Η Μαρία Συνάτικα είναι υπεύθυνη του Σπιτιού Γαλήνης της Μεταμορφώσεως για 32 χρόνια
Αστείρευτη ζωντάνια διαθέτει η Βολιώτισσα της προσφοράς, η κ. Μαρία Συνάτικα, η οποία στα 91 της χρόνια αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση για όλους. Η υπερδραστήρια εθελόντρια, προσφέρει επί 32 χρόνια πολύτιμο έργο στο Σπίτι Γαλήνης της Μεταμόρφωσης, αφιερώνοντας όλο τον ελεύθερο χρόνο της, σε καθημερινή βάση, στο συνάνθρωπο. Για την κ. Μαρία, η κάθε μέρα είναι ταυτόσημη με τον εθελοντισμό, την ανιδιοτελή προσφορά, τη συμπαράσταση σε όσους έχουν ανάγκη. Ολοι οι ενορίτες της Μεταμόρφωσης και οι ιερείς του ναού, μιλούν με τα καλύτερα λόγια για την καλοσύνη και την ανθρωπιά της κοινωνικά ευαισθητοποιημένης συμπολίτισσας, η οποία κάνει πράξη σε καθημερινή βάση, τις αρχές και αξίες της αλληλεγγύης.
Ρεπορτάζ: ΓΛΥΚΕΡΙΑ ΥΔΡΑΙΟΥ
Από νωρίς το πρωί η κ. Συνάτικα βρίσκεται επί ποδός, για να διακονήσει δεκάδες απόρους, οι οποίοι στερούνται ακόμη και τα στοιχειώδη στην καθημερινότητά τους. Κάθε μέρα βρίσκεται στις επάλξεις της προσφοράς, με νεανικό ενθουσιασμό, αλλά και πολύ ευαισθησία, για να βοηθήσει όσους έχουν ανάγκη. Τη συναντήσαμε στο φυσικό κι αγαπημένο της χώρο, το Σπίτι Γαλήνης της Μεταμόρφωσης, το δεύτερο σπίτι της, όπου παρασκευάζονται και προσφέρονται σε περισσότερους από 100 απόρους, ισάριθμες μερίδες φαγητού.
Μια ομάδα εθελοντριών, εργάζεται πυρετωδώς για να είναι όλα έτοιμα, για να έχουν φαγητό όλοι, για να μη μείνει άδειο το πιάτο, το τραπέζι της οικογένειας, η ψυχή όσων έχουν ανάγκη συμπαράστασης. Το ερώτημα που εύλογα προκύπτει είναι από πού πηγάζει αυτή η απίστευτη ζωτικότητα και η απάντηση διατυπώνεται αυθόρμητα, από καρδιάς, χωρίς δεύτερη σκέψη: «Θέλω να βοηθάω. Με ευχαριστεί αυτό που κάνω κι όταν μπαίνει η κατσαρόλα στη φωτιά, γίνομαι ξανά 10 χρονών κοριτσάκι».
Η κ. Συνάτικα εργάζεται ακούραστα, συντονίζοντας τη λειτουργία των ενοριακών συσσιτίων για απόρους, αλλά και διακονώντας το ναό, με όλη της την αγάπη.
Ξεκίνησε την προσφορά από τον Αγιο Ανδρέα, την περίοδο που ανεγείρονταν ο ναός και συνέχισε το εθελοντικό της έργο στη Μεταμόρφωση, την ενορία της. «Βρίσκομαι εδώ 32 χρόνια. Δουλεύω σκληρά και περιμένω πότε θα πάει 8 η ώρα για να έρθω να ανοίξω, να βάλω την κατσαρόλα. Εχουμε 102 ανθρώπους που έρχονται να πάρουν φαγητό και με ρωτούν πως συνεχίζω να βρίσκομαι εδώ στα 91 μου χρόνια. Θέλω να προσφέρω. Μου δίνει δύναμη ο Θεός, μεγάλη δύναμη. Δεν νιώθω κούραση» αναφέρει η ίδια.
Η δραστήρια εθελόντρια δίνει με μεγάλη προθυμία το «παρών» σε κάθε εκδήλωση και δραστηριότητα του ναού, θέτοντας πάνω απ’ όλα την προσφορά, όπου και όποτε απαιτείται. Στην παρούσα φάση, παρατείνεται για δέκα μέρες η λειτουργία του Σπιτιού Γαλήνης, με την ίδια να πρωτοστατεί στην προσπάθεια ενίσχυσης όσων έχουν βρεθεί αντιμέτωποι με την κρίση, τα οικονομικά αδιέξοδα. Τα καθημερινά γεύματα παρασκευάζονται χάρη στην προσφορά του κόσμου, που ενισχύει τα αποθέματα του Σπιτιού Γαλήνης, το οποίο θα παραμείνει ανοιχτό το τρέχον διάστημα, όσο υπάρχουν διαθέσιμα τρόφιμα και προσφορές του κόσμου.
Ζωή γεμάτη αναμνήσεις
«Πέρασα πολύ όμορφα παιδικά χρόνια κοντά στον πατέρα μου, τον Πέτρο Μουστάκα, ο οποίος ήταν πολύ πλούσιος. Ημασταν εννιά παιδιά, πάμπλουτα, αλλά πάντα μου άρεσε να δουλεύω και να προσφέρω» υπογραμμίζει η 91χρονη εθελόντρια. «Οταν παντρεύτηκα τον ξυλέμπορο Δημήτρη Συνάτικα, ο οποίος ήταν πολύ καλός άνθρωπος, συνεχίζει την αφήγηση, άνοιξα κρεοπωλείο στην οδό Ιωλκού, το οποίο πούλησα στη συνέχεια. Κατόπιν βρήκα ένα οικόπεδο έξω από το νεκροταφείο και πήρα με τον αδελφό μου γελάδια, κότες και γουρούνια. Το κράτησα πέντε περίπου χρόνια και κατόπιν το πούλησα».
Το επόμενο επιχειρηματικό της βήμα ήταν η δημιουργία καταστήματος πώλησης κρεάτων και λουκάνικων, τα οποία παρασκευάζονταν σε βιοτεχνικό χώρο που υπήρχε παραπλεύρως, κάνοντας ένα καινοτόμο, για την εποχή, βήμα. «Κάποια στιγμή πούλησα την επιχείρηση, η οποία υπάρχει ακόμη, σε έναν ανιψιό μου» υπογραμμίζει η κ. Μαρία, η οποία έκτοτε δραστηριοποιήθηκε ως εθελόντρια στην Εκκλησία.
Μιλάει με πολύ αγάπη για το γιο της, Πέτρο Συνάτικα, τη νύφη της Θάλεια και τα δύο εγγόνια της, τη συνονόματη Μαρία και το Δημήτρη, επισημαίνοντας ότι «είμαι ευχαριστημένη από τη ζωή μου και πάρα πολύ χαρούμενη για τη δεμένη οικογένεια που δημιούργησε ο γιος μου».
Την χαροποιεί ιδιαίτερα κάθε στιγμή που προσφέρει τη βοήθειά της σε όσους έχουν ανάγκη και δακρύζει στη σκέψη των παιδιών που δεν έχουν να φάνε, των ανθρώπων που στερούνται ακόμη και τα στοιχειώδη, λέγοντας χαρακτηριστικά «προσεύχομαι διαρκώς στην Παναγία, να εξομαλυνθούν οι καταστάσεις για όλο τον κόσμο».
Εχοντας βιώσει τις καταστροφικές συνέπειες των πολέμων και των δυσκολιών που στιγμάτισαν ανεξίτηλα την Ελλάδα, εύχεται να πρυτανεύσει η λογική και να πάρουν τις σωστές αποφάσεις όσοι κρατούν τις τύχες του κόσμου στα χέρια τους.
Οπως θυμάται χαρακτηριστικά, στα δύσκολα χρόνια, η οικογένειά της συνέδραμε δεκάδες άπορους κατοίκους της περιοχής μας. «Στην περίοδο της πείνας, σφάζαμε γουρούνια, τα οποία πουλούσαμε μαζί με τον πατέρα μου στα χωριά και αγοράζαμε ρούχα, για να ντύνουμε τον κόσμο που δεν είχε» αναφέρει η ίδια χαρακτηριστικά ανατρέχοντας στο μακρινό παρελθόν και σε μνήμες που έχουν χαραχτεί ανεξίτηλα στην ψυχή της.
Σύγχρονη εποχή
Κάνοντας την αντιστοιχία του τότε με το τώρα, η κ. Συνάτικα εκτιμά ότι οι καταστάσεις που βιώνουμε σήμερα «είναι χειρότερες από πόλεμο και πολλές φορές εύχομαι να μη δούμε τα χειρότερα. Ταράζομαι και μόνο που το σκέφτομαι» επισημαίνει. Εχοντας βιώσει ανάλογες δυσκολίες στο παρελθόν, η ίδια εύχεται «φώτιση στους Ελληνες» και κυρίως «ειρήνη για όλους». Η σκέψη της στρέφεται σε όσους που δεν έχουν να φάνε κι όπως αναφέρει χαρακτηριστικά «ανοίξαμε και πάλι το Σπίτι Γαλήνης της Μεταμόρφωσης για να δώσουμε στον κόσμο να φάει. Εχουμε τρόφιμα στην αποθήκη για δέκα μέρες. Αν θέλει ο Θεός και μαζέψω κι άλλα τρόφιμα και πάλι θα ανοίξω το Σπίτι Γαλήνης».
