ΤΟΠΙΚΑ

Μυθικοί έρωτες στη Μαγνησία – Δυνατά συναισθήματα που μετρούν 3.500 χρόνια

μυθικοί-έρωτες-στη-μαγνησία-δυνατά-σ-703748

Αφιερωμένη στους ερωτευμένους η σημερινή ημέρα, συνδυάζεται με κόκκινες καρδιές, λουλούδια ανάλογου χρώματος και ρομαντική διάθεση, όσο το επιτρέπει η πανδημία. Με αφορμή τη σημερινή γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου, ο ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ επιχειρεί αναδρομή στο μακρινό παρελθόν, με πρωταγωνιστές πρόσωπα που ανάγονται στη σφαίρα της προϊστορίας, έχοντας γράψει, στο μεταξύ, ιστορία, που μετρά περί τα 3.500 χρόνια. Μυθικοί έρωτες, που πέρασαν στην ιστορία, με πρωταγωνιστές τον Πηλέα και τη Θέτιδα, τον Ιάσονα και τη Μήδεια, που έχει «δανείσει» το όνομά της στο νέο κύμα κακοκαιρίας, τον Αδμητο και την Αλκηστη, συνθέτουν τελείως διαφορετική διάσταση του θέματος.

Ρεπορτάζ: ΓΛΥΚΕΡΙΑ ΥΔΡΑΙΟΥ

Η σπηλιά της Θέτιδας και του Πηλέα στο Πήλιο, που συνδέεται με τον μύθο και την ιστορία, βρίσκεται σε μια μικρή παραλία ανατολικά του Πλατανιά και είναι προσβάσιμη μόνο διά θαλάσσης. Εκεί, κατά την παράδοση, βρέθηκε ο Πηλέας με τη Θέτιδα και γεννήθηκε ο Αχιλλέας.

Σύμφωνα λοιπόν με τους μύθους, οι 12 θεοί του Ολύμπου είχαν επιλέξει το Πήλιο ως τον θερινό τόπο των διακοπών τους. Εκεί, συναθροίζονταν με τους θνητούς, ιδιαίτερα δε με επιφανείς βασιλείς γειτονικών ελληνικών πόλεων.

Σε αυτό το μέρος, ο βασιλιάς Πηλέας από την αρχαία Ιωλκό, επιλέχθηκε από τον Δία ως σύζυγος της θεάς Θέτιδας. Η ίδια όμως δεν μπορούσε να αποδεχτεί το γεγονός ότι θα παντρευόταν με έναν κοινό θνητό. Ετσι για να τον αποφύγει, μεταμορφωνόταν συνεχώς σε φωτιά, σε νερό ακόμα και σε δέντρο. Τέλος, μεταμορφώθηκε σε σουπιά και χάθηκε στο Αιγαίο Πέλαγος.

Γι’ αυτό, η περιοχή ονομάστηκε Σηπιάδα, από την αρχαία ελληνική λέξη σηπία, δηλαδή σουπιά. Η δε Θέτιδα, προσπαθώντας να ξεφύγει από τον Πηλέα, παγιδεύτηκε από τον ίδιο μέσα στο θαλάσσιο σπηλαίο. Για να παντρευτεί τη Θέτιδα, τον βοήθησε ο κένταυρος Χείρωνας, ενώ σύμφωνα με την μυθολογία, η Θέτιδα μεταμορφώθηκε σε γυναίκα και ύστερα από τον έρωτα της με τον Πηλέα, γεννήθηκε ο Αχιλλέας, ο θρυλικός ήρωας του Τρωικού Πολέμου.

Το ζευγάρι παντρεύτηκε στις κορυφές του Πηλίου όπου παρευρέθησαν οι Ολύμπιοι θεοί. Στο γάμο τους η Εριδα, θυμωμένη που δεν είχε προσκληθεί, έστειλε το χρυσό μήλο με την επιγραφή «τη καλλίστη» το οποίο ο Πάρης έδωσε στην Αφροδίτη ως την ομορφότερη και όχι στην Αθηνά ή την Ηρα. Η Αφροδίτη είχε υποσχεθεί στον Πάρη την Ωραία Ελένη, αν την επέλεγε. Ο Πάρης πήρε την Ωραία Ελένη ως αντάλλαγμα και ξεσήκωσε τους Ελληνες εναντίον των Τρώων. Τα δώρα των θεών για το γάμο, ήταν τα όπλα που έδωσε αργότερα στον Αχιλλέα μαζί με ένα ακόντιο που μπορούσε να θεραπεύει τις πληγές που προκαλούσε, δώρο του Χείρωνα και δυο περίφημα άλογα, τον Βάλιο και τον Ξάνθο, γαμήλιο δώρο του Ποσειδώνα.

Αργότερα, η μητέρα του Αχιλλέα θέλησε να τον κάνει αθάνατο, βυθίζοντάς τον ανάποδα μέσα σε μία πηγή με αθάνατο νερό. Ομως, το μοναδικό μέρος του σώματος του Αχιλλέα που έμεινε έξω από το νερό ήταν η φτέρνα του, η οποία και αποδείχτηκε μοιραία στον Τρωικό πόλεμο.

Η μάγισσα και ο ήρωας

Ενας δυνατός έρωτας ένωσε την Μήδεια και τον Ιάσονα, την πριγκίπισσα της μακρινής Κολχίδας και τον ήρωα της Αργοναυτικής εκστρατείας, που ξεκίνησε από την Ιωλκό για να φέρει το χρυσόμαλλο δέρας, κατ’ εντολή του βασιλιά Πελία.

Ο Πελίας ζήτησε από τον Ιάσονα να επιτελέσει έναν άθλο, να του φέρει το χρυσόμαλλο δέρας που βρισκόταν στη χώρα των Κόλχων, κρεμασμένο σε μια βαλανιδιά στο άλσος του Αρη και φρουρούμενο από ακοίμητο δράκο.

Ο βασιλιάς των Κόλχων Αιήτης ζήτησε, με τη σειρά του, από τον Ιάσονα να επιτελέσει δύο άθλους. Να ζέψει δύο άζευτους μέχρι εκείνη τη στιγμή ταύρους με χάλκινα πόδια, που έβγαζαν φλόγες από τα ρουθούνια τους, δώρο του Ηφαίστου στον Αιήτη και να οργώσει με αυτούς ένα χωράφι και να το σπείρει με τα δόντια του δράκου που είχε σκοτώσει ο Κάδμος στη Βοιωτία, τα μισά από τα οποία είχε δώσει ο Κάδμος στον Αιήτη. Σκοπός και των δύο άθλων ήταν η εξόντωση του νέου.

Επειδή η Μήδεια ερωτεύτηκε τον Ιάσονα, οι δύο νέοι συναντήθηκαν στον ναό της Εκάτης, τον βοήθησε. Του έδωσε μιαν αλοιφή που είχε φτιάξει από το προμήθειο, βότανο που είχε φυτρώσει από το αίμα της πληγής του Προμηθέα. Με αυτό ο Ιάσονας άλειψε το σώμα του και επικάλυψε τα όπλα του και παρέμεινε προστατευμένος για εικοσιτέσσερις ώρες, τόσο διαρκούσε η δύναμη της αλοιφής.

Με τις συμβουλές της Μήδειας ο Ιάσονας κατάφερε να ζέψει τους ταύρους χωρίς να καεί από τις φλόγες τους και να γλυτώσει από την επιθετική μανία των «Σπαρτών» της Κολχίδας.

Με τη βοήθεια της Μήδειας, ο Ιάσονας κατάφερε να ξεκρεμάσει το δέρας από το δέντρο όπου ήταν κρεμασμένο και το πήρε μαζί του, φθάνοντας μετά από πολλές περιπέτειες στην Ιωλκό, νικητής και τροπαιοφόρος.

