Πάει κι αυτό. Επιζήσαμε τελικώς και της «συντέλειας του κόσμου». Για να μείνουμε επί της γης και να έχουν πότε οι Στουρνάρες, η ΔΕΗ και οι λοιποί την δυνατότητα να μας ρουφάνε το αίμα με το καλαμάκι. Επιζήσαμε, τουλάχιστον ως την επόμενη «συντέλεια», που σίγουρα θα ανακαλύψουν κάποιοι άλλοι αποκρυφιστές, σε άλλα σημεία και τέρατα, από τα οποία είναι γεμάτη η ιστορία του ανθρωπίνου είδους. Όπως είναι γεμάτη και από αφελείς και ευκολόπιστους, που ενδίδουν, άλλοι τρομοκρατημένοι και άλλοι με την έπαρση του «μεμυημένου», του «κατέχοντος το θέμα», στις κατά καιρούς σερβιριζόμενες ανοησίες.
Αυτές οι τόσο εύκολες στην προώθησή τους ανοησίες δεν θα μας λείψουν.
Είτε πρόκειται για αποκρυφιστικά επινοήματα είτε για θεωρίες συνωμοσίας, ιδιαιτέρως δημοφιλείς στον τόπο μας. Έναντι των οποίων τμήματα ολόκληρα των ανά τον κόσμο κοινωνιών δεν διαφέρουν καθόλου από τις ευκολόπιστες εκείνες γυναικούλες -αλλά και σερνικούς- που ενώ μαθαίνουν κάθε τόσο πως άλλοι έπεσαν θύματα απάτης από «μάντισσες» και «χαρτορίχτρες», είτε «ρομά» είτε «μπαλαμές», δεν διδάσκονται από τα παθήματα των άλλων. Και ανοίγουν την πόρτα -και κυρίως το πορτοφόλι τους- στους περιφερόμενους «μελλοντολόγους».
Που πλήθυναν και απόκτησαν γυφτογκλαμουριά τα τελευταία χρόνια, μέσω τηλεοπτικών εκπομπών και των άπειρων εντύπων και ηλεκτρονικών σελίδων που υπηρετούν το «λάιφ-στάιλ».
Επιζήσαμε λοιπόν και αυτής της καταστροφής του πλανήτη. Αλλά όχι όλοι. Τα αγγελούδια του Κονέκτικατ πήγαν χαμένα ως παράπλευρη απώλεια, από τις παρενέργειες που προκάλεσε η υστερία που κατέλαβε ορισμένους ανθρώπους που πίστεψαν στην δήθεν «προφητεία των Μάγια». Τα θέρισε ο ψυχοπροβληματικός δολοφόνος με την ίδια ευκολία με την οποία «καθάριζε», ηλεκτρονικά «ανθρωπάκια», κλεισμένος, επί ώρες πολλές, μπροστά στον υπολογιστή του.
Από την μια η βιομηχανία των όπλων και το ισχυρό πολιτικό της «λόμπι» και από την άλλη η βιομηχανία με περίφημα «βιντεοπαίγνια», τα οποία συνιστούν την αποθέωση της βίας. Πιτσιρικάδες ανά τον πλανήτη εθίζονται στο να σκοτώνουν, με εκπληκτική ταχύτητα, εικονικά ανθρωπάκια, κάτι σαν τα «νομιστεράκια» του παλιού ανεκδότου, φτάνοντας να θεωρούν ότι το να «καθαρίζεις» κάποιον είναι ηλεκτρονικώς είναι το φυσικότερο των πραγμάτων. Και όταν αυτής της ψυχολογίας άτομα βρεθούν με πραγματικά όπλα στο χέρι, δεν είναι δα και δύσκολο να τα χρησιμοποιήσουν εναντίον πραγματικών στόχων.
Η ζωή, στα χέρια τους, γίνεται… προσομοίωση videogame.
