Περίεργη σχέση με τα μαθηματικά πρέπει να είχαν ως μαθητές αυτοί που μας κυβερνούν. Διαφορετικά δεν μπορώ να εξηγήσω την εμμονή τους να πιστεύουν ότι τα φορολογικά έσοδα θα αυξηθούν αισθητά, από τις ίδιες πηγές από τις οποίες, σχεδόν κατ’ αποκλειστικότητα, αλίευαν τους φόρους έως τώρα. Δηλαδή από τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους.
Οταν η ανεργία έπιασε νέα ύψη το Μάιο ξεπερνώντας το 27%, τι περιμένουν να εισπράξουν από τους 1.381.088 συμπατριώτες μας που δεν έχουν εισόδημα για να φορολογηθεί; Όταν πάνω από δυο εκατομμύρια συνταξιούχοι έχουν υποστεί την τελευταία τριετία, μείωση του εισοδήματος τους, ακόμη και κατά το ήμισυ, πως περιμένουν να εισπράξουν από αυτούς περισσότερα; Όταν πάνω από ένα στα πέντε καταστήματα ή γραφεία έχουν βάλει λουκέτο και οι έμποροι, βιοτέχνες, ελεύθεροι επαγγελματίες, στους οποίους ανήκαν, δεν έχουν πια εισόδημα, ενώ μαζί τους έχασαν και το εισόδημά τους οι ιδιοκτήτες των ακινήτων όπου στεγάζονταν, τι περιμένουν να «αρμέξουν» από αυτή την δεξαμενή;
Η κοινή λογική λέει ότι όσο μειώνεται το ένα μέγεθος, δηλαδή τα έσοδα των πολιτών, τόσο θα μειώνεται και το άλλο, δηλαδή τα έσοδα τους κράτους. Και αυτό επιβεβαιώνεται καθημερινώς στην πράξη. Με τις αλλεπάλληλες υστερήσεις εσόδων που καταγράφονται. Με τη συνεχή αποτυχία επίτευξης των στόχων που τίθενται από το οικονομικό επιτελείο.
Το άμεσο αποτέλεσμα είναι να αυξάνεται κάθε μέρα και περισσότερο ο όγκος του δημοσίου χρέους. Διότι το κράτος, πέρα από τον αβάσταχτο πλέον εξωτερικό δανεισμό, συνεχίζει να καταφευγει κάθε τόσο και στον εσωτερικό δανεισμό, με εξάμηνα έντοκα γραμμάτια, με το βαρύ επιτόκιο 4,6%, για να αντιμετωπίσει τις τρέχουσες ανάγκες του. Το κύριο μέρος των οποίων είναι η μισθοδοσία μιας κρατικής μηχανής παραφουσκωμένης σε διορισμούς. Και την οποία διστάζουν να ξεφουσκώσουν, τα κόμματα που κυβερνούν. Γιατί δεν έχουν διαρρήξει τις πελατειακές σχέσεις με τους διορισμένους ψηφοφόρους τους.
Αλλα, για να μην «πειράξουν» τα «δικά τους παιδιά», σκοτώνουν καθημερινά τις αγελάδες που τους θρέφουν. Τη μικρή και μεσαία επιχείρηση και το προσωπικό τους. Τον ιδιωτικό τομέα. Τον μόνο που κάτι παράγει σε τούτο τον τόπο. Όπου όλο και λιγότερο ανθούν τις τελευταίες δεκαετίες «η ελαία και η φαιδρά πορτοκαλέα», έχοντας δώσει τη θέση τους στην… καρεκλέα επί της οποίας «βολεύτηκαν» στρατιές αργομίσθων.
