Λόγω παρατεταμένης απουσίας του στο εξωτερικό, ο γιος μου παρέλειψε να υποβάλει, στην ώρα της, την περιοδική δήλωση ΦΠΑ ενός τριμήνου. Οπότε επιστρατεύθηκε εκ των υστέρων ο πατέρας να πάει στην εφορία να τακτοποιήσει την εκκρεμότητα. Δηλαδή να πληρωθεί ένα πρόστιμο των εξήντα ευρω. Ως προϋπόθεση για να μπορέσει να πληρωθεί, εν συνεχεία και ο Φ.Π.Α. Λες και κάποια… υπερφυσική δύναμη απαγορεύει να γίνουν και τα δύο ταυτοχρόνως.
Από τα τρία ταμεία της συγκεκριμένης Δ.Ο.Υ. λειτουργούσε μόνον το ένα. Και η ουρά, λίγο πριν από τις δώδεκα που πήγα εγώ, ήταν τέτοια ώστε θα ήμουν ο εξηκοστός δεύτερος στην αναμονή. Οπότε ρώτησα τον υπάλληλο που μου έκοψε το σχετικό παραστατικό, πριν πάω στην ουρά του ταμείου, αν μπορούσα να το πληρώσω σε τράπεζα, ή, ακόμη καλύτερα, μέσω του διαδικτυου. Η απάντηση, και στις δύο περιπτώσεις ήταν απολύτως αρνητική.
Οπως ήταν φυσικό, ρώτησα για ποιο λόγο μια τόσο μικρή συναλλαγή δεν μπορούσε να διεκπεραιωθεί είτε ηλεκτρονικώς, είτε έστω μέσω τραπέζης, ώστε να μην ταλαιπωρούνται τόσοι άνθρωποι, περιμένοντας όρθιοι – τα διαθέσιμα καθίσματα ήταν όλα και όλα οκτώ. Αλλα η μόνη απάντηση που πήρα ήταν ένα αμήχανο ανασήκωμα των ώμων και η φράση: «Τι να σας πω; Απορώ και εγώ, αλλα αυτές είναι οι εντολές που έχουμε».
Κατά τα άλλα ο Γενικός Γραμματέας Δημοσίων Εσόδων, και ο υπεύθυνος για τον ηλεκτρονικό εκσυγχρονισμό του φοροεισπρακτικού συστήματος, επαίρεται για την επιτυχία του «TAXIS». Και επειδή συμβαίνει τούτες τις μέρες να βρίσκεται στην Ελλάδα ο φίλος μου ο Γιάννης, που ζει και επιχειρεί, επιτυχώς, στην Αγγλία, τον ρώτησα αν εκεί μπορεί να διεκπεραιώνει όλες τις φορολογικές υποχρεώσεις του μέσω διαδικτύου και αν υπάρχουν… εξαιρέσεις από το δικαίωμα αυτό.
Η απάντηση ήταν φυσικά αναμενόμενη όσο και αυτονόητη. Εφόσον έχεις κλειδάριθμο, μπορείς να διεκπεραιώνεις τα πάντα ηλεκτρονικώς. Μόνο που εδώ δε ζούμε στη χώρα του αυτονόητου. Διό και οι ουρές, βασανιστικές, τριτοκοσμικές, ζουν και βασιλεύουν. Χωρίς να ασχολείται κανείς να μετρήσει πόσες εργατοώρες χάνονται, ποιο είναι το πραγματικό κόστος όλων αυτών των ελληνικών «ιδιαιτεροτήτων». Που δεν είναι βεβαίως «προνόμιο» μόνον της εφορίας, αλλα ολόκληρης της δημόσιας διοίκησης της χώρας μας.