Η Μήδεια στην Ιωλκό θέλησε να εκδικηθεί τον Πελία για τον κίνδυνο στον οποίο είχε υποβάλλει τον Ιάσονα και το κατόρθωσε, με τον γέροντα βασιλέα να οδηγείται στον θάνατο από το χέρι των θυγατέρων του, οι οποίες είχαν πειστεί από την Μήδεια ότι με αυτό τον τρόπο θα ανακτήσει τη νεότητά του. Αμέσως μετά, τον θρόνο ανέλαβε ο γιος του Πελία, καθώς μετά το φονικό δεν θα μπορούσαν να μείνει εκεί, ούτε ο Ιάσονας, αλλά ούτε η Μήδεια. Η δυνατή ιστορία αγάπης που τους ένωσε, είχε τραγική κατάληξη, με τα παιδιά που απέκτησαν, να χάνουν τελικά τη ζωή τους από το χέρι της ίδιας της μητέρας τους.

Διαχρονική τραγωδία

Η Αλκηστη, ήταν κόρη του Πελία, του ίδιου βασιλιά της Ιωλκού, που έστειλε τον ανιψιό του Ιάσονα να ανακτήσει το Χρυσόμαλλο Δέρας. Η πιο διάσημη εκδοχή του μύθου της αναβίωσε στην τραγωδία του Ευριπίδη «Αλκηστις». Η Αλκηστις ήταν η πιο όμορφη από τις τρεις κόρες του Πελία και δεχόταν πολλές προσφορές γάμου από διάφορους πρίγκιπες και βασιλιάδες. Ο Πελίας γνώριζε ότι οι συνεχείς αρνήσεις της κόρης του σε όλους τους ισχυρούς μνηστήρες, θα μπορούσαν να απειλήσουν τη θέση του, κι έτσι επινόησε έναν άθλο που ο μνηστήρας θα έπρεπε να φέρει σε πέρας προτού παντρευτεί την κόρη του. Η πρόκλησή για τον επίδοξο μνηστήρα ήταν να δαμάσει ένα αγριογούρουνο και ένα λιοντάρι μαζί σε ένα άρμα και να κάνει βόλτα γύρω από μια πίστα.

Ο βασιλιάς των Φερών Αδμητος, είχε ένα πλεονέκτημα σε σχέση με άλλους μνηστήρες της Αλκηστης, την εύνοια του θεού Απόλλωνα, ο οποίος είχε κάποτε εκτίσει ποινή που του επιβλήθηκε από τον Δία, τον οποίο είχε εξοργίσει. Η ποινή του ήταν να γίνει υπηρέτης του Αδμητου. Εκείνος όμως του φέρθηκε πολύ καλά και τον βοήθησε, παρόλο που μπορούσε να τον ταπεινώσει χωρίς κίνδυνο να τιμωρηθεί.

Με τη βοήθεια του Απόλλωνα, ο Αδμητος ολοκλήρωσε τον άθλο του Πελία και παντρεύτηκε την Αλκηστη. Πριν από καιρό, ωστόσο, ο Αδμητος είχε αρρωστήσει και φάνηκε ότι θα πέθαινε. Για άλλη μια φορά ο Απόλλωνας ήρθε να τον βοηθήσει. Ο θεός μεσολάβησε στις τρεις Μοίρες, Κλωθώ, Λάχεσις και Ατροπος, και τις έπεισε να σώσουν τη ζωή του Αδμητου, με την προϋπόθεση ότι κάποιος άλλος θα έπρεπε να πεθάνει στη θέση του. Ο Αδμητος δεν σκέφτηκε πολύ τις επιπτώσεις αυτής της συμφωνίας και συμφώνησε αμέσως. Ωστόσο, ούτε οι φίλοι του, ούτε οι γονείς του ήταν ενθουσιώδεις να θυσιάσουν τη ζωή τους γι’ αυτόν. Μόνο η Αλκηστις προσέφερε τον εαυτό της ως την αντικαταστάτρια.

Οταν ο Θάνατος, ο θεός του κάτω κόσμου έφτασε για να πάρει την Άλκηστη μακριά, τότε εξουδετερώθηκε μετά από λυσσασμένη μάχη με τον Ηρακλή. Οπλισμένος με ένα ρόπαλο από ένα κλαδί αγριελιάς, ο Ηρακλής ανάγκασε τον Θάνατο να παραδώσει την Αλκηστη στον σύζυγό της, και να αποκαταστήσει την ευτυχία στη ζωή τους.

#Tags

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου