Με αφορμή τον θάνατο του Νίκου Σπυρόπουλου, μιλούν στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ τρεις Βολιώτες, που συμμετείχαν στο γκρουπ
Δυνατό αποτύπωμα στη ροκ σκηνή άφησε το θρυλικό συγκρότημα «Σπυριδούλα», που σφράγισε μια ολόκληρη εποχή. Με αφορμή τον θάνατο του Νίκου Σπυρόπουλου, ιδρυτικού μέλους του συγκροτήματος «Σπυριδούλα», ο ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ καταγράφει το θριαμβευτικό κλίμα μιας αξέχαστης εποχής, με τις μαρτυρίες τριών Βολιωτών που ήταν μέλη του εμβληματικού ροκ συγκροτήματος, αλλά και συνεργατών τους.
Ρεπορτάζ: ΓΛΥΚΕΡΙΑ ΥΔΡΑΙΟΥ
Στιγμές νιότης με τη ροκ μουσική να προκαλεί ντελίριο στα πλήθη, οι «Σπυριδούλα» αναδείχθηκαν στους απόλυτους σταρ μιας ολόκληρης εποχής, που ζούσαν για την μουσική και εκφράζονταν μέσα από την μουσική. Με πολλές εμφανίσεις στον Βόλο και την μεγάλη συναυλία στο «Αχίλλειον» στα τέλη της δεκαετίας του ’70, τα μέλη του γκρουπ είχαν αποκτήσει φανατικό κοινό στην πόλη.
Ιδρυτικά μέλη δύο αδέλφια, οι Βασίλης και Νίκος Σπυρόπουλος, που κατά ευτυχή συγκυρία συνέδεσαν το γκρουπ με τον Βόλο, μέσω των ντόπιων μουσικών που συμμετείχαν, βιώνοντας την ένταση της σκηνής, με το αδιαχώρητο να δημιουργείται σε κάθε τους εμφάνιση.
Πολύτιμη πηγή πληροφοριών για το γκρουπ ο Σπύρος Ποδάρας των «Νορμάλ» και του «Καφέ Σαντάν» όπου είχαν εμφανιστεί οι «Σπυριδούλα». Όπως αναφέρει ο ίδιος, οι Σπυρόπουλοι συμμετείχαν στην επετειακή ταινία «1000 νύχτες», που δημιούργησε ο Βολιώτης σκηνοθέτης Κώστας Ανέστης, ως φόρο τιμής στο Καφέ Σαντάν. Μεταφέροντας στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ προσωπικές αναμνήσεις από μια αξέχαστη εποχή, ο Σπύρος Ποδάρας υπογράμμισε ότι «σπάνια γνωρίζει κανείς τέτοιους μουσικούς». Οι δημιουργοί του θρυλικού συγκροτήματος είχαν ανεβάσει πολύ ψηλά τον πήχη, με όσους βίωσαν τις εποχές της μεγάλης δόξας του γκρουπ, να μιλούν με δέος για τους «μεγάλους μουσικούς που απογείωναν το κοινό με το εκπληκτικό τους ταλέντο».
Οι Βολιώτες του γκρουπ
Γνωστοί Βολιώτες μουσικοί αποτέλεσαν μέλη της μουσικής οικογένειας των «Σπυριδούλα», όπως ο Γιώργος Κοτσμανίδης, που μοιράστηκε μαζί με τα υπόλοιπα μέλη στιγμές ανεπανάληπτου θριάμβου, που δικαίωσαν την φήμη του κορυφαίου ροκ συγκροτήματος.
Από τα πρώτα μέλη του συγκροτήματος, παρέμεινε στην ίδια μουσική παρέα μέχρι το 1978, κρατώντας, ωστόσο, ζωντανές τις μνήμες από την θρυλική εμφάνιση στο «Κνωσσός» της Αθήνας, που αποτέλεσε την λαμπρή αφετηρία μιας μεγάλης διαδρομής. «Τεράστιο γκρουπ οι «Σπυριδούλα» και βιρτουόζοι οι Σπυροπουλαίοι. Δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θα ζούσα κάτι τέτοιο, ότι θα άκουγα από κοντά τέτοιου επιπέδου μουσικούς», ανέφερε στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ.
Περιγράφοντας με μια λέξη το κλίμα εκείνης της συναυλίας, την χαρακτηρίζει «συγκλονιστική» κι όπως τονίζει «μέσα στον χώρο γίνονταν το αδιαχώρητο, ενώ πλήθος κόσμου είχε συγκεντρωθεί απέξω. Δεν πιστεύαμε στα μάτια μας».
