Νέα «εμπλοκή» στις σχέσεις της κυβέρνησης με την τρόικα. Αιτία οι αξιώσεις των δανειστών μας να κλείσουν εδώ και τώρα οι τρεις «αμυντικές βιομηχανίες» μας. Η ΛΑΡΚΟ, η Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα (ΕΑΣ) και η Ελληνική Βιομηχανία Όπλων (ΕΒΟ), με άμεση απόλυση των 971 εργαζομένων, ενώ η κυβέρνηση προκρίνει την «εκκαθάριση εν λειτουργία». Θυμάμαι το στρατιωτικό ορισμό της εμπλοκής, όπως μας το δίδασκαν στο στρατό: «Πάσα παύσις πυρός, ή συνέχεια πυρός, παρά την θέλησιν του σκοπευτού».
Στην περίπτωσή μας υποτίθεται ότι σκοπευτής και χειριστής του όπλου, που στοχεύει την ανάπτυξη, ως βασικό εργαλείο εξόδου από την κρίση, είναι η ελληνική κυβέρνηση. Ιδίως όταν πρόκειται για βιομηχανίες που υποτίθεται ότι έχουν «στρατηγική σημασία» τόσο για την αμυντική θωράκιση της χώρας όσο και για την οικονομική της ανάπτυξη. Αλλα τελικώς είναι η μόνη που ούτε την παύση πυρός μπορεί να διατάξει ούτε, πολύ περισσότερο τη συνέχεια της.
Οταν το 1977 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής αποφάσιζε την ίδρυση της ΕΒΟ, το σκεπτικό ήταν απλό: Από τη μια πλευρά να μειωθούν οι εκροές συναλλάγματος για τον ελαφρύ οπλισμό των ενόπλων δυνάμεων και των σωμάτων ασφαλείας και από την άλλη να έχουμε μια βιομηχανία με… εξασφαλισμένη πελατεία -όλο και κάποια σύρραξη, ιδίως εμφύλια, γίνεται στα ευρύτατα όρια του λεγόμενου τρίτου κόσμου- ώστε να εξασφαλίσουμε συναλλαγματικές εισροές από τις πωλήσεις όπλων και πυρομαχικών. Υπήρχε βεβαίως και η ΠΥΡΚΑΛ από το 1847. Και οι δυο μαζί συγκροτούν την «ΕΑΣ».
Η ΛΑΡΚΟ, όσο ήταν στα χέρια του ιδρυτή της, του δαιμόνιου Πρόδρομου Μποδοσάκη, ήταν όχι απλώς ορυχείο καθαρού νικελίου, αλλά, σε οικονομική απόδοση, πραγματικό χρυσωρυχείο. Μετά το θάνατό του περιήλθε ουσιαστικώς στον έλεγχο του δημοσίου. Και λόγω… εξαιρετικής διαχείρισης, ήλθαν από τη μια οι τράπεζες -και κυρίως η «Εθνική»- και από την άλλη οι κομματικοί εργατοπατέρες όλων των αποχρώσεων. Με αποτέλεσμα να περάσει και αυτή στις προβληματικές επιχειρήσεις.
Η φυσική κατάληξη είναι να πάρουν και αυτές το δρόμο των άλλων προβληματικών, όπως η ΙΖΟΛΑ, η Πειραϊκή – Πατραϊκή, το ΑΙΓΑΙΟΝ, ο Κεράνης, η ΣΠΕΚΑ και τόσες άλλες, που έκλεισαν πολύ πριν από την τρόικα. Ακόμη και για σφαίρες και πυρίτιδα να γίνουμε εξαρτημένοι. Όχι επειδή το θέλει η τρόικα. Αλλά γιατί έτσι τα κατάφεραν οι ταγοί μας.
