Ο Ταξιάρχης Μέρος που σφράγισε μια ολόκληρη εποχή με τη φωνή του
Με ανείπωτη θλίψη και δάκρυα στα μάτια αποχαιρέτησαν χθες, δεκάδες Βολιώτες τον Ταξιάρχη Μέρο, ο οποίος διακρίθηκε για το ερμηνευτικό του ταλέντο, σφραγίζοντας μια ολόκληρη εποχή με τη φωνή του. Αρκετοί μουσικοί, αλλά και φίλοι του αξέχαστου ερμηνευτή, παραβρέθηκαν στην εξώδειο ακολουθία που τελέστηκε χθες στο Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Νικολάου, απευθύνοντας λόγια παρηγοριάς στους οικείους και τους συγγενείς του.
Ο Ταξιάρχης Μέρος, ο οποίος έφυγε από τη ζωή στα 70 του χρόνια, λόγω σοβαρών προβλημάτων υγείας, κι ενώ μεταφέρονταν με το πλοίο της γραμμής από τη Σκόπελο στο Βόλο, βρίσκεται πλέον στις γειτονιές των αγγέλων, συντροφιά με καλλίφωνα αηδόνια του πενταγράμμου. Το παρατεταμένο χειροκρότημα των φίλων του, ήταν το κατευόδιο για το μεγάλο ταξίδι, που ξεκίνησε πριν από τρεις μέρες.
Ολοι είχαν μια καλή κουβέντα να πουν για τον Ταξιάρχη και το μέταλλο της φωνής του, που έδινε ξεχωριστό ηχόχρωμα σε τραγούδια διαχρονικά όπως το «Strangers in the night» και το «My way».
Πολλοί τον θυμούνται από τις εμφανίσεις στο θρυλικό «Καφέ Σαντάν», το «Μπούρτζι», το «Καν Καν» της Αθήνας κι άλλα γνωστά κέντρα ανά την Ελλάδα. Οπως ανέφερε χαρακτηριστικά ο Χρήστος Τόλιος «ήταν από τις ελάχιστες σόουλ φωνές της Ελλάδας». Εμφανώς συγκινημένος ο Σπύρος Ποδάρας, τον χαρακτήρισε «σπουδαίο φίλο» και «μεγάλο καλλιτέχνη». Ο Πάνος Κόκκινος τόνισε από την πλευρά του ότι «ήταν ο μεγάλος εραστής του καλού τραγουδιού». Ο Γιώργος Μαστρογιάννης, τον χαρακτήρισε «δάσκαλο πάνω απ’ όλα» κλείνοντας σε μια φράση προσωπικές μνήμες, για να προσθέσει ότι «το Καφέ Σαντάν ήταν σχολείο κι ο Ταξιάρχης Μέρος ένας από τους καλύτερους καθηγητές».
Οι φίλοι και οι θαυμαστές του πάντα θα θυμούνται τις θρυλικές εποχές των «Μάστερς», τις επιτυχημένες εμφανίσεις του σε μεγάλες μουσικές σκηνές, τη συνεργασία με τον Μίμη Πλέσσα, τον Γιώργο Μητσάκη και άλλα μεγάλα ονόματα του πενταγράμμου. «Θα έπρεπε να ακούγονται στη διαπασών τα τραγούδια του αυτή τη στιγμή» σχολίασε χθες, φίλος του εκλιπόντος, την στιγμή που ο ερμηνευτής οδηγούνταν στην τελευταία του κατοικία, απευθύνοντας με το δικό του τρόπο, το τελευταίο αντίο στον Βολιώτη καλλιτέχνη με τη βελούδινη φωνή.
ΓΛ. ΥΔΡ.
