Για μια ακόμη φορα ο μισάνθρωπος χαρτογιακάς Πολ Τομσεν, που εκπροσωπεί το Δ.Ν.Τ. στην τρόικα, αφού ως τώρα δεν έχουν ξεσηκωθεί οι πεινασμένοι, οι άνεργοι και οι εξαθλιωμένοι συνταξιούχοι, που δημιούργησε η «συνταγή» του, να τον λυντσάρουν, και αυτόν και τους ομοίους του, επιτίθεται κατά των Ελλήνων συνταξιούχων. Τους οποίους συγκρίνει με τους Γερμανούς συνταξιούχους, υποστηρίζοντας, ψευδώς, με μια στατιστική αλχημεία, ότι τάχα οι Έλληνες παίρνουν καλύτερες συντάξεις από τους Γερμανούς.
Επειδή πραγματι στην Ελλάδα υπάρχουν μερικές δεκαδες χιλιάδες άνθρωποι που εισπράττουν δυσαναλόγως υψηλές, σε σχέση με τον υπόλοιπο πληθυσμό, συντάξεις, όπως δικαστικοί, υπάλληλοι της Τράπεζας της Ελλάδας και άλλων πρώην κρατικών τραπεζών και οργανισμών, τα βάζει όλα στον αναδευτήρα και βγάζει… χυμό 915 ευρω μέσης σύνταξης για την Ελλάδα και 830 για την Γερμανία. Ίνα πληρωθεί το ρηθέν ότι η στατιστική είναι η πόρνη της πολιτικής και των οικονομολόγων.
Δεν μας λέει όμως αν οι περισσότεροι Γερμανοί είναι ακριβώς κοντά στη μέση σύνταξη, όπως είναι η αλήθεια, ενώ στην Ελλάδα σχεδόν τα δυο τρίτα των απομάχων της εργασίας παίρνουν συντάξεις που τους κατατάσσουν κάτω από το όριο της φτώχειας.
Κύρια σύνταξη γήρατος λαμβάνουν 2.026.826 άνθρωποι. Από αυτούς οι 668.236 δηλαδή το 33% παίρνει σύνταξη από 0 – 500 ευρώ με μέσο όρο τα 371 ευρώ. Με τα οποία πρέπει να καλύψουν έξοδα στέγασης, διατροφής και περίθαλψης. Άλλοι 760.880 συμπολίτες μας, δηλαδή το 37,5% παίρνουν μέση σύνταξη 675 ευρώ. Τι σημαίνει αυτό; Πως το 70,5% των συνταξιούχων «απολαμβάνει» μια μέση σύνταξη 523 ευρώ.
Φυσικά δεν κάνει τον κόπο να αναφερθεί σε μια ακόμη διαφορά. Ποιες είναι δηλαδή οι παροχές του κοινωνικού κράτους στη Γερμανία, προς τα άτομα τρίτης ηλικίας, ειδικά στον τομέα της περίθαλψης, από την πρόληψη ως τη θεραπεία και ως την διαρκή στήριξη των ατόμων με χρόνια προβλήματα και ποιες είναι οι αντίστοιχες «πρόσφορες» του ελληνικού κράτους προς τα άτομα αυτά.
Επιτέλους, αν εξαιρέσει κανείς κάποιες προκλητικές περιπτώσεις, που τα ασφάλιστρα καταβάλλονταν κατά κύριο λόγο από τον εργοδότη που ήταν το ίδιο το κράτος, (π.χ. Βουλή), η συντριπτική πλειονότητα των εργαζομένων και το σύνολο των αυτοαπασχολουμένων, το δικαίωμα στη σύνταξη το πλήρωναν, με υψηλά ασφάλιστρα επί πολλές δεκαετίες. Δεν είναι παροχή, αλλα ανταπόδοση.
