Δεκάδες άποροι Βολιώτες ζητούν διακριτικά βοήθεια και τρόφιμα για τα παιδιά τους από εμπόρους και επαγγελματίες
Οδοιπορικό στα μονοπάτια της φτώχειας και τις αθέατες πτυχές της γιορτής που κρύβουν λιγοστά υπάρχοντα στο γιορτινό τραπέζι επιχειρεί ο ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ με οδηγό τις αφηγήσεις επαγγελματιών που γίνονται αποδέκτες δεκάδων αιτημάτων για βοήθεια ειδικά τις γιορτινές μέρες. Παράλληλα το «Δος ημίν» του Αγίου Νικολάου υποδέχεται καθημερινά πολλούς απόρους, προσφέροντας φαγητό σε 210 περίπου άτομα. Στο οδοιπορικό της φτώχειας δεν υπάρχουν εντυπωσιακά στολισμένα δέντρα, αλλά αφηγήσεις εμπόρων οι οποίοι γίνονται αποδέκτες της αγωνίας του κόσμου, των οικογενειών που έχουν περάσει το κατώφλι της φτώχειας και ζητούν με διακριτικότητα λίγα τρόφιμα ή ένα καρβέλι ψωμί για τις οικογένειές τους.
Ρεπορτάζ: ΓΛΥΚΕΡΙΑ ΥΔΡΑΙΟΥ
Δεκάδες περιστατικά αφηγούνται ιδιοκτήτες τοπικών καταστημάτων, οι οποίοι επιθυμούν να διατηρήσουν την ανωνυμία τους, υπογραμμίζοντας ότι η βοήθεια που προσφέρουν με αλληλέγγυα αισθήματα δίνεται απλόχερα, χωρίς να γίνεται γνωστή στον κοινωνικό τους περίγυρο.
Όπως αφηγήθηκε στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ επαγγελματίας του Βόλου, τον συγκλόνισε η εικόνα νεαρού πατέρα με το παιδί του, που περιδιάβαιναν τους κεντρικούς δρόμους της πόλης για να εξασφαλίσουν τον άρτο τον επιούσιο, παίζοντας μουσική. Ο νεαρός πατέρας μπήκε στο κατάστημα μαζί με τον γιο του, ζητώντας να αγοράσει ένα μπουκαλάκι γάλα για το παιδί του και έβγαλε τα λιγοστά κέρματα που υπήρχαν στο μεταλλικό κυπελλάκι που κρατούσε για να δώσει το αντίτιμο. Ο επαγγελματίας το προσέφερε στο παιδάκι χωρίς να δεχθεί χρήματα, μαζί με ένα παιχνιδάκι που τράβηξε την προσοχή του μικρού αγοριού, εκφράζοντας με αυτό τον τρόπο την ευαισθησία του.
Οι αφηγήσεις επαγγελματιών είναι πάμπολλες και η κάθε μία ξεδιπλώνει εικόνες απόλυτης φτώχειας, που πολλές φορές δεν βλέπουν το φως της δημοσιότητας, καθώς δεκάδες είναι οι άποροι οικογενειάρχες που δεν επιθυμούν να γίνει γνωστό το πρόβλημά τους.
Συγκλονιστικό είναι το περιστατικό που αφηγείται στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ ο Νίκος Πριονάς, ιδιοκτήτης γαλακτοπωλείου, ο οποίος φέρνει στο μυαλό του την εικόνα μεσήλικα άπορου ο οποίος μπήκε στο κατάστημά του, λέγοντας «πεινάω». Όπως αφηγείται ο ίδιος «μου έκανε εντύπωση ότι ζήτησε μόνο ψωμί για να φάει και αμέσως πήγα στον κοντινό φούρνο». Η εικόνα του φτωχού μεσήλικα ήταν η πιο συγκλονιστική στιγμή που βίωσε στο κατάστημά του, γιορτινές μέρες, ενώ όπως αναφέρει ο ίδιος, κάθε περίπτωση αντιμετωπίζεται με την ανάλογη ευαισθησία από όλους τους επαγγελματίες, οι οποίοι προσφέρουν τη βοήθειά τους με διακριτικότητα.
Δεκάδες ανάλογα περιστατικά καταγράφονται σε καθημερινή βάση και τις γιορτινές μέρες στα καταστήματα με είδη διατροφής, με δεκάδες οικογένειες να ζητούν λίγο κρέας, λιγοστά τρόφιμα για τα παιδιά τους, με τα αιτήματα να πολλαπλασιάζονται όσο παρατείνεται η κρίση. Τα αιτήματα προέρχονται από ανθρώπους της διπλανής πόρτας, από οικογενειάρχες που βρέθηκαν αντιμέτωποι με την ανεργία και διστάζουν να μιλήσουν ανοιχτά για το πρόβλημά τους.