Κάθε φωτογραφικό ενσταντανέ και μια στιγμή στον χρόνο που διατήρησε ζωντανό τον θρύλο, το δέος και το παραλήρημα σε κάθε συναυλία. Μεταξύ των Βολιωτών που συμμετείχαν στο γκρουπ και ο Βολιώτης μπασίστας Μάκης Μπλαζής, που βίωσε την πορεία μέχρι την κορυφή. Καταθέτοντας την μαρτυρία του στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ ανέφερε ότι «ήμουν μέλος για λιγότερο από έναν χρόνο και συμμετείχα μέχρι τις πρόβες για τον «Μπάμπη τον φλου» με τον μακαρίτη Παύλο Σιδηρόπουλο. Γυρνώντας από την Ολλανδία, ο Γιώργος Κοτσμανίδης με πήγε στα παιδιά. Επαιξα ένα – δυο τραγούδια μαζί τους και συνεργαστήκαμε».
Συνεχίζοντας την αφήγηση ανέφερε: «Ενιωθα χαρά παίζοντας μαζί τους. Πήρα μαθήματα. Δεν έχω νοιώσει ξανά στη ζωή μου τόσο μεγάλη συγκίνηση, παίζοντας μουσική. Ηταν συγκλονιστικές οι στιγμές που βιώσαμε, παίζονταν από ταβέρνες μέχρι το Λουζιτάνια, όπου σημειώθηκε το αδιαχώρητο. Επαιξαν και όλα τα μεγάλα ονόματα κι εμείς εκεί, ροκ με μακριά μαλλιά, σκληρή εποχή». Αναμνήσεις που παραμένουν ανεξίτηλες στον χρόνο μεταφέρει ο Μάκης Μπλαζής, επισημαίνοντας ότι «ήμασταν νέοι, ρουφούσαμε γνώσεις, παίρναμε μαθήματα κι εγώ και τα άλλα παιδιά». Στιγμή έντονης συγκινησιακής φόρτισης η ανάμνηση του σπιτιού της οδού Λήμνου όπου έμεναν τα μέλη του συγκροτήματος, κάνοντας ατέλειωτες πρόβες για τις εμφανίσεις που προγραμμάτιζαν. «Ημασταν πολύ συνδεδεμένοι. Εμεινα στο γκρουπ μέχρι την άνοιξη του 1977. Εγώ, ο Γιώργος Κοτσμανίδης και ο Κωστής Κουρεμένος επίσης τραγουδιστής, ήμασταν οι τρεις που φύγαμε πριν γίνει το «Φλου».
Τυχερός για την εμπειρία που βίωσε δηλώνει ο μπασίστας Βαγγέλης Χάνος, ενώ τόνισε ότι «είχα την τύχη να γίνω μέλος του θρυλικού συγκροτήματος που θαύμαζα απεριόριστα και άκουγα τα τραγούδια τους στις κασέτες εκείνης της εποχής. Μεγάλο σχολείο για μένα η συμμετοχή στο συγκρότημα που ήταν το ίνδαλμά μου, δίπλα σε μουσικούς που ζούσαν για τη μουσική».
Απογείωσαν τη ροκ σκηνή
Το όνομα των «Σπυριδούλα» προέρχεται από τη συγκλονιστική ιστορία της Σπυριδούλας Ράπτη, που σόκαρε το πανελλήνιο το 1956. Η 12χρονη τότε Σπυριδούλα, που δούλευε ως οικιακή βοηθός στο σπίτι ενός ζευγαριού, είχε βασανιστεί επί 36 ώρες με ηλεκτρικό σίδερο από το ανδρόγυνο που την μεγάλωνε. Το όνομα του συγκροτήματος πρότεινε, εμπνευσμένος από το ανατριχιαστικό έγκλημα, ο συνεργάτης των μελών της μπάντας, Γιώργος Γαϊτάνος.
Οι Σπυριδούλα σχηματίστηκαν το Νοέμβριο του 1977 από τους Βασίλη Σπυρόπουλο (κιθάρα), τον αδερφό του Νίκο (κιθάρα) τον Αντρέα Μουζακίτη (ντραμς), τον Μάκη Μπλαζή (μπάσο) και τους Κώστα Κουρεμένο και Γιώργο Κοτσμανίδη στα φωνητικά. Οι αδερφοί Σπυρόπουλοι είχαν συνεργαστεί ήδη με τον Μουζακίτη στο συγκρότημα Last Barricade.
