Οι επαγγελματίες της περιοχής μας γίνονται αποδέκτες του προβληματισμού και της αγωνίας του κόσμου
Αποδέκτες του γενικότερου προβληματισμού και της αγωνίας του κόσμου γίνονται οι επαγγελματίες της περιοχής μας, με τα εμπορικά καταστήματα να δίνουν την εικόνα μικρής Βουλής, όπου διατυπώνονται αντικρουόμενες απόψεις γύρω από το δημοψήφισμα και τη γενικότερη πολιτική κατάσταση. Οι ιδιοκτήτες καταστημάτων λειτουργούν εν μέρει και ως ψυχολόγοι, ακούγοντας τις σκέψεις, τους φόβους και τις αγωνίες του κόσμου. Ο ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ επιχειρεί ένα οδοιπορικό στην τοπική αγορά, μέσω του οποίου καταγράφει τον παλμό των τελευταίων ημερών, τα προβλήματα και τις σκέψεις των Βολιωτών, όπως διατυπώνονται διά στόματος των επαγγελματιών.
Ρεπορτάζ: ΓΛΥΚΕΡΙΑ ΥΔΡΑΙΟΥ
Μικρή Βουλή είναι κανόνα και τα κομμωτήρια του Βόλου, όπου αναπτύσσονται ενδιαφέρουσες συζητήσεις, για όλα τα θέματα της επικαιρότητας, συμπεριλαμβανομένης της πολιτικής. Μιλώντας στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ ο Παντελής Γιαννόπουλος, ιδιοκτήτης κομμωτηρίου, υπογραμμίζει ότι «πολλές συζητήσεις γίνονται στη Βουλή του κομμωτηρίου, διότι ο κόσμος ειδικά αυτούς τους καιρούς, έχει ανάγκη να μιλήσει. Ο κόσμος νιώθει πολύ μεγάλη αγωνία για το μέλλον, οι πιο πολλοί φοβούνται για τα παιδιά τους, φοβούνται για το αύριο. Ολοι στην ίδια κατεύθυνση κινούνται».
Ο προβληματισμός του κόσμου είναι έντονος και όπως αναφέρει ο Φαρμακοποιός Γιώργος Κατσιόπουλος «οι περισσότεροι είναι προβληματισμένοι. Δεν ξέρουν που να στραφούν, ποια είναι η πιο σωστή λύση. Ορισμένοι νιώθουν απογοήτευση, απελπισία και περισσότερο νιώθουν γιατί δεν ξέρουν που να στραφούν και τι να ψηφίσουν. Δεν ξέρουν ποιο είναι το λιγότερο κακό και αισθάνονται ότι είναι πρωτόγνωρη η κατάσταση που βιώνουν».
Οι πολιτικές συζητήσεις μεταφέρονται και στα τσιπουράδικα, όπου οι μόνες αντιπαραθέσεις επικεντρώνονται στις φιλικές «αψιμαχίες» για το ποιος θα πληρώσει. «Ο κόσμος δείχνει φοβισμένος και σε αρκετές περιπτώσεις οι επαγγελματίες λειτουργούμε ως ψυχολόγοι» όπως αναφέρει ο Δημήτρης Χατζηπλάκης, ιδιοκτήτης τσιπουράδικου. «Υπάρχουν άτομα που μας εκφράζουν τον προβληματισμό τους και ζητούν, θα έλεγα, και τη δική μας συμπαράσταση, θεωρώντας ότι επειδή περνάει αρκετός κόσμος από δω, μπορούμε να έχουμε πιο σφαιρική άποψη, επικροτώντας την άποψή τους» προσθέτει ο ίδιος.
Η εικόνα είναι η ίδια παντού, σε όλους τους επαγγελματικούς χώρους, στα μάρκετ, τα παντοπωλεία και οι συζητήσεις που αναπτύσσονται, εμπεριέχουν τους ίδιους προβληματισμούς και τις ίδιες αγωνίες. Η Ζωή Τριανταφύλλου, ιδιοκτήτρια παντοπωλείου, αναφέρει ότι «σίγουρα ο κόσμος αδυνατεί να αγοράσει αυτά που χρειάζεται. Εχει αγωνία. Ολοι περνάνε δύσκολα και μας ρωτούν με αγωνία αν αυτό που τους συμβαίνει, είναι κοινό για όλους ή το βιώνουν μόνο οι ίδιοι. Η λυπηρή διαπίστωση είναι ότι συμβαίνει σε όλους. Οι πελάτες ψωνίζουν πλέον ελάχιστα, διότι υπάρχει ο φόβος να μη δημιουργήσουν καινούργια χρέη. Αλλωστε, κι εμείς οι ίδιοι αντιμετωπίζουμε το ίδιο πρόβλημα διότι δεν υπάρχει καθόλου πίστωση από τους προμηθευτές μας».
Ιδιες αγωνίες
Κοινή διαπίστωση είναι ότι ο κόσμος θέλει να εξωτερικεύσει τις σκέψεις του, να μοιραστεί το πρόβλημά του. «Ορισμένοι διατυπώνουν την άποψή τους, άλλοι όχι.
Αυτό που εισπράττω από τον κόσμο είναι φόβος και θυμός. Ο κόσμος είναι συγκρατημένος σε αυτά που αγοράζει και αυτό που βλέπουμε είναι ότι δεν υπάρχει κίνηση στην αγορά» αναφέρει στο σημείο αυτό ο Βαγγέλης Κοντός, ιδιοκτήτης καφεκοπτείου. Κάθε κατάστημα γίνεται μια μικρή Βουλή όπου ο καθένας λέει την άποψή του. Ο προβληματισμός εμπόρων και καταναλωτών είναι έντονος κι όπως αναφέρει ο κ. Κοντός «αν συνεχιστεί η ίδια κατάσταση θα αντιμετωπίσουμε προβλήματα δυνατότητας λειτουργίας στο μέλλον».
Η ιδιοκτήτρια καταστήματος γυναικείων ενδυμάτων Ελένη Ζαντερίου, επισημαίνει από την πλευρά της ότι «το κυρίαρχο συναίσθημα του κόσμου είναι η ανασφάλεια. Δεν ξέρει τι θα γίνει αύριο, δεν απαντά με σιγουριά. Θέλει να ψωνίσει και φοβάται ότι αύριο μπορεί να μην έχει χρήματα, νιώθει τόσο ανασφαλής, που φοβάται να κάνει έστω και το παραμικρό. Πολλές φορές βγάζουν οργή, πόνο, άλλοι είναι στα πρόθυρα της κατάθλιψης, αισθάνεσαι πάρα πολύ άσχημα βλέποντας γυναίκες που δούλεψαν τόσα χρόνια, που έχουν κάνει όνειρα ζωής, να κλαίνε και να λένε δεν έχουν χρήματα να πάρουν κάτι στα εγγόνια ή τα παιδιά τους. Είναι τραγική η κατάσταση και δεν νομίζω ότι την αντιμετωπίζω μόνο εγώ, είναι γενικότερο το κακό».
Ο Νίκος Σοφιάδης, ιδιοκτήτης εμπορικού καταστήματος ψιλικών, αναφέρει ότι «με όλα αυτά που συμβαίνουν αυτή τη στιγμή, η ανησυχία και ο φόβος είναι ο ίδιος. Ο κόσμος και ανοίγεται και μιλάει, προσπαθεί να βγάλει τον πόνο του. Βέβαια αποφεύγουν να ανοίξουν συζητήσεις πολιτικές, γιατί ξέρουν ότι στα μαγαζιά μας δε συζητάμε πολιτικά, αλλά ο καθένας λέει την άποψή του και γενικά εκφράζει τους φόβους του και τις αγωνίες του, είτε με τους υπαλλήλους είτε με εμάς τους εμπόρους. Το βλέπω πολύ περισσότερο τελευταία, αλλά αυτό που διαπιστώνω επίσης, είναι ότι η αγωνία και ο φόβος φέρνει τους ανθρώπους τον ένα κοντά στον άλλο».
Η Μάρα Πουλάκη, ιδιοκτήτρια καταστήματος υποδημάτων, τονίζει ότι «τα τελευταία χρόνια που η κρίση έχει βαθύνει πάρα πολύ, τα καταστήματα λειτουργούν πια και ως ψυχοθεραπευτήρια. Ο κόσμος έχει κλειστεί μέσα σε ένα κυκεώνα προβλημάτων και οποιαδήποτε μικρή ευκαιρία βρίσκει, ανοίγεται. Ο κόσμος άρχισε να μοιράζει τα προβλήματά του, γιατί θέλει να νιώσει πιο κοντά στο συνάνθρωπό του. Η επικοινωνία που έχουμε αρχίσει να έχουμε και με τους πελάτες μας, είναι μεγάλο κέρδος για μας, με τα πολύ μεγάλα, τα τεράστια προβλήματα του κλάδου μας».
Ανάλογες θέσεις διατυπώνει, τέλος ο βιβλιοπώλης Νίκος Μαθιουδάκης, ο οποίος επισημαίνει ότι «ο κόσμος είναι πάρα πολύ φοβισμένος. Ελάχιστοι άνθρωποι θέλουν να μιλήσουν. Οι περισσότεροι το κρατούν για τον εαυτό τους και εκείνο που βλέπω, είναι ότι έχει προβληματισμό ο κόσμος. Γενικά ο κόσμος που μπαίνει στα μαγαζιά είναι ελάχιστος έως και μηδενικός, δεν έχουν καμιά διάθεση να μιλήσουν, καμιά διάθεση να ξοδέψουν τα χρήματά τους και αν συνεχιστεί η ίδια κατάσταση, αυτοί που θα θέλουν ψυχολόγο, θα είναι οι έμποροι».
