Ο Ιγνάτιος Γελαγώτης ολοκλήρωσε τη θητεία του ως πρόεδρος του Συλλόγου Εθελοντών Αιμοδοτών Μαγνησίας, εκφράζοντας την πρόθεση να προσφέρει από τα μετόπισθεν
Ενας κύκλος προσφοράς έκλεισε και ένας νέος ανοίγει για τον μέχρι πρότινος πρόεδρο του Συλλόγου Εθελοντών Αιμοδοτών Μαγνησίας Ιγνάτιο Γελαγώτη, «ψυχή» της «Αλληλεγγύης». Μετά από δύο επιτυχημένες δεκαετίες στο τιμόνι του δραστήριου Συλλόγου, αποφάσισε να μη θέσει ξανά υποψηφιότητα για τη θέση του προέδρου, συνεχίζοντας, ωστόσο, να προσφέρει από τα μετόπισθεν.
Ρεπορτάζ:ΓΛΥΚΕΡΙΑ ΥΔΡΑΙΟΥ
Νέο διοικητικό συμβούλιο αναδείχτηκε στις αρχαιρεσίες, που διενεργήθηκαν πρόσφατα στον Σύλλογο, με τον κ. Γελαγώτη να αποσύρεται από τις θέσεις ευθύνης, μετά από δύο επιτυχημένες δεκαετίες ως πρόεδρος και περισσότερα από τριάντα χρόνια δράσης ως μέλος της «Αλληλεγγύης», παραδίδοντας τη σκυτάλη σε νέο αίμα.
«Θα παραμείνω ως ενεργό μέλος στον Σύλλογο, βοηθώντας από τα μετόπισθεν. Παρέδωσα τη σκυτάλη σε νεότερα μέλη, για να συνεχίσουν το έργο, την προσπάθεια και θα είμαι πάντα στη διάθεση του νέου διοικητικού συμβουλίου, για να βοηθήσω όπου χρειάζεται» δήλωσε ο κ. Γελαγώτης στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ.
Παρέμεινε στη θέση του προέδρου από το 2001 μέχρι πρότινος, ενώ προηγήθηκε η δεκαετής συμμετοχή του στα τεκταινόμενα της «Αλληλεγγύης» ως μέλος. «Ψυχή» του Συλλόγου για πολλά χρόνια, ο τέως πρόεδρος παραμένει στις επάλξεις της προσφοράς, υπογραμμίζοντας ότι «θα προσφέρω ως εθελοντής, για να προχωρήσει ο Σύλλογος, να αποκτήσει ακόμη περισσότερα μέλη, νέο αίμα, να εμπεδώσουν όλοι την έννοια της εθελοντικής αιμοδοσίας».
Ανθρωπος της προσφοράς και της αλληλεγγύης, συνέβαλε αποφασιστικά στην αύξηση των μελών του Συλλόγου, που ανέρχονται περίπουστις 6.500, ενώ προσδοκία του είναι να αυξηθούν ακόμη περισσότερο στο μέλλον οι εθελοντές αιμοδότες στη Μαγνησία.
Τίτλος τιμής η κάρτα αιμοδότη
Εχοντας θέσει εαυτόν στις επάλξεις της κοινωνικής προσφοράς από νεαρή ηλικία, δηλώνει απερίφραστα ότι το μεγαλύτερο βραβείο είναι η κάρτα του εθελοντή αιμοδότη, την οποία φέρει με περισσή σεμνότητα για περισσότερα από 30 χρόνια.
Οταν ολοκληρώθηκε η θητεία του Αντώνη Πετρίδη, του αλτρουιστή που δημιούργησε τον Σύλλογο, το 2001, σε συνεργασία με τους πάσχοντες από μεσογειακή αναιμία, ανοίγοντας ένα πολύ μεγάλο κεφάλαιο, ανέλαβε τα ηνία ο Ιγνάτιος Γελαγώτης, συνεχίζοντας το έργο του προκατόχου του.
Ταυτισμένος με την πορεία του Συλλόγου ο τέως πρόεδρος, σε κοινή προσπάθεια ευαισθητοποίησης και ενημέρωσης της τοπικής κοινωνίας, έχει αναγάγει τον εθελοντισμό σε υπόθεση ζωής. Ξεδιπλώνοντας στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ καρέ – καρέ την εθελοντική του διαδρομή, επισημαίνει κατ’ αρχάς ότι νιώθει αγαλλίαση κάθε φορά που προσφέρει αίμα και κάθε φορά που του δίνεται η ευκαιρία να βοηθήσει συνάνθρωπό του.
Η διάθεση της ανιδιοτελούς προσφοράς τον οδήγησε στον Σύλλογο Εθελοντών Αιμοδοτών Μαγνησίας «Η Αλληλεγγύη», που εγγράφηκε ως μέλος το 1989, έχοντας αναπτύξει, στο μεταξύ, ανάλογη δραστηριότητα στην Τράπεζα της Ελλάδος, όπου εργάστηκε για πολλά χρόνια. «Το κίνητρό μου για να εγγραφώ στον Σύλλογο ήταν η αγάπη στον συνάνθρωπο. Ηθελα πάντα να βοηθώ τους συνανθρώπους μου και γι’ αυτό προσέφερα εθελοντικά αίμα στην Τράπεζα της Ελλάδος, όπου εργαζόμουν. Στη συνέχεια εγγράφηκα στον Σύλλογο Εθελοντών Αιμοδοτών κι από κει ξεκίνησα την πορεία μου με την «Αλληλεγγύη»», υπογραμμίζει.
Πυρήνας προσφοράς
Αρχικά ήταν υπεύθυνος για τη δράση του Συλλόγου στον Αλμυρό, δημιουργώντας έναν ισχυρό πυρήνα προσφοράς, που αγκαλιάστηκε ένθερμα από την τοπική κοινωνία. Το ίδιο χρονικό διάστημα ήταν διευθυντής στο πρακτορείο της Τράπεζας Ελλάδος στον Αλμυρό, συνδυάζοντας με επιμέλεια τις επαγγελματικές του υποχρεώσεις με τον εθελοντισμό. Εργο δικό του είναι η τράπεζα αίματος που δημιουργήθηκε για τον Δήμο Αλμυρού στους κόλπους της «Αλληλεγγύης», με την ένθερμη συμμετοχή της τοπικής κοινωνίας.
«Επειδή είχα ευαισθητοποιηθεί και είχα συγκεντρώσει αρκετό κόσμο, έρχονταν κάθε μήνα στην πλατεία του Αλμυρού για να προσφέρουν αίμα και όταν συνταξιοδοτήθηκα, συνέχισα στον Σύλλογο εδώ, στον Βόλο», αφηγείται.
Απαιτήθηκε πολύς κόπος για να επιτευχθεί το επιθυμητό αποτέλεσμα, να «αγκαλιάσει» μεγάλος αριθμός μελών την προσπάθεια, με την «ψυχή» του Συλλόγου να τονίζει ότι «πήγαμε παντού, στις γειτονιές, στα καφενεία, βγήκαμε σε εκδηλώσεις, μας βοήθησε και ο Τύπος, με αλλεπάλληλα δημοσιεύματα και συνειδητοποίησε ο κόσμος την προσπάθειά μας. Για αυτό ήρθε κοντά μας, μας πλαισίωσε και αυξηθήκαν τα μέλη».
Στο σημείο αυτό επισημαίνει ότι η προσπάθεια είναι κοινή και συλλογική, σημειώνοντας χαρακτηριστικά: «Δεν ήμουν μόνος μου, ήταν και το διοικητικό συμβούλιο που με βοήθησε σε αυτή τη διαδρομή και φέραμε τα αποτελέσματα αυτά. Η προσπάθεια συνεχίζεται, δεν σταματάμε, γιατί πρέπει να εξυπηρετούμε τον κόσμο. Για αυτό πρέπει να είμαστε σε εγρήγορση πάντα, πάντα να τρέχουμε και πάντα να ενημερώνουμε τους αιμοδότες, ούτως ώστε να είναι γεμάτα τα ψυγεία του νοσοκομείου, για να μπορούν να εξυπηρετούν τον κόσμο».
Συγκινητικές αναμνήσεις
Αμέτρητες οι συγκινητικές στιγμές, που βίωσε στη διάρκεια της μακράς θητείας του ως πρόεδρος του Συλλόγου Εθελοντών Αιμοδοτών, καταβάλλοντας υπεράνθρωπες προσπάθειες για να σωθούν ανθρώπινες ζωές. Σε κοινή γραμμή πλεύσης με τα μέλη του Συλλόγου, συνέβαλε αποφασιστικά στην ενημέρωση και την ευαισθητοποίηση της τοπικής κοινωνίας.
«Τι να πρωτοθυμηθώ; Την επικοινωνία με τον κόσμο, τους αιμοδότες, τον κοινό αγώνα για ενίσχυση της εθελοντικής αιμοδοσίας, τις προσπάθειες με τον Σύλλογο, την πανελλήνια ομοσπονδία; Ηταν ένας αγώνας δύσκολος από όλες τις απόψεις» αφηγείται.
Δυνατές οι αναμνήσεις που τον συνδέουν με τον Σύλλογο, θεμελιώνοντας ακατάλυτους δεσμούς προσφοράς και αλληλεγγύης.
«Κυρίως κρατώ την ευγνωμοσύνη των ανθρώπων, όταν τους βοηθούσες τους έβγαζες από τη δύσκολη κατάσταση, το «ευχαριστώ» που έβλεπα στα μάτια τους. Αυτό και μόνο μου έδινε ακόμη μεγαλύτερο κουράγιο για να συνεχίζω» αναφέρει συγκινημένος.
Μεγαλύτερος έπαινος για τον ίδιο η ευγνωμοσύνη και η εκτίμηση του κόσμου στο πρόσωπό του. «Δέχτηκα και αγάπη και ευγνωμοσύνη από τον κόσμο. Βίωσα αγωνία και στρες πολλές φορές, προσπαθώντας να σωθούν ζωές. Υπήρχαν καλές και κακές στιγμές» υπογραμμίζει, ανατρέχοντας στην πολυετή θητεία του, στη θέση του προέδρου.
Ανθρώπινη επικοινωνία
Κύριο μέλημά του από την πρώτη στιγμή η σύσφιγξη των σχέσεων ανάμεσα στα μέλη, η εδραίωση της ανθρώπινες επικοινωνίας, η εθελοντική συστράτευση για έναν κοινό σκοπό, τη βοήθεια του κοινωνικού συνόλου.
«Οι εκδηλώσεις, που διοργανώσαμε πριν από την πανδημία, οι βραβεύσεις των εθελοντών αιμοδοτών, τα γλέντια και οι χοροί που πραγματοποιήθηκαν, είχαν ως στόχο να έρθουν πιο κοντά τα μέλη, να είμαστε πιο δεμένοι μεταξύ μας» τονίζει.
Με συγκίνηση ανατρέχει στην πορεία του Συλλόγου, που αριθμεί περί τα 6.500 μέλη. «Δεν είναι όλοι ενεργοί αιμοδότες. Πολλοί είναι μη ενεργοί λόγω ηλικίας και προβλημάτων υγείας και γι’ αυτό τον λόγο προσπαθούμε να εντάξουμε νέα μέλη, νέο αίμα στον Σύλλογο» προσθέτει.
Το μεγαλύτερο βραβείο
Δεκάδες βραβεία κοσμούν το βιογραφικό του τέως προέδρου και τη δράση του Συλλόγου, που είναι αλληλένδετα, με τον ίδιο να επισημαίνει με τη σεμνότητα που τον διακρίνει: «Δεν επιζητώ τα βραβεία. Υπάρχουν βραβεύσεις και από την Πολιτεία και από την Ομοσπονδία και από τη διεθνή ένωση συλλόγων εθελοντών αιμοδοτών, τους δημάρχους, τους πολιτειακούς παράγοντες, αλλά δεν θα με πείραζε ακόμη κι αν δεν έπαιρνα κανένα βραβείο. Εκείνο που με ενδιαφέρει είναι να συνεχίσω τον ίδιο αγώνα και να βλέπω το χαμόγελο του αρρώστου ή των δικών του ανθρώπων. Μου αρκεί να γνωρίζω ότι σώθηκε μια ζωή, προσφέραμε κάτι, συμβάλλαμε κι εμείς στη σωτηρία ενός ανθρώπου».
Το μεγαλύτερο βραβείο είναι για τον ίδιο ο κοινός αγώνας προσφοράς στον συνάνθρωπο και η υπέρβαση των δυσκολιών, η συνέχιση της πορείας αλληλεγγύης και η προσφορά αίματος για να σωθούν ανθρώπινες ζωές. «Υπήρξαν πολλές δυσκολίες, γιατί ο κόσμος ήταν επιφυλακτικός στην αρχή. Κάναμε αγώνα για να εξηγήσουμε στον κόσμο τι σημαίνει εθελοντική αιμοδοσία, αλλά κυρίως να καταστήσουμε γνωστό ότι η προσφορά αίματος ωφελεί τον αιμοδότη, τους συγγενείς του και τον ευρύτερο κύκλο των συμπολιτών του», υπογραμμίζει.
Ονειρο για το μέλλον
Συνέχισε να προσφέρει και στα δύσκολα, στην πανδημία, διοργανώνοντας δεκάδες εξορμήσεις για να συγκεντρωθεί αίμα.
Εθελοντισμός σημαίνει πάνω απ’ όλα αφοσίωση και προσφορά, με τον ίδιο να υπογραμμίζει τη σημασία της αλληλεγγύης, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Προτρέπω όσους μπορούν να προσφέρουν, να το πράξουν, γιατί ο εθελοντισμός είναι το παν στον άνθρωπο. Να αναπτύξουν εθελοντική δράση, να μην κάθονται στον καναπέ βλέποντας τηλεόραση, να μην είναι αποτραβηγμένοι από την κοινωνία. Και οι ίδιοι θα νιώσουν τη χαρά της προσφοράς».
Όνειρό του «να υπάρχει αυτάρκεια αίματος στο Νοσοκομείο και να ευαισθητοποιηθούν οι πάντες, στηρίζοντας την εθελοντική προσφορά. Τότε θα έχει εκπληρώσει ο Σύλλογος τον προορισμό του»…
