Εδώ ο κόσμος χάνεται και στην κορυφή της κυβέρνησης επιδίδονται σε κλεφτοπόλεμο, άλλοτε με επίσημες δηλώσεις και άλλοτε με διαρροές «κύκλων» και «πηγών». Πότε του αντιπροέδρου της κυβέρνησης Ευάγγελου Βενιζέλου εναντίον του υπουργού Εθνικής Αμύνης Δημήτρη Αβραμόπουλου και τούμπαλιν. Και στη μέση το «περιβάλλον» του πρωθυπουργού και οι «πήγες» του μεγάρου Μαξίμου να επιδίδονται σε ασκήσεις ισορροπίας και κατευνασμού, αλλα και χωρίς να ξεκαθαρίζουν την κατάσταση.
Η ιστορία με τις παραγγελίες των υποβρυχίων και την πώληση των ελληνικών ναυπηγείων που ειχαν αναλάβει ένα σημαντικό μέρος από την υλοποίηση του προγράμματος, είναι μια ιστορία κραυγαλέων σκανδάλων. Των οποίων τις συνέπειες θα πληρώνουν οι φορολογούμενοι για δυο γενεές ακόμη. Σκανδάλων που κληροδότησε στις επόμενες κυβερνήσεις ο κατάδικος Τσοχατζόπουλος. Και δεν εξαγνίζονται με τη διαδικασία που ακολούθησε ο Ευάγγελος Βενιζέλος, προσδίδοντάς τους ισχύ νόμου και όχι απλής σύμβασης. Όπως έκανε δηλαδή παλιότερα και με τον άθλιο νόμο «περί ευθύνης υπουργών», που τον μετέτρεψε σε συνταγματική διάταξη, «νομιμοποιώντας» το προκλητικό καθεστώς της ταχύτατης παραγραφής, μέσα από κοινοβουλευτικά τερτίπια.
Είναι αδιανόητο για τον μέσο πολίτη, αυτόν που, όπως παραδέχεται εκπρόσωπος του υπουργείου Οικονομικών, μιλώντας στους «Φαϊνάνσιαλ Τάϊμς» του Λονδίνου, «έχασε το ένα τρίτο του οικογενειακού εισοδήματος του» από την ώρα που μπήκαμε στο μνημόνιο, ο μεν Τσοχατζόπουλος να είναι στη φυλακή, τα δε ανομήματα που μας άφησε πίσω του να παραμένουν στο απυρόβλητο, να εξασφαλίζουν ασυλία.
Είναι αδιανόητο και προκλητικώς απαράδεκτο να γίνεται αντικείμενο ενδοκυβερνητικών παζαριών και αλληλοεκβιασμών, το αν θα μάθουμε την αλήθεια για το σκάνδαλο των υποβρυχίων, με αφορμή το αίτημα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να συσταθεί εξεταστική επιτροπή για την υπόθεση αυτή.
Ο κ. Βενιζέλος αξιώνει από το κόμμα με το οποίο συγκυβερνά, τη Νέα Δημοκρατία, η οποία μάλιστα είχε καταψηφίσει και καταγγείλει εκείνο το νομοθετικό του ανοσιούργημα, να κάνει… το κορόιδο. Με το επιχείρημα ότι τώρα που είναι «συνεταιράκια» δεν συμφέρει κανέναν να σκαλίζει την υπόθεση. Και με την εκπληκτικής «ηθικής» θεωρία ότι οι υπουργοί πρέπει πάντα να λένε όχι στην αντιπολίτευση, διότι αποστολή τους δεν είναι να είναι «ευχάριστοι στην αντιπολίτευση», αλλά μόνο στην κυβέρνηση. Και αφού αυτός είναι ο δεύτερος κορυφαίος της κυβέρνησης να το βουλώνουν όταν ενοχλείται.
Αξιοθαύμαστα πολιτικά ήθη. Και ακριβά πληρωμένα από τους πολίτες.
