Ακόμη και μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα στο Κερατσίνι, από συμμορία νεοναζιστών, τα δημοσκοπικά ευρήματα δείχνουν μια θλιβερή εικόνα για το πώς αρκετοί συμπατριώτες μας αντιλαμβάνονται τον κίνδυνο από την άνοδο του φασισμού στον τόπο μας. Με πιο χαρακτηριστική περίπτωση τα ευρήματα που αναφέρονται στο Δήμο Αθηναίων. Στην Αθήνα. Την παγκοσμίως αποδεκτή ως «λίκνο της Δημοκρατίας» και του πολιτισμού.
Ακόμη και μετά τη δολοφονία, σε δημοσκόπηση που παρουσιάζει η εβδομαδιαία εφημερίδα «Το Ποντίκι», το ποσοστό των νεοναζί στην «καρδιά της Ελλάδας» παραμένει διψήφιο, στο 13%. Σχεδόν διπλάσιο από το εκλογικό αποτέλεσμα που πέτυχαν, σε εθνικό επίπεδο, στις τελευταίες εκλογές. Σημειώνω απλώς ότι το ερώτημα, προς όσους έλαβαν μέρος σε αυτή την έρευνα, ένα μικρό μέρος της οποίας διεξήχθη μετά τη δολοφονία, δεν αφορούσε πρόσωπα αλλα κόμματα. Οι πολίτες ρωτήθηκαν ποιο κόμμα θα ψήφιζαν στις επερχόμενες δημοτικές εκλογές.
Τα πράγματα γίνονται πολύ χειρότερα όταν πάμε σε επίπεδο προσώπων. Εκείνων που φέρονται ως πιθανοί υποψήφιοι να διεκδικήσουν τη δημαρχία της Αθήνας, εξασφαλίζοντας το χρίσμα του κόμματος τους. Εκεί λοιπόν παρακολουθούμε την απόλυτη ντροπής της Αθήνας, που είναι και ντροπή ολόκληρης της Ελλάδας. Διότι ο πιθανός υποψήφιος που έρχεται πρώτος στις προτιμήσεις των ερωτώμενων είναι ο κατ’ εξοχήν προκλητικός στη φασιστική συμπεριφορά του Ηλίας Κασιδιάρης.
Δεν υπάρχουν αυτή την ώρα ακριβή στοιχεία για το ποσοστό προτιμήσεων που συγκεντρώνει τώρα, μετά τη δολοφονία που διαπράχθηκε από εκείνους που καθοδηγεί. Αλλα, λίγο καιρό πριν από το έγκλημα, το ποσοστό του έφτανε το 22%, με δεύτερο, ως πιθανό υποψήφιο, τον υπουργό Δημόσιας Τάξης Νίκο Δένδια, με 17%, και τελευταίο τον -κατά τα μέχρι στιγμής δεδομένα- ορφανό από οποιαδήποτε κομματική στήριξη, πλην ίσως της ΔΗΜΑΡ, σημερινό δήμαρχο Γιώργο Καμίνη με μόλις 5%.
Οποιος δεν αντιλαμβάνεται τον κίνδυνο, όποιος θεωρεί ότι δεν τον αφορά το γεγονός πως έσπασε πια το τσόφλι από το αυγό του φιδιού και τα φίδια καταλαμβάνουν περίοπτες θέσεις στο δημόσιο βίο μας, όποιος ενώπιον αυτής της πραγματικότητας πορεύεται ως ιδιώτης -κατά την απαξιωτική σημασία του όρου στα χρόνια της αθηναϊκής δημοκρατίας- ας μη διαμαρτύρεται αύριο, όταν θα κτυπούν το δικό του παιδί, γιατί τους φάνηκε… λιγότερο Έλληνας, το βρήκαν πολύ «σκούρο» ή «φλώρο», ή ό,τιδηποτε κρίνουν εκείνοι ότι πρέπει να «παταχθεί».
