Μου είναι εξαιρετικώς δύσκολο να κατανοήσω τον τρόπο με τον οποίο η κυβέρνηση διαπραγματεύεται το θέμα των πολεμικών βιομηχανιών μας με τους εκπροσώπους των δανειστών που αξιώνουν το άμεσο κλείσιμο των «Ελληνικών Αμυντικών Συστημάτων», δηλαδή της ΕΒΟ και της ΠΥΡΚΑΛ. Και τούτο διότι η όλη διαπραγμάτευση γίνεται με… λογιστικά και μόνο κριτήρια. Από την άποψη των οποίων, πράγματι, οι δυο πολεμικές μας βιομηχανίες είναι τελείως ασύμφορες, έτσι που τις κατάντησαν τα δυο κόμματα εξουσίας, διορίζοντας κομματικους τενεκέδες στις διοικήσεις τους και στρατιές αργόσχολων στα μισθολόγια τους.
Αλλά δεν είναι δυνατόν να εφαρμόζεται ως γενικός κανόνας η πρακτική «πονάει μάτι βγάζει μάτι». Ούτε μπορούν να ισχύουν σε όλες τις περιπτώσεις τα καθαρώς λογιστικά κριτήρια, ξεκομμένα από οποιαδήποτε άλλη πραγματικότητα. Και η ελληνική πραγματικότητα χαρακτηρίζεται από κάποιες ιδιαιτερότητες, που ασφαλώς δυσκολεύονται να κατανοήσουν όσοι ζουν μακριά από όσα ζούμε εμείς σε αυτή τη συγκεκριμένη γεωπολιτική γωνιά της Ευρώπης.
Είναι ευεξήγητο το να δυσκολεύονται να καταλάβουν την ανάγκη μας να έχουμε μια έστω υποτυπώδη αυτάρκεια σε πολεμικό υλικό, όσοι δεν ζουν υπό τη διαρκή απειλή πολέμου, όπως ζούμε εμείς. Όσοι ζουν σε χώρες που κανείς δεν παραβιάζει εσκεμμένως και συστηματικώς, σε καθημερινή βάση τα θαλάσσια και τα εναέρια όρια της κυριαρχίας τους.
Αν όμως οι χαρτογιακάδες τύπου Τόμσεν, Μαζούχ κ.λπ., δεν έχουν υποχρέωση να δουν τις γεωπολιτικές διαστάσεις του θέματος, να δουν τους κινδύνους από τον ολικό παραγωγικό αφοπλισμό μιας χώρας, όταν εκείνη που την απειλεί ευθέως έχει προχωρήσει σε παραγωγή αρμάτων μάχης, αεροπορικού υλικού και τώρα ανακοινώνει και την παραγωγή «πλήρως τουρκικών υποβρυχίων», δεν ισχύει το ίδιο και για τους πολιτικούς προϊσταμένους τους.
Επομένως η μάχη δίνεται σε λάθος πεδίο. Αυτή η υπόθεση δεν είναι για διαπραγμάτευση με τους τεχνοκράτες υπαλλήλους οποιουδήποτε διεθνούς φορέως. Απαιτεί την αναγωγή του θέματος σε πολιτικο ζήτημα, στην ημερήσια διάταξη κορυφαίας συνόδου της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και μακάρι να γινόταν με την σύμπραξη κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης. Γιατί πάει πολύ, την ώρα που η Τουρκία αναπτύσσει τέτοια πολεμική παραγωγή, εμείς να πάψουμε να παράγουμε ακόμη και τυφέκια και σφαίρες.