Ενα πιάτο φαγητό
Δεκάδες μοναχικά άτομα, ηλικιωμένοι, νεότερης ηλικίας, αλλά και οικογένειες απευθύνονται καθημερινά στο «Δος ημίν σήμερον» του Αγίου Νικολάου που προσέφερε 210 μερίδες φαγητού την μέρα των Χριστουγέννων. Οι εθελοντές της κορυφαίας φιλανθρωπικής δράσης της τοπικής Εκκλησίας αντικρίζουν καθημερινά εικόνες που αποτυπώνουν το μέγεθος του προβλήματος που αντιμετωπίζουν δεκάδες Βολιώτες.
Όπως αναφέρουν εθελοντές του «Δος ημίν» στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ οι σιτιζόμενοι είναι συνήθως σιωπηλοί, δεν μιλούν για το πρόβλημά τους, αλλά τα συναισθήματά τους αποτυπώνονται στο πρόσωπό τους, στην έκφραση των ματιών τους. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις των απόρων που διανύουν μεγάλες αποστάσεις, από μακρινές συνοικίες της πόλης τις γιορτινές μέρες για να φάνε στο «Δος ημίν».
Ζεστό φαγητό υπάρχει σε καθημερινή βάση, 365 μέρες τον χρόνο, και η πόρτα του κέντρου σίτισης απόρων του Αγίου Νικολάου είναι καθημερινά ανοιχτή για να υποδεχθεί όσους στερούνται ακόμη και τα αναγκαία, προσφέροντας ζεστασιά και θαλπωρή και τις γιορτινές μέρες.
Δεν φτάνουν τα χρήματα
Τον προβληματισμό του κόσμου, των περισσοτέρων καταναλωτών, μεταφέρει στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ ο Νίκος Σοφιάδης, ο οποίος αναφέρει ότι «εορταστική αγορά σημαίνει στολισμός, κόσμος, κέφι, ψώνια και πολλά χαμόγελα για εμπόρους και καταναλωτές. Ωστόσο τα τελευταία χρόνια, τα χρόνια της κρίσης, παρά τον στολισμό, τα έκτακτα επιδόματα και κάποια έξτρα χρηματικά δώρα, λείπουν το κέφι και τα πολλά χαμόγελα. Λίγα δώρα για τα παιδιά, τα ψώνια για το γιορτινό τραπέζι και αν περισσέψει κάτι, ένα μικρό δωράκι και για εμάς, «για το καλό», ακούς συχνά να λένε αυτές τις ημέρες οι Βολιώτες, όταν συναντώνται στην Ερμού».
Πολλοί οι λόγοι που καθιστούν δύσκολη την καθημερινότητα για πολλούς οικογενειάρχες, με το πρόβλημα να εντείνεται στα χρόνια της κρίσης. «Η ανεργία η δική τους ή των παιδιών τους, τα έξοδα των φροντιστηρίων, οι μειώσεις των συντάξεων και των μισθών, οι πολλές υποχρεώσεις σε δάνεια και αλλού, έχουν ως αποτέλεσμα το γέλιο να έχει αντικατασταθεί με χαμόγελο και πολλές φορές με ένα …διακριτικό δάκρυ στη άκρη των ματιών. Πολλές οι περιπτώσεις πελατών που θέλουν να ψωνίσουν, αλλά «τα λεφτά δεν φτάνουν ούτε για ζήτω ρε παιδί μου», όπως λένε», συνεχίζει την αφήγηση ο Νίκος Σοφιάδης.
«Δεν λείπουν βέβαια και οι συγκινητικές περιπτώσεις ανθρώπων που σταματούν μόνο για να κοιτάξουν τη βιτρίνα του κάθε καταστήματος, να ρωτήσουν τις τιμές χωρίς να έχουν τη δυνατότητα να αγοράσουν, αλλά και να ζητήσουν εμπορεύματα που θα ήταν άχρηστα για τον έμπορο. Οι Βολιώτες έμποροι, αλλά φαντάζομαι και οι έμποροι όλης της χώρας, συναισθάνονται την αγοραστική αδυναμία του καταναλωτικού κοινού και την άσχημη ψυχολογική κατάσταση που προκαλεί. Δεν μένουν αμέτοχοι στο συγκεκριμένο κοινωνικό φαινόμενο. Υπήρξαν εποχές που οι πελάτες στήριξαν τις τοπικές αγορές και τους εμπόρους. Σήμερα οι έμποροι το ανταποδίδουν, σαν ένα μεγάλο ευχαριστώ στους πελάτες τους», κλείνει η αφήγηση.
