Με συμπαθάτε που δεν μπορώ με τίποτε να σας πιστέψω κάθε φορα που σπεύδετε να μας καθησυχάσετε ότι τάχα «αυτά ήταν τα τελευταία επώδυνα μέτρα», ότι «δεν χρειάζονται άλλα μέτρα» και άλλα ηχηρά παρόμοια. Αλλά μόνοι σας γελοιοποιείτε την σοβαρότητα των δηλώσεων σας και κουρελιάζετε τα όποια ίχνη αξιοπιστίας σας έχουν απομείνει. Και τα οποία, πάντως, δεν είναι ορατά δια γυμνού οφθαλμού για μας τους πολίτες. Ίσως να τα αναγνωρίζετε μεταξύ σας, με ειδικά μικροσκόπια.
Τι είναι δηλαδή η παράταση, κατά έναν ακόμη χρόνο, ως το 2016, της περίφημης «έκτακτης εισφοράς αλληλεγγύης», που επιβλήθηκε, ως υποτίθεται εφάπαξ εισφορά τον πρώτο χρόνο του μνημονίου και έχει πάρει το δρόμο της μονιμότητας, με άγνωστο το ποτέ θα περάσει σε… διαθεσιμότητα; Τι είναι και η άλλη παράταση, για έναν ακόμη χρόνο, στο «ειδικό τέλος» επί των ακινήτων, το οποίο οι πολίτες, που κυριολεκτούν ακριβέστερα από τους πολιτικούς, αποκαλούν «χαράτσι»;
Αν αυτά δεν είναι προσθετά μέτρα, πρέπει να πετάξω από τη βιβλιοθήκη μου όλα τα λεξικά, δώδεκα τον αριθμό, που διαθέτω. Από το αντιλεξικό του Μποσταντζόγλου, το λεξικό της «Πρωίας» ως εκείνο του Μπαμπινιώτη.
Από τις δικές σας διαβεβαιώσεις προτιμώ να διαβάζω προσεκτικότερα την έκθεση της Εκτελεστικής Επιτροπής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι συντάκτες της οποίας έχουν καλά επεξεργασθεί και χωνέψει την αντίστοιχη έκθεση της τρόικας. Και, δυστυχώς, σε αυτή την έκθεση, εκείνο που προδιαγράφει με σαφήνεια το τι μας περιμένει είναι μια πρόταση διατυπωμένη με σκόπιμη ασάφεια, ως προς το τι προβλέπουν εκείνοι που μας ελέγχουν: «Δημοσιονομική αβεβαιότητα».
Από μια άποψη μπορούμε να είμαστε εθνικώς υπερήφανοι, αφού έχει μεταλαμπαδεύσει στις Βρυξέλες το πνεύμα των Δελφικών χρησμών. Ήξεις αφίξεις ου θνίξεις… «Δημοσιονομική αβεβαιότητα». Όπερ, αν μη τι άλλο, σημαίνει ότι δεν πιστεύουν καθόλου ότι τα έως τώρα μέτρα θα οδηγήσουν στην εξυγίανση των οικονομικών μας. Και κατά συνέπεια, για όλους τους απλούς ανθρώπους, ισχύει η απάντηση που έδωσε η «σοφή της γειτονιάς», σε δυο προσφυγοπούλες της Κοκκινιάς, όταν μια «μαντάμ Σουσού» της περιοχής τους έστειλε γραπτή πρόσκληση σε «σουαρέ ντε γκαλά» και τη ρωτούσαν να μάθουν «τι είναι αυτό το πράγμα».
Η απάντηση της ήταν: «Δεν το ξέρω βρε κορίτσια, αλλα εσείς, καλού – κακού, πλύνετε καλά και τον πισινό σας». Εδώ βρισκόμαστε.
