Θυμάμαι τις ατέλειωτες ώρες που περίμενα στην τεράστια ουρά, στη ΔΕΗ Καλλιθέας, όπως και εκατοντάδες άλλοι πολίτες, καθημερινώς, για να πληρώσουμε την έκτακτη εισφορά, με τον φόβο μήπως μας κόψουν το ρεύμα. Μια εισφορά που τσάκισε τόσα και τόσα νοικοκυριά. Και τώρα διαβάζω τις καταγγελίες των συνδικαλιστών για το ποιοι απαξίωσαν έστω και να ασχοληθούν με το θέμα. Από τους γνωστούς μεγαλοεργολάβους, ως τους τα μέλη του «διεθνούς τζετ-σετ» -όρα και Θ. Αγγελόπουλος- και από τους βαρόνους των μέσων ενημέρωσης, ως τις πιο κερδοφόρες εταιρίες στην Ελλάδα της κρίσης.
Είναι κράτος ευρωπαϊκό αυτό; Είναι η Ελλάδα, με ένα σύνταγμα που καθιερώνει την ισότητα όλων των πολιτών έναντι του νόμου; Ή μήπως είναι η βορειότερη εκδοχή ενός αφρικάνικου και μεσανατολικού μοντέλου κράτους; Ούτε Hellas, ούτε Greece. Ετούτο εδώ μου μοιάζει περισσότερο για… Xeftilistan.
Την ίδια ώρα δημοσιεύεται η απόφαση με την οποία αναστέλλεται η έκτιση ποινής ενός πολύφερνου πρώην εκδότη, με το εκπληκτικό αιτιολογικό ότι… πάσχει από «αυτοκτονικό ιδεασμό». Και μιλάμε για άνθρωπο που καταδικάσθηκε στις 30 Ιουλίου, από το πενταμελές εφετείο κακουργημάτων, σε πενταετή κάθειρξη, για κατάχρηση 4,5 εκατομμυρίων ευρώ. Δεν έμεινε όμως ούτε μια ημέρα στη φυλακή. Έκανε βόλτα από το ένα κρατικό νοσοκομείο στο άλλο. Περνώντας μπέικα, δαπάναις του Εθνικού Συστήματος Υγείας. Ε, όσο να είναι κάτι θα ξόδεψε και ο ίδιος για να τα πετύχει όλα αυτά.
Τώρα λοιπόν δημιουργείται ένα δεδικασμένο. Όχι μόνο για τον ίδιο, που τον περιμένουν μια σειρά ακόμη από δίκες. Αλλά και για τους άλλους πολύφερνους. Χαράς ευαγγέλια για την δούκισσα Βίκυ Σταμάτη – Τσοχατζοπούλου. Τον «αυτοκτονικό ιδεασμό» δεν επικαλείται και αυτή στις αλλεπάλληλες αιτήσεις αποφυλάκισης; Με τι μούτρα, η «αδέκαστη δικαιοσύνη», θα της αρνηθεί το δικαίωμα αυτό, όταν υπάρχει το δεδικασμένο της περίπτωσης του Ανδρουλιδάκη;
Αλίμονο σε όσους δεν είναι «επώνυμοι», σε όσους δεν έχουν «πλάτες», σε όσους δεν έχουν για να τα «χώσουν» εκεί που πρέπει. Στα παραδικαστικά κυκλώματα που ποτέ δεν έπαψαν να λειτουργούν. Και τα οποία «παράγουν» τέτοιες αποφάσεις, αλλά και δικαστικές υπαλλήλους με καταθέσεις επτά εκατομμυρίων ευρω. Που είναι απλώς το άθροισμα από το δικό τους μερτικό, από τον «διακανονισμό» χιλιάδων σκανδαλωδών αποφάσεων, πάντα σε βάρος των ανίσχυρων. Τα υπόλοιπα τα μετέφεραν «εκεί που πρέπει».
