρας. Είναι κάτι το τελείως διαφορετικό και στην παρούσα φάση ίσως και άκαιρο να μιλάει κανείς για αριθμούς» συμπλήρωσε.
Μεταξύ των προσκεκλημένων χαιρετισμό απεύθυνε και η υπεύθυνη Τύπου των Ανεξάρτητων Ελλήνων Μαρίνα Χρυσοβελώνη, η οποία τόνισε ότι η θυσία όλων εκείνων που σφαγιάστηκαν και εκτελέστηκαν στη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής αποτελεί πηγή χρέους για την παρούσα κυβέρνηση. «Με τις πράξεις και τα έργα μας αφενός μεν πρέπει να τιμήσουμε εκείνους που θυσιάστηκαν, αφετέρου δε να διεκδικήσουμε και να πετύχουμε την αποκατάσταση των συνεπειών της ναζιστικής θηριωδίας, την αποπληρωμή του κατοχικού δανείου, την αποζημίωση των θυμάτων, την αποκατάσταση των καταστροφών και την επιστροφή των κλεμμένων αρχαιοελληνικών θησαυρών.
Υπάρχει απαράγραπτο Χρέος προς την πατρίδα μας, προς την ελευθερία και προς τη δημοκρατία. Αυτό δεν το ξεχνάμε ποτέ», συμπλήρωσε.
Χαιρετισμό και ομιλίες απεύθυναν και άλλοι ομιλητές παρουσιάζοντας πλούσιο υλικό για την καταστροφή της Ελλάδας την περίοδο 1941-1944 αλλά και πολύπλευρη ενημέρωση για την εξέλιξη της δικαστικής διαμάχης για τις γερμανικές αποζημιώσεις.
Βαγγέλης Βολιώτης, κάτοικος Αγίου Βλασίου: «Σκότωσαν τον παππού μου μπροστά στα μάτια μου»
Ο κ. Βαγγέλης Βολιώτης, κάτοικος Αγίου Βλασίου ήταν τότε εννέα χρονών. Την άνοιξη του ’43 όταν εισέβαλαν οι Γερμανοί στον τόπο του ήταν με τον παππού του έξω από το χωριό, όμως τους βρήκαν οι Γερμανοί.
«Σκότωσαν τον παππού μου μπροστά στα μάτια μου» είπε με λυγμό, προσθέτοντας ότι «έριξαν δύο χαριστικές βολές». Τον ίδιο δεν τον πείραξαν, όμως τον επιβίβασαν στο τζιπ και ξεκίνησαν το δρόμο για την Κίτρινη Αποθήκη. Στάθηκε τυχερός. Στην πορεία τους είδε η θεία του και φώναζε να σταματήσουν ότι ήταν δικό της το παιδί. Οι Γερμανοί τον άφησαν. Οταν έφτασε στο χωριό, όπως περιγράφει, εκεί ήταν πραγματικό μαρτύριο. «Σκότωσαν συνολικά 30 άτομα. Τους έβλεπαν που έφευγαν το πρωί από τα σπίτια τους να πάνε να κρυφτούν και τους εκτελούσαν. Είχαν κάνει μπλόκο σε όλο χωριό» συμπλήρωσε.
Σταύρος Ζερμπίνος, κάτοικος Δράκειας: «Είδα στο καφενείο 111 συγχωριανούς μου νεκρούς»
Ο κ. Σταύρος Ζερμπίνος κάτοικος Δράκειας δεν θα ξεχάσει ποτέ την 18η Δεκεμβρίου του ‘ 43. Οι Γερμανοί σκότωσαν σε μία νύχτα 118 άτομα. Ο ίδιος ήταν 14χρονών. Επειδή βοηθούσε τη μητέρα του στις δουλειές, καθώς ήταν ένα από τα μεγαλύτερα παιδιά ορφανής οικογένειας, έκανε αγώγια. Μετέφερε μήλα, κάστανα, πατάτες με γαϊδούρι από τη Δράκεια στην Αγριά. Εκείνη την νύχτα είχε πάει στο καφενείο για να βρει δύο συγγενείς που τους βοηθούσαν, να του πουν τι δουλειά να κάνει την επομένη. Θυμάται ότι έβρεχε, χιόνιζε, έκανε κρύο και περίμενε όταν άκουσε να φωνάζουν «Ήρθαν οι Γερμανοί στην πλατεία».
Μάζεψαν, όπως περιγράφει, όλους τους άνδρες στο καφενείο με φωνές και χτυπήματα. Ηταν μεγάλη εκείνη η νύχτα και είχε έντονη αγωνία. Επειδή οι μεγαλύτεροι ήθελαν να ενημερωθούν τι γίνεται έξω στο χωριό τον έστειλαν με ένα άλλο παιδί το Γιώργο Μουστακαλή να πάνε να φέρουν στους Γερμανούς μήλα, κάστανα και καρύδια.
«Οταν επέστρεψα στο καφενείο τους είπα ότι οι Γερμανοί δεν είχαν πειράξει κανέναν, χάρηκαν και με ευχαρίστησαν γι’ αυτό», είπε με δάκρυα στα μάτια. Το πρωί που ξημέρωσε οι Γερμανοί ζήτησαν να βγουν έξω από το καφενείο όλα τα παιδιά. Ο κ. Ζερμπίνος θυμάται ότι κάποια στιγμή οι Γερμανοί έριξαν μία φωτοβολίδα και μετά μάζεψαν το κιβώτιο με τις σφαίρες και τα πολυβόλα και αποχώρησαν.
Στο καφενείο όπου έτρεξε να δει τι έγινε με τους μεγαλύτερους, δεν θα ξεχάσει την αποπνικτική ατμόσφαιρα όταν άνοιξε την τέταρτη κατά σειρά πόρτα. 111 άτομα βρίσκονταν μέσα νεκροί.
Ιωάννης Μαστρονικολάου, κάτοικος Δράκειας: «Αναζητούσα τον πατέρα μου στη σωρό των πτωμάτων»
Ο κ. Ιωάννης Μαστρονικολάου κάτοικος Δράκειας ήταν τότε 17 χρονών. Για την ίδια νύχτα θυμάται ότι ενημερώθηκε ότι οι Γερμανοί εισέβαλαν στο χωριό γιατί είχε γίνει σαμποτάζ και οι αντάρτες σκότωσαν δύο Γερμανούς.
«Ολη τη νύχτα ήμασταν κρατούμενοι. Εγώ ήμουν κάτω από ένα τραπέζι, γιατί φοβόμουν. Στο καφενείο ήταν και ο πατέρα μου. Μου ζήτησε να φύγω αλλά εγώ φοβόμουν. Τελικά κατευθύνθηκα προς την πόρτα όταν δυστυχώς έμπαινε ένας Γερμανός ανώτερος Αξιωματικός. Με έπιασε και με απείλησε ότι θα με σκοτώσει. Με τις φωνές των υπολοίπων με άφησε και απομακρύνθηκα. Το πρωί αναζήτησα τον πατέρα του. Στη ρεματιά υπήρχε σωρός πτωμάτων καθώς οι Γερμανοί τους είχαν σκοτώσει όλους και τον πατέρα μου. Έψαξα αλλά δεν κατάφερα να τον βρω. Αποχωρώντας είδα στο δρόμο νεκρούς με βγαλμένα τα εντόσθια».
