Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ:Ζητούνται…ξυπνητήρια

γ-π-μασσαβετασζητούνταιξυπνητήρια-609688

Διάφοροι επώνυμοι, όπως για παράδειγμα η αγαπημένη μου Ελενα Ακρίτα, αναπαρήγαγαν στο «φεισμπουκ» μια ανθρώπινη ιστορία, που εξελίχθηκε στη Ρόδο και παρουσιάσθηκε από την τοπική εφημερίδα «Ροδιακή». Την ιστορία ενός νεαρού πατέρα που πήγε στην τράπεζα με τρία βιβλιάρια καταθέσεων, στα οποία υπήρχαν μόνο δυο ευρώ και ογδόντα λεπτά. Και περίμενε στην ουρά, να φύγουν οι πολλοί, γιατί γνώριζε τι θα ακολουθούσε. Όπως π.χ. το σχόλιο του ταμία: «Μα είναι άδεια, δεν έχουν παρά μόνον 2,80».

Γι αυτά τα έρημα τα 2,80 περίμενε. Διότι, όπως εξήγησε στον ταμία, με αυτά θα μπορούσε να πάρει γάλα για το παιδί του.

Μου έκανε εντύπωση το ότι ανάμεσα σε εκείνους που έσπευσαν να σχολιάσουν τη συγκεκριμένη ανάρτηση, ήταν ένα πρόσωπο που με είχε απασχολήσει στα χρόνια της παντοδυναμίας του ΠΑΣΟΚ. Ένα πρόσωπο που είχε επιδείξει θετικό έργο στον τομέα που του είχαν αναθέσει. Και το οποίο έσπευσε να απομακρυνθεί εγκαίρως από το σύστημα εξουσίας και να μεταναστεύσει, εκ νέου, όταν κατάλαβε ότι η «Αλλαγή» ήταν μια προδομένη, εκ των άνω, υπόθεση. Ο άλλοτε γενικός γραμματέας του ΕΟΤ Νίκος Σκουλάς.

Στο σχόλιό του, αυτός ο, κατά την ταπεινή μου κρίση, άφθαρτος αγωνιστής, της πολιτικής, της επιστήμης, της ζωής, από τους λίγους που πραγματι πορεύθηκαν με αληθινή λεβεντιά, πέρα από την παραφουσκωμένη μυθολογία περί της κρητικής λεβεντιάς στο δημόσιο βίο μας, μας καλεί να ξυπνήσουμε: «Αν αυτό και μόνο το επεισόδιο (που δεν είναι μοναδικό) δεν μας ξυπνήσει, δεν έχουμε καμια ελπίδα. Ίσως ούτε δικαίωμα να θεωρούμαστε πατριώτες και δημοκράτες».

Μόνο που για να «ξυπνήσει» και να αποφασίσει να δράσει τούτος ο λαός, πέρα και πάνω από συντεχνιακά συμφέροντα, να ξεσηκωθεί επιτέλους, κάποιοι πρέπει να δουλεύουν ακαταπαύστως, λειτουργώντας ως επίμονα ξυπνητήρια. Όχι επαγγελματίες φωνακλάδες και πολυλογάδες. Αλλά άνθρωποι καταξιωμένοι και άφθαρτοι. Που δεν έχουν το δικαίωμα να απλώς να παρατηρούν και να σχολιάζουν ενίοτε την επικαιρότητα.

Αγαπητέ Νίκο Σκουλά, για σένα είναι η «καμπανιά». Γίνε εσύ ένα από τα «ξυπνητήρια» που έχει ανάγκη ο τόπος. Αυτά που πρέπει να μιλάνε, όχι ευκαιριακώς, αλλ’ επιμόνως, με λόγο καθαρό, διεγερτικό και παρήγορο στους παραζαλισμένους πολίτες. Με τον τρόπο που περιγράφει ο Μανόλης Αναγνωστάκης: «Σαν πρόκες πρέπει, να καρφώνονται οι λέξεις».

#Tags

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου