Ο Δήμος Ρήγα Φεραίου κοντά στους ορθόδοξους πληθυσμούς του Κοσσυφοπεδίου, σε συνεργασία με Βελεστινιώτη αξιωματικό
Πολυετείς δεσμοί φιλίας συνδέουν τον Δήμο Ρήγα Φεραίου με τον σερβικό λαό και ενισχύονται μέσα από συνεργασίες που έχουν ως επίκεντρο τον Ρήγα Φεραίο και το έργο του. Ο Δήμος Ρήγα Φεραίου, ειδικότερα, βρίσκεται κοντά στους ορθόδοξους πληθυσμούς του Κοσσυφοπεδίου και απέστειλε πρόσφατα, σε συνεργασία με Βελεστινιώτη αξιωματικό, σημαντικό αριθμό βιβλίων σε μοναστήρι της περιοχής, εις ένδειξη σεβασμού στο πρόσωπο της ηγουμένης, η οποία είναι απόφοιτη του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Επιμέλεια: ΓΛΥΚΕΡΙΑ ΥΔΡΑΙΟΥ
Επιδιώκοντας τη διατήρηση των άριστων σχέσεων με τον σερβικό λαό που απορρέουν από τον διαχρονικό αγώνα και έργο του Ρήγα Βελεστινλή, ο Δήμος Ρήγα Φεραίου υλοποίησε σημαντική πρωτοβουλία.
Σε συνεργασία με τον δημότη Ρήγα Φεραίου Δημήτριο Παπαγεωργίου, ο οποίος υπηρετεί στην περιοχή του Κοσσυφοπεδίου ως αξιωματικός παρατηρητής του ΝΑΤΟ, απέστειλε αριθμό βιβλίων των δρ. Δημητρίου Καραμπερόπουλου και Νίκου Γεωργαλιού σχετικά με το έργο και τη δράση του Ρήγα Βελεστινλή καθώς και την περιοχή του Βελεστίνου στο μοναστήρι της Σοκόλιτσα ως ένδειξη τιμής και σεβασμού προς το έργο της ηγουμένης του μοναστηριού Μητέρας Μακαρίας.
Η πρωτοβουλία έγινε δεκτή με ιδιαίτερη χαρά από την ηγουμένη η οποία ανέφερε πως το προαναφερθέν υλικό δεν θα κοσμήσει απλά τη βιβλιοθήκη του μοναστηριού, αλλά θα αποτελέσει αντικείμενο εκπαίδευσης προς τους Σέρβους πιστούς οι οποίοι θα μάθουν για το έργο του Ρήγα, διατηρώντας με τον τρόπο αυτό τους άριστους δεσμούς φιλίας μεταξύ Σέρβων και Ελλήνων.
Μοναστήρι της Σοκόλιτσα
Το μοναστήρι της Παναγίας Παρθένου στο χωριό Μπολετίν κοντά στην πόλη της Μιτρόβιτσα, είναι γνωστότερο ως μοναστήρι της Σοκόλιτσα και έλαβε το όνομά του, από τον λόφο πάνω στον οποίο βρίσκεται. Χτίστηκε τον 14ο η 15ο αιώνα πιθανότατα από κάποιον ιδιώτη της γειτονικής κωμόπολης του Σβετσάν.
Η μονή της Σοκόλιτσα είναι σήμερα ευρέως γνωστή ως κέντρο εικονογραφίας και αγιογραφίας. Η ηγουμένη του μοναστηριού Μητέρα Μακαρία θεωρείται σήμερα η καλύτερη εικονογράφος και αγιογράφος στη Σερβία.
Εχοντας σπουδάσει Θεολογία στο Α.Π.Θ, μιλάει άπταιστα την ελληνική γλώσσα και σε κάθε ευκαιρία εκφράζει την αγάπη και τον σεβασμό της για την Ελλάδα. Παρά τα προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζει αλλά και τις καθημερινές δυσκολίες σχετικά με τη λειτουργία της μονής που απορρέουν από την έκρυθμη ακόμη κατάσταση στο Κοσσυφοπέδιο, διατηρεί απτόητη, ζωντανή τη χριστιανική πίστη στους σερβικούς πληθυσμούς της περιοχής, τονίζοντας σε κάθε ευκαιρία την ιερή σημασία και παράδοση που έχει το Κόσοβο για τους Σέρβους.
Μία μεγάλη μορφή
Η Μητέρα Μακαρία είναι διάσημη Σέρβα ορθόδοξη μοναχή, εικονογράφος, συγγραφέας πολλών βιβλίων και ηγουμένη της μονής Socolica στο δήμο ZVECAN.
