Από όλη αυτή την ιλαροτραγική περιπέτεια της ΕΡΤ κλαίω μόνο για δυο πράγματα. Πρώτον για τους εκατοντάδες εργαζόμενους, όσους εργάζονταν με επαγγελματισμό, που θα χάσουν την δουλεία τους.. Ιδίως όταν κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι με την διαδικασία της «επαναπρόσληψης», θα προτιμηθούν αυτοί που πραγματι είναι αναγκαίοι, όσοι πραγματι ξέρουν να κάνουν καλά τη δουλειά τους. Για τις υπόλοιπες εκατοντάδες, των διορισμένων από τα κόμματα, με τους προκλητικούς μισθούς πολλών δεκάδων χιλιάδων ευρω ετησίως, τους δήθεν «ειδικούς συμβούλους», τους αργόμισθους, «σιγά μην κλάψω». Σιγά μην θεωρήσω ξαφνικά ότι όλα ήταν καλά και άγια στο μέγαρο της Αγίας Παρασκευής. Ότι καλώς πληρώνουμε, όσο πληρώνουμε, την ώρα που στερούμεθα τα πάντα, για να έχουν κάποιοι ευνοούμενοι του συστήματος, παχυλούς μισθούς από την ΕΡΤ, ενώ εργάζονται ταυτοχρόνως και σε ιδιωτικά και δημοτικά μέσα ενημέρωσης.
Ακόμη πιο γοερά όμως κλαίω για την γελοιότητα της πολιτικής μας ηγεσίας. Για τον στερούμενο έστω και ψήγματος κοινής λογικής, κωμικοτραγικό χειρισμό της υπόθεσης. Για την διαδικασία με την οποία, χωρίς καν απόφαση της Βουλής, οδηγήθηκε στο κλείσιμο των συχνοτήτων, χωρίς να είναι έτοιμη η ταυτόχρονη λειτουργία της νέας εταιρίας.
Σε οποιαδήποτε σοβαρή χώρα του κόσμου, πρώτα θα οργάνωναν, ως την τελευταία λεπτομέρεια, νομική, οικονομική, τεχνική και διοικητική, το διάδοχο σχήμα. Ώστε να είναι σε θέση, την ίδια ώρα που θα βάλουν λουκέτο στο παλιό, να παραδώσουν εν λειτουργία το καινούργιο. Όχι να μένουν νεκρές οι συχνότητες, και ξεκρέμαστος όλος ο κόσμος, για άγνωστο αριθμό μηνών. Όχι να πορεύονται στα τυφλα. Μιλώντας αρχικά για επαναλειτουργία από το φθινόπωρο και, μετά τη θύελλα αντιδράσεων, να την προσδιορίζουν για το τέλος Ιουλίου.
Αντί για όλα αυτά, τι έχουν να παρουσιάσουν; Ένα σχέδιο νόμου που τάχα μας υπόσχεται ότι δεν θα γίνονται κυβερνητικές και κομματικές παρεμβάσεις στην λειτουργία της νέας εταιρίας, στην οποία έδωσαν το όνομα ΝΕΡΙΤ. Και ότι οι νέες προσλήψεις θα γίνουν, τάχα, αξιοκρατικώς.
Μα αν ήθελαν αληθώς ανεξάρτητα τα δημόσια μέσα ενημέρωσης, θα επέλεγαν, αντί αλλού σχήματος, να δημιουργήσουν μια Ανεξάρτητη Αρχή. Και πάντως θα απέφευγαν την γελοιότητα της κατάργησης τους με διατάγματα αμφίβολης συνταγματικότητας. Αλλα φαίνεται πως άλλες σκοπιμότητες υπηρετούνται. Μόνο που ο χειρισμός αυτός θα τους βγει στο τέλος ξινός.
