Ο δημοφιλής ηθοποιός στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ μιλάει για τους «Τενόρους» που θα παρουσιαστούν σήμερα στο Βόλο, υπογραμμίζοντας ότι ο πολιτισμός είναι βάλσαμο σε δύσκολες εποχές
Τριάντα πέντε δημιουργικά χρόνια γεμάτα έρευνα και γνώση συμπληρώνει αισίως ο Βλαδίμηρος Κυριακίδης. Ο δημοφιλής ηθοποιός, ο οποίος ξεδιπλώνει το αστείρευτο κωμικό του ταλέντο στους «Τενόρους», καταθέτει τις σκέψεις του στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ, υπογραμμίζοντας ότι το θέατρο είναι η καλύτερη ψυχανάλυση, ειδικά σε δύσκολες εποχές, όπως η συγκεκριμένη που διανύουμε.
Ο «Τίτο Μερέλι» της επιτυχημένης παράστασης που θα «φιλοξενηθεί» σήμερα στο Θερινό Δημοτικό Θέατρο Βόλου, υπογραμμίζει ότι το θέατρο ειδικότερα και ο πολιτισμός στο σύνολό του, «έχει να προσφέρει κάτι διαφορετικό απ’ ό,τι οι κυβερνήσεις ή τα συστήματα».
Αναφερόμενος στην πολιτική και οικονομική κατάσταση που βιώνουμε σήμερα, ο ταλαντούχος ηθοποιός, επισημαίνει ότι «ιδεολογίες πλέον δεν υπάρχουν, υπάρχει μόνο ένα κερδοσκοπικό παιχνίδι, ποιός θα βγει κερδισμένος και ποιός θα έχει τις περισσότερες εδαφικές κατακτήσεις». Κατά συνέπεια, προτάσσει το χιούμορ κόντρα στα δύσκολα, προτρέποντας τους πάντες να αντιληφθούν ότι «το χρήμα δεν είναι τίποτε άλλο, παρά ένα τυπωμένο χαρτί».
Συνέντευξη στη ΓΛΥΚΕΡΙΑ ΥΔΡΑΙΟΥ
Βάλσαμο το θέατρο και ειδικά η κωμωδία στις δύσκολες εποχές που διανύουμε;
Αναμφίβολα. Γενικώς το θέατρο ξυπνάει τις αισθήσεις στον άνθρωπο. Ξυπνάει κάποιες εσωτερικές διαδικασίες και γυμνάζει την αισθητική και την αντίληψη, έτσι ώστε να αφουγκράζεται διαφορετικά όσα συμβαίνουν γύρω του. Αρα κατ’ ουσία είναι ίσως η καλύτερη ψυχανάλυση και ίσως αυτό που δεν μπορούν να κάνουν οι πολιτικές, μπορούμε να το κάνουμε εμείς με το θέατρο, γιατί μην ξεχνάτε ότι το θέατρο προσφέρει ανάταση ψυχής.
Δύο τενόροι υψώνουν το ανάστημά τους κόντρα στις πολιτικές κραυγές. Ποια είναι η φιλοσοφία της συγκεκριμένης παράστασης;
Στοχεύει ακριβώς στη διασκέδαση του κοινού. Είναι μια κλασικότατη φάρσα που την ήξερα πάρα πολλά χρόνια και ήθελα πάρα πολλά χρόνια να την κάνω. Είναι καθαρόαιμη φάρσα, από τις πολύ καλές φάρσες που υπάρχουν και στοχεύει στη διασκέδαση του κοινού. Είναι στηριγμένη σε παρεξηγήσεις, έχει ανάγλυφους χαρακτήρες και αυτό είναι που την κάνει γοητευτική. Ο σκοπός της και ο στόχος της είναι να ξεχαστούν οι θεατές δύο ώρες μαζί μας, να ταξιδέψουν μαζί μας και να μην προβληματιστούν για τίποτα κι όταν φύγουν από την αίθουσα, να έχουν ξεχάσει λίγο την καθημερινότητά τους.
Το γεγονός ότι κάνετε το μεγάλο βήμα και περιοδεύετε σε μια δύσκολη περίοδο, από άποψη οικονομικής ρευστότητας, υποδηλώνει τη δική σας εσωτερική ανάγκη να επικοινωνήσετε με τον κόσμο ή στέλνετε με το δικό σας τρόπο ένα μήνυμα στους άνωθεν κρατούντες ότι ο πολιτισμός είναι πάνω και πέρα από την κρίση;
Νομίζω το τελευταίο που είπατε με εκπροσωπεί, διότι μην ξεχνάτε ότι ακόμη και στον πόλεμο η τέχνη είχε κάτι να προσφέρει. Πάντα ο πολιτισμός έχει να προσφέρει κάτι διαφορετικό απ’ ό,τι οι κυβερνήσεις ή τα συστήματα. Η απόφαση λοιπόν να κάνουμε την περιοδεία, ήταν για να πάμε κόντρα σε αυτή τη νέκρωση που θέλουν να μας βάλουν. Δεν γίνεται, πρέπει να λειτουργήσουμε. Δεν μπορούν να νεκρωθούν τα πάντα. Το ρίσκο είναι μεγαλύτερο, αλλά αποφασίσαμε να το επιχειρήσουμε.
Βιώνουμε, δηλαδή, μια μορφή πολέμου σήμερα;
Σίγουρα. Αυτός είναι ο οικονομικός, ο κερδοσκοπικός πόλεμος. Ολη αυτή η πολιτική είναι κερδοσκοπική και τίποτε άλλο δυστυχώς.
Οι «τενόροι» στέλνουν ωστόσο, αισιόδοξα μηνύματα, έχοντας πάρει την ψήφο εμπιστοσύνης του κόσμου…
Τα αποτελέσματα της Αθήνας αλλά και της Θεσσαλονίκης όπου ήμασταν τρεις εβδομάδες, δείχνουν ότι έχουμε πάρει τη συγκατάθεση του κοινού, ότι αρέσει η παράσταση. Περνάει καλά ο κόσμος όταν έρχεται και βλέπει την παράσταση. Γι’ αυτό πήραμε και την απόφαση να κάνουμε περιοδεία.
Στο πλαίσιο της καλοκαιρινής σας περιοδείας, αύριο εμφανίζεστε στο Βόλο, γνώριμη πόλη για σας…
Πράγματι, έχω έρθει επανειλημμένως. Γνωρίζω το Σπύρο Μαβίδη από το παρελθόν, όταν ήμουν ακόμη σπουδαστής στη Ρούλα Πατεράκη και έχω διαπιστώσει ότι εδώ και πάρα πολλά χρόνια ο Βόλος έχει δημιουργήσει ρεύματα στην τέχνη. Εχει κάνει βήματα μπροστά με τον εκάστοτε διευθυντή του ΔΗΠΕΘΕ. Σίγουρα έχει κάνει προτάσεις πολιτισμού. Θυμάμαι και από πολύ παλιά, παρακολουθώντας κάποιες παραστάσεις και του Σπύρου, και γενικώς μιας ομάδας καλλιτεχνών που είχαν μαζευτεί, γινόντουσαν και γίνονται προτάσεις και αυτό μου αρέσει πάρα πολύ.
Θα μπορούσε να υποστηριχθεί στις δύσκολες εποχές που διανύουμε η πολιτιστική αποκέντρωση;
Δεν νομίζω ότι αυτή τη στιγμή είναι σε θέση καμία κυβέρνηση να ασχοληθεί με το πολιτιστικό κομμάτι της χώρας. Δεν μπορεί να το κάνει αυτό και δεν νομίζω να την αφορά κιόλας. Καμιά φορά όταν βγαίνουμε και κάνουμε δηλώσεις, μας θεωρούν λίγο χαζορομαντικούς και τριτοκοσμικούς. Γι’ αυτό κι έχω σταματήσει να κάνω δηλώσεις. Νομίζω ότι πρέπει πρώτα να λυθεί το οικονομικό. Η οικονομική πολιτική που εφαρμόζεται. Να σταθεροποιηθεί κάτι, για να μπορέσουν να σκύψουν στον πολιτισμό. Είναι δύσκολο. Ουσιαστικά εκ των ενόντων όλοι μας προσπαθούμε να κρατήσουμε ένα πολιτιστικό επίπεδο σε αυτή τη χώρα, αλλά το κράτος δεν μπορεί δυστυχώς να ανταπεξέλθει.
Η πορεία σας είναι συνυφασμένη με την κωμωδία κατά βάση. Αντιμετωπίζετε, άραγε, με ανάλογο χιούμορ την καθημερινότητα;
Ετσι κι αλλιώς αντιλαμβάνομαι ό,τι συμβαίνει γύρω μου με χιούμορ. Αυτό είναι συστατικό του χαρακτήρα μου. Μεταφράζω κωμικά μέσα μου αυτά που συμβαίνουν. Αυτό όμως σημαίνει ότι βαθιά μέσα μου έχω και μια τραγικότητα και για αρκετά χρόνια πήρα την απόφαση να στραφώ μόνο στην κωμωδία, για να μπορέσω να εκπαιδευτώ ακόμα πιο πολύ. Δεν ξέρω στο μέλλον τι θα γίνει, μήπως κάνω πάλι κάποια στροφή για να περάσω σε άλλα είδη θεάτρου.