Η μητέρα Μακαρία, κατά κόσμο Milica Obradovic, γεννήθηκε το 1940 στο Stalac της Σερβίας. Ο πατέρας της, Λούκα Ομπράντοβιτς, γεννήθηκε στην Κροατία και ήταν υπάλληλος χωροφυλακής. Η μητέρα της, Βιδοσάνα Ομπράντοβιτς κατάγονταν επίσης από την Κροατία. Η οικογένεια εκείνη τη στιγμή, πριν από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, αποτελείται από τρεις ακόμη αδελφές.
Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ο πατέρας της μητέρας Μακαρίας σκοτώθηκε από αντάρτες. Μετά το τέλος του, η μητέρα της, μαζί με τα παιδιά, μετακόμισε στο χωριό Bavaniste στη Βοϊβοντίνα της Σερβίας. Εκεί η μητέρα της παντρεύτηκε πάλι με τον Μίλαν Ρανισαβέλεφ -Τέσλα και απέκτησε μια ακόμη κόρη το 1949.
Η μητέρα της απασχολήθηκε στο τοπικό νοσοκομείο ως μάγειρας και ο πατέρας της ήταν εργάτης σιδηροδρόμων στο Smederevo.
Η μητέρα Μακαρία παρακολούθησε το δημοτικό σχολείο στο Kovin και το γυμνάσιο στο Smedervo και ήταν πάντα εξαιρετική μαθήτρια. Μετά την αποφοίτησή της από το γυμνάσιο, έγινε δεκτή στη Σχολή Επιστημών του Πανεπιστημίου του Βελιγραδίου, όπου σπούδασε χημεία. Παράλληλα με τις σπουδές της στο πανεπιστήμιο εργάστηκε ως βοηθός καθηγητή. Πολύ σύντομα ταξίδεψε στο Πανεπιστήμιο της Λιουμπλιάνα της Σλοβενίας όπου προετοίμασε και υπεράσπισε τη διδακτορική της διατριβή και πήρε τον τίτλο του γιατρός της επιστήμης.
Της απονεμήθηκε ο τίτλος της γιατρού της επιστήμης, αλλά εκείνη αρνήθηκε μια καλά πληρωμένη εργασία στην εταιρεία INA και επέστρεψε στο Βελιγράδι όπου συνέχισε να εργάζεται ως καθηγήτρια χημείας στο πανεπιστήμιο για τρία περίπου χρόνια.
Πνευματική ζωή και κλίση
Η μητέρα Μακαρία ήταν μέλος του Γιουγκοσλαβικού Κομμουνιστικού Κόμματος για σύντομη περίοδο. Σύντομα απέρριψε τον αθεϊσμό και έγινε θερμή οπαδός της πίστης. Ο οδηγός της σε αυτό το πνευματικό ταξίδι στη σερβική ορθόδοξη παράδοση, ήταν ο επίσκοπος Danilo.
Στα τέλη της δεκαετίας του ‘70 πήρε την οριστική απόφαση να αφιερωθεί στον Χριστό και μετέβη στη Μονή της Ορμιλίας στην Χαλκιδική, όπου μετά από ένα χρόνο υπηρεσίας έλαβε το μοναχικό σχήμα. Εκεί ανακάλυψε το ταλέντο της ως εικονογράφος, ένα δώρο το οποίο εξακολουθεί να αναπτύσσει. Αξίζει να σημειωθεί ότι έχει πραγματοποιήσει πολλές ατομικές εκθέσεις στο Βελιγράδι, τη Φρανκφούρτη, το Σικάγο κλπ.
Κατά τη διάρκεια της παραμονής της στην Ελλάδα σπούδασε θεολογία στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και απέκτησε το δεύτερο διδακτορικό της.
Μετά την επιστροφή της από την Ελλάδα, αποφάσισε να αναβιώσει το εγκαταλελειμμένο, τότε, μοναστήρι Sokolica. Αποκατέστησε την μονή και κατόρθωσε να δημιουργήσει νέο κοιτώνα και καμπαναριό. Κατά τη διάρκεια της παρουσίας της στο μοναστήρι, εγκατέστησε ηλεκτρικό ρεύμα, τηλέφωνο και δημιούργησε ένα εργαστήριο εικόνων όπου συνεργάζεται με μία από τις συμφοιτήτριές της, την Αντωνία, δημιουργώντας εξαιρετικά έργα αγιογραφίας.