Ξεκίνησαν συναυλίες στα τέλη της δεκαετίας του ’70, όπου έπαιζαν κατά κύριο λόγο διασκευές από Rolling Stones, Lou Reed, Velvet Underground, καθώς και μπλουζ και γρήγορα τράβηξε το ενδιαφέρον των φίλων του είδους.
Το 1978 είχαν ήδη αποχωρήσει οι Κουρεμένος, Κοτσμανίδης και Μπλαζής, με τον τελευταίο να αντικαθίσταται από τον Τόλη Μαστρόκαλο ενώ λίγο μετά ο Μουζακίτης αντικαταστάθηκε από τον Τάσο Φωτοδήμο.
Οι «Σπυριδούλα» συνεργάστηκαν με τον Παύλο Σιδηρόπουλο, όταν τους έφερε σε επαφή ο Δημήτρης Πουλικάκος. Με τον Σιδηρόπουλο κυκλοφόρησαν το άλμπουμ «Φλου», έναν δίσκο που θεωρείται από τους σημαντικότερους στην ιστορία του ελληνόφωνου ροκ.
Την παραγωγή του δίσκου ανέλαβε ο Θοδωρής Σαραντής για λογαριασμό της ΕΜΙΕΛ και οι ηχογραφήσεις έγιναν στούντιο της Columbia στη Ριζούπολη, ενώ συμμετείχε μια σειρά έμπειρων μουσικών όπως Νίκος Πολίτης (κατά καιρούς μέλος του Εξαδάκτυλου και των Socrates) και ο Δημήτρης Πολύτιμος (MGC και Εξαδάκτυλος), αλλά και η Δήμητρα Γαλάνη σε κάποια φωνητικά.
Το 1982 οι «Σπυριδούλα» ηχογράφησαν το άλμπουμ «Νάυλον Ντέφια Και Ψόφια Κέφια» με τους αδελφούς Σπυρόπουλου μαζί με την Μελίνα Καρακώστα (μπάσο), τον Άκη Περδίκη (ντραμς) και τον Παύλο Βακατάτση (τραγούδι, πλήκτρα). Το άλμπουμ που έτυχε θερμής ανταπόκρισης από το κοινό, ενώ το ομώνυμο τραγούδι συγκαταλέγεται ανάμεσα στα δημοφιλέστερα τραγούδια – σταθμούς της ελληνόφωνης ροκ δισκογραφίας.
Μετά τη διάλυση
Το 1985 το σχήμα διαλύθηκε και οι Σπυρόπουλοι έφτιαξαν στα τέλη του ’86 την Συμμορία. Το 1994 επανεμφανίστηκαν στο μουσικό προσκήνιο με το άλμπουμ «Ταξίδι Στο Κέντρο Της Πόλης». Στις αρχές τού 1998 οι Σπυριδούλα συμπλήρωσαν είκοσι χρόνια ζωής, με την σύνθεση να την αποτελούν ο Βασίλης Σπυρόπουλος (κιθάρα, τραγούδι), ο Νίκος Σπυρόπουλος (κιθάρα, πλήκτρα, τραγούδι), ο Αλέξης Ιωάννου (κιθάρα, φωνή), ο Νίκος Δόικας (μπάσο) και ο Παναγιώτης Βουρδουμπάς (τύμπανα).
Το 1999, μετά τον θάνατο του Ν. Δόικα, το συγκρότημα διαλύθηκε και πάλι για να επανασυνδεθεί το 2004, με τους Σπυροπουλαίους πάντα και τον Βαγγέλη Χάνο στο μπάσο, τον Γιώργο Μανδηλά στη φωνή και ακουστική κιθάρα, την Αφροδίτη Ρήγα στα πλήκτρα, κρουστά και φωνητικά και τον Βουρδουμπά στα ντραμς.
Με αυτή τη σύνθεση κυκλοφόρησαν το 2006 το άλμπουμ «Το βλέμμα των ανθρώπων», ενώ μετά και από άλλες αποχωρήσεις στο συγκρότημα έμειναν ο Β. Σπυρόπουλος (κιθάρα, φωνητικά), ο Β .Χάνος (μπάσο, φωνητικά), ο Π. Βουρδουμπάς (τύμπανα) και μέχρι πρότινος ο Ν. Σπυρόπουλος (φωνή, κιθάρα), που έφυγε από τη ζωή, κλείνοντας ένα μεγάλο κεφάλαιο.