Βλέποντας τη σημερινή κατάσταση, αναλογίζεται τις δραματικές συνέπειες για τους οικονομικά ασθενέστερους και κυρίως τα παιδιά. «Ο κοσμάκης, τα παιδιά, τι φταίνε» διερωτάται με δάκρια στα μάτια. Ανησυχεί για τις εξελίξεις και προσεύχεται « όλα να εξελιχθούν κατ’ ευχήν για όλους». Η συμβουλή της προς όλους είναι να έχουν κουράγιο, δύναμη και πίστη στο Θεό, ελπίζοντας σε ένα καλύτερο αύριο, παρά τις δυσκολίες που ταλανίζουν τη σύγχρονη Ελλάδα. «Δεν νομίζω ότι θα ξαναγίνει πλούσια η Ελλάδα, έχουμε φτωχύνει πολύ αλλά χωρίς πίστη δεν γίνεται τίποτα» επισημαίνει η ίδια.
Η ευαισθητοποιημένη Βολιώτισσα της προσφοράς, αποδεικνύει στην πράξη ότι είναι απαραίτητη η κοινωνική αλληλεγγύη σε κάθε δύσκολη εποχή, σε κάθε δύσκολη στιγμή, διότι είναι ο μόνος τρόπος για να αντιμετωπιστούν τα δεινά της κρίσης και να στηριχθούν όσοι έχουν ανάγκη συμπαράστασης.
Ανιδιοτελής προσφορά
Ο προϊστάμενος του Ιερού Ναού Μεταμορφώσεως π. Ιωάννης Παππάς, χαρακτηρίζει «γυναίκα της προσφοράς, εξαιρετικό άνθρωπο» την κ. Μαρία Συνάτικα. «Είναι πραγματικά στην υπηρεσία της Εκκλησίας, επισημαίνει ο ίδιος, διότι ό,τι προσφέρει, το προσφέρει με την καρδιά της. Είναι άνθρωπος που θέλει, αν είναι δυνατόν, να βρίσκεται όλη τη μέρα στο Σπίτι Γαλήνης. Πέρα από το ότι την έχουμε ως υπεύθυνη, προσφέρει και στην κουζίνα. Πριν φύγει από το Σπίτι Γαλήνης ξανακάνει έλεγχο για να διαπιστώσει αν είναι όλα στη θέση τους, όλα καθαρά και φροντίζει για την προετοιμασία του συσσιτίου από το προηγούμενο βράδυ. Το πρωί αλλά και το απόγευμα, τις περισσότερες ώρες βρίσκεται στο Σπίτι Γαλήνης» αναφέρει ο π. Ιωάννης.
Οι εθελόντριες στο κέντρο σίτισης απόρων της Μεταμόρφωσης, μιλούν με τα καλύτερα λόγια για την κ. Συνάτικα, υπογραμμίζοντας την αγάπη της για το συνάνθρωπο. «Είμαι πέντε χρόνια εθελόντρια στο Σπίτι Γαλήνης και αγαπώ πολύ την κ. Μαρία, η οποία είναι πολύ καλή στη δουλειά της, πολύ καλή ως άνθρωπος και χαρακτήρας» αναφέρει η Κλεοπάτρα Πούλιου. «Την έχουμε σα μητέρα μας και την γνωρίζω δέκα περίπου χρόνια» προσθέτει η Πόπη Μπίκα.
«Την έχω σαν μητέρα, γιατί με βοήθησε πολύ όταν τη χρειάστηκα» αναφέρει η Μαρία Κώστα, 11 χρόνια εθελόντρια. «Είναι πολύ καλή και δίκαιη, είναι υπεύθυνη, έχει σειρά, τάξη και πολύ γερή μνήμη, παρά την ηλικία της» επισημαίνει η Εύη Παμπούκα. «Είναι υπέροχος άνθρωπος και τη νιώθω σα γιαγιά μου. Είναι πολύ καλή γυναίκα» υπογραμμίζει η Ζήνα Τριανταφύλλου, εθελόντρια τα δύο τελευταία χρόνια στο Σπίτι Γαλήνης της Μεταμόρφωσης.
