Μπράβο, μπράβο. Βρήκαν τη λύση τα πεφωτισμένα μυαλά του οικονομικού επιτελείου. Τώρα θα εισρεύσει στα κρατικά ταμεία χρήμα με ουρά. Πόθεν; Από τα αγροτεμάχια. Ακόμη και τα εκτός σχεδίου. Μάλιστα. Ας πάρουμε τα πράγματα με την σειρά, μήπως και μπορέσουμε να φτάσουμε σε κανένα λογικό συμπέρασμα, με τούτη την πολιτική που όλο και περισσότερο θυμίζει το θέατρο του παραλόγου.
Για να έχει ελπίδα επιτυχίας ένα φορολογικό μέτρο, πέρα από το αν είναι δίκαιο ή άδικο, πρέπει πρωτίστως να έχει λογική βάση. Να είναι δηλαδή εξασφαλισμένο ότι θα αποφέρει πραγματι έσοδα. Επειδή εκείνοι που καλούνται να πληρώσουν, έχουν πράγματι να δώσουν. Συντρέχει όμως αυτή η προϋπόθεση στις δεδομένες οικονομικές συνθήκες; Ή απλώς θα αυξηθούν οι ληξιπρόθεσμες οφειλές των πολιτών προς την πολιτεία, η οποία απλώς θα καμαρώνει ότι… έχει λαμβάνειν;
Έχουμε και λέμε. Ένα το κρατούμενο ότι αυξάνονται συνεχώς οι άνεργοι, τους οποίους ο διεθνής οίκος «Ερνεστ και Γιανγκ» υπολογίζει ότι θα φτάσουν στο 28% μέσα στο 2013 στη χώρα μας. Πόσοι από αυτούς θα μπορέσουν να πληρώσουν τον νέο φόρο αν τυχαίνει να έχουν, από εκείνες τις εξ αδιαιρέτου κληρονομιές, κανένα μεράδι σε χέρσα χωράφια στο Κορακοβούνι ή στο Αγαθονήσι;
Έχουμε και λέμε. Δυο τα κρατούμενα με τη δραστική μείωση του εισοδήματος των συνταξιούχων που φτάνει σε κάποιες περιπτώσεις το 50% και των μισθωτών που είναι τουλάχιστον γύρω στο 25% κατά μέσο όρο. Πόσοι από αυτούς έχουν ενισχύσει την φοροδοτική τους ικανότητα ώστε πράγματι να μπορούν να πληρώσουν επιπλέον φόρους, πέρα από όσους πληρώνουν ως ιδιοκτήτες κάποιου σπιτιού, για αγροτεμάχια που δεν τους αποφέρουν εισόδημα και ίσως δεν τα έχουν επισκεφθεί;
Εκείνος που ως τώρα δεν μπόρεσε να πληρώσει την έκτακτη εισφορά επί του διαμερίσματος του, ανακράζοντας ωρυόμενος «ας μου κόψουν και το ρεύμα, ας μου πάρουν και το σπίτι, ας με πάνε και φυλακή», γιατί απλούστατα δεν είχε, που θα βρει τώρα το περίσσευμα για φόρο επί τυχούσης ιδιοκτησίας, σε κάποιο ορεινό χωριό των Γρεβενών;
Όλες οι παροχές κοινωνικής πρόνοιας, ό,τι προσφέρει το κράτος, θα γίνονται του λοιπού «με εισοδηματικά κριτήρια». Καλώς. Μήπως με το ίδιο μέτρο των εισοδηματικών κριτηρίων πρέπει να εφαρμόζεται και η συνταγματικώς επιβαλλόμενη αναλογικότητα στην φορολόγηση των πολιτών;
Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ
