Κάτι περισσότερο από 27% είναι η μείωση του μέσου οικογενειακού εισοδήματος, στην τριετία της κρίσης, σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία που δημοσιεύθηκαν προχθές. Και όμως, ενώ πραγματι σε ορισμένους τομείς οι τιμές καταναλωτή δείχνουν να υποχωρούν, όπως για παράδειγμα στο καφεδάκι, ειδικώς αν δεν καθίσετε να το πιείτε, αλλα το πάρετε για το δρόμο, στα βασικά είδη διατροφής και διαβίωσης κάποιοι παραγωγοί και εισαγωγείς «δεν καταλαβαίνουν Χριστό από κρίση».
Ξαφνικά η πατάτα, είδος με το οποίο «μπουκώνουμε» συνήθως τα παιδιά μας για να χορτάσουν και να είναι και ευχαριστημένα, λες και έγινε… χρηματιστηριακό αγαθό που τραβάει την ανηφόρα καταγράφοντας «λιμιτ απ». Και από κοντά τα κολοκυθάκια, αλλά και πλείστα όσα λαχανικά και φρούτα. Τόσο που μερικές φορές συμφέρει περισσότερο να φας μια μερίδα κατεψυγμένο κρέας ή ψάρι, παρά να προτιμήσεις βλίτα ή κολοκυθάκια.
Η έρευνα της ICAP, δείχνει ότι, παρά την ανέχεια των καταναλωτών, αλλα και παρά την αισθητή μείωση του κόστους εργασίας, που είναι βασικός παράγοντας στη διαμόρφωση της τιμής των προϊόντων, βιομηχανίες, βιοτεχνίες και έμποροι αγροτικών προϊόντων, ακολουθούν την τακτική «αφού βρήκαμε παπά, ας θάψουμε και τους ζωντανούς». Και ο «παπάς» εν προκειμένω είναι η απουσία συστηματικού και αποτελεσματικού έλεγχου από την πλευρά του κράτους.
Μέσα σε αυτή την πραγματικότητα μοιάζει τουλάχιστον κωμική η εμμονή στο σχέδιο για την Κυριακάτικη λειτουργία των καταστημάτων. Λες και μας λείπουν μέρες και ώρες για να αφιερώσουμε στα ψώνια. Λες και οι αλλοτινές «ΕΒΓΕΣ» και τα πάλαι ποτέ «καταστήματα ψιλικών» που τώρα έχουν γίνει «mini market», ή τα θηριώδη περίπτερα που πωλούν σχεδόν ό,τι βάλει ο νους μας, λειτουργώντας και τις Κυριακές και πολύ πέραν του ωραρίου των λοιπών καταστημάτων, δεν αρκούν για να καλύψουν κάποιον που δεν πρόλαβε να πάρει γάλα, λαδί, ζάχαρη, σαπούνι, ακόμη και σκοινί να κρεμαστεί, στην Ελλάδα των αυτοκτονιών.
Οι πάνω από ένα εκατομμύριο άνεργοι, την Κυριακή περιμένουν να κάνουν τα ψώνια τους. Διότι την υπόλοιπη εβδομάδα δεν προλαβαίνουν.
Απλώς το ζευγάρι του γειτονικού μανάβικου, θα γίνουν πιο σκλάβοι από όσο είναι τώρα. Και, ενδεχομένως, ως μια μικρή αποζημίωση, θα τσιμπάνε λίγο πιο πάνω τις τιμές την Κυριακή. Έτσι, ως επίδομα ημεραργίας.
Μια ζωή σκιαμαχούν, εναντίον φανταστικών στόχων, ως σύγχρονοι Δον-Κιχώτες, οι ηγέτες μας.