Με ανάλογο χιούμορ αντιμετωπίζετε και τη σύγχρονη πολιτική πραγματικότητα;
Εδώ δεν μπορώ να διαχειριστώ το χιούμορ μου, γιατί τα πράγματα ξεπέρασαν πια το όριο του αστείου. Επειδή ακριβώς είναι αστεία αυτά που συμβαίνουν, μόνο σοβαρά μπορώ να τα αντιμετωπίσω. Εδώ συνέβησαν και συμβαίνουν πράγματα απίστευτα που δεν νομίζω ότι ενδιαφέρεται κανείς για τον πολίτη. Είναι ένα διατραπεζικό σύστημα, είναι κάποιοι υπάλληλοι μονοπωλίων, μιας πολύ μεγάλης συνομωσίας, που δυστυχώς δεν μπορώ να το αντιμετωπίσω με χιούμορ. Οπως και οι περισσότεροι Ελληνες, άλλωστε.
Είστε αισιόδοξος για την έκβαση αυτής της περιπέτειας;
Επειδή πιστεύω ότι όλα είναι προαποφασισμένα, αισιόδοξος δεν μπορώ να είμαι. Απλώς θα συμπορευθώ όπως οι υπόλοιποι πολίτες αυτής της χώρας, υπομένοντας και ελπίζοντας για το μέλλον. Δεν πιστεύω ότι θα γίνουν μεγάλες αλλαγές και μην ξεχνάτε ότι οι αλλαγές δεν καρποφορούν από την μια μέρα στην άλλη. Θα χρειαστούν τουλάχιστον 15 με 20 χρόνια. Ηδη εδώ και αρκετά χρόνια μας το έλεγαν ότι από το 2025 και μετά ίσως η χώρα… αλλά δεν νομίζω ότι υπάρχουν αυτά τα δεδομένα. Μιλάω για μια κερδοσκοπική πολιτική η οποία δεν έχει να κάνει καθόλου με την ύψιστη τέχνη, την πολιτική που ήξερα εγώ ως έφηβος, ως νέος σπουδαστής, διότι θεωρώ την πολιτική ύψιστη τέχνη. Ιδεολογίες πλέον δεν υπάρχουν, υπάρχει μόνο ένα κερδοσκοπικό παιχνίδι, ποιός θα βγει κερδισμένος και ποιός θα έχει τις περισσότερες εδαφικές κατακτήσεις, πλούτο, ορυκτό πλούτο, πετρέλαια, εξουσία στον πλανήτη. Παιχνίδι εξουσίας είναι και τίποτε άλλο.
Με όλα αυτά που συμβαίνουν, είναι λογικό να σημειώνουν υψηλά ποσοστά τηλεθέασης η «Μουρμούρα» αλλά και οι θεατρικοί «Τενόροι». Πως νιώθετε κάθε φορά που γίνεστε αποδέκτης της αποδοχής του κόσμου;
Με ευχαριστεί πάρα πολύ, γιατί αισθάνομαι ότι έχω γίνει μέλος της οικογένειας, ότι είμαι κομμάτι της κάθε οικογένειας που με παρακολουθεί και το χαίρομαι πάρα πολύ, διότι το «Μην αρχίζεις τη μουρμούρα» θα το συνεχίσουμε την επόμενη χρονιά. Θεατρικά, μετά τους «Τενόρους» έρχεται «Το σώσε» του Μάικλ Φρέιν, με πρωταγωνιστές εννέα αποτυχημένους ηθοποιούς, που αποφασίζουν να ανεβάσουν ανεπιτυχώς μια παράσταση, οπότε αντιλαμβάνεστε τι θα συμβεί.
Στην παράσταση που θα δούμε αύριο στο Θερινό Θέατρο Βόλου, υποδύεστε τον Τίτο Μερέλι. Ο συγκεκριμένος χαρακτήρας ακουμπάει, άραγε, στο μότο ζωής που υιοθετείτε;
Το μότο είναι να γευόμαστε την κάθε στιγμή, το κάθε δευτερόλεπτο της ζωής μας, γιατί ξέρω ότι οι στιγμές δίνουν το νόημα. Είναι αυτές που συμπληρώνουν τα πάντα. Ουσιαστικά να μπορέσουμε με τις αισθήσεις μας να αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα και όχι με τη λογική μας. Να μην υπάρχει ένας μονομερής τρόπος αντιμετώπισης της ζωής. Να γυμνάσουμε λίγο την αντίληψή μας, για να αρχίσουμε να έχουμε αισθητική, να έχουμε ευαισθησία και κατ’ επέκταση λογική. Ο Τίτο Μερέλι αυτό που μπορεί να δείξει, είναι ότι μπορούμε να ξεπεράσουμε αυτές τις χρηματιστηριακές εποχές που ζούμε και να αντιληφθούμε ότι το χρήμα δεν είναι τίποτε άλλο, παρά ένα τυπωμένο χαρτί.
Το θέατρο λειτουργεί, κατά συνέπεια, καταλυτικά;
Πρώτα απ’ όλα έχω ξορκίσει παιδικούς εφιάλτες και αγωνίες και υπαρξιακές αγωνίες και δεύτερο με έχει γεμίσει χαρά και έρευνα, γιατί αν σταματήσει η έρευνα, σημαίνει ότι θα μπούμε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας και θα μας φάνε οι σκόροι.
