Ωραία λογική. Και, κυρίως, λαμπρή πολιτική σκέψη. Και πολιτικό ήθος. Και προοπτική για τον τόπο. Όποιος κρατικός λειτουργός ή δημόσιος υπάλληλος αισθάνεται ότι «αδικείται», από τον μισθό που του προσφέρει το ελληνικό κράτος, μπορεί να αμύνεται, κατά της… αδικίας αυτής, καταφεύγοντας στις μίζες και στα φακελάκια για να… συμπληρώσει το εισόδημά του.
Αυτή τη λογική και ηθική υπερασπίζονταν επί χρόνια εκπρόσωποι συντεχνιών του ευρύτερου δημόσιου τομέα για να «εξηγήσουν» το φαινόμενο της ευρύτατης διαφθοράς. Την οποία όλως υποκριτικώς εξόρκιζαν και προσπαθούσαν να πείσουν ότι «πρόκειται για μεμονωμένες περιπτώσεις». Μεμονωμένες περιπτώσεις στα Νοσοκομεία, τις Πολεοδομίες, τις Εφορίες, την Αστυνομία, τη Δικαιοσύνη, παντού. Ένα ανελέητο καθημερινό άθροισμα «μεμονωμένων περιπτώσεων», που έκανε και κάνει μαύρη την ζωή των απλών ανθρώπων.
Με αυτή τη «λογική» και «ηθική» βρήκε να συνταχθεί ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ στη συνέντευξη που παραχώρησε σε μια από τις ισχυρότερες εφημερίδες του κόσμου, την Γουόλ Στρητ Τζόρναλ. Όταν ρωτήθηκε για το καθεστώς με τα «φακελάκια» που επικρατεί στα ελληνικά δημόσια νοσοκομεία, απέδωσε το φαινόμενο σε… κρατική ευθύνη. Στο ότι το κράτος δεν αμείβει όπως πρέπει τους γιατρούς.
Τώρα λοιπόν που οι αποδοχές όλων των εργαζόμενων στον ευρύτερο δημόσιο τομέα έχουν μειωθεί ακόμη περισσότερο, με την «λογική» αυτή καθένας «δικαιούται» να απαιτεί από τον πολίτη που καταφευγει στις υπηρεσίες του, να καλύψει με το φακελάκι, τη μίζα, το λάδωμα, το μπαχτσίσι, τις απώλειες του εισοδήματός του.
Είναι κρίμα, ένας τόσο νέος άνθρωπος, που έτυχε τέτοιας υποδοχής από σημαντικό τμήμα των ψηφοφόρων, να αναπαράγει, επεκτείνοντας το σε όλα τα επίπεδα, το τραγικό ολίσθημα του Ανδρέα Παπανδρέου. Εκείνη την περιβόητη φράση «ο καθένας δικαιούται να κάνει ένα δωράκι στον εαυτό του, αλλά όχι και τόσα». Φράση που πάντως δεν ειπώθηκε δημόσια και από πολλούς αμφισβητήθηκε η προέλευσή της. Αλλά η οποία λειτούργησε ως πυροβολισμός αφέτη, για να πέσουν με τα μούτρα στο ψητό διάφορα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, σε όλες τις βαθμίδες. Από κορυφής έως ονύχων.
Αν ο κ. Τσίπρας πιστεύει ότι η διαφθορά στον κρατικό μηχανισμό αντιμετωπίζεται με πλούσιους μισθούς -και δη σε εποχές που λεφτά δεν υπάρχουν- είναι εκτός πραγματικότητας. Εκτός και αν είναι δέσμιος συντεχνιών που οι εργατοπατέρες τους έχουν μετακομίσει από το ΠΑΣΟΚ στον ΣΥΡΙΖΑ.
Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ
