Η είδηση που
ακολουθεί προέρχεται από την Πορτογαλία. Για την οποία, ως τώρα, μας
παραμυθιάζουν ότι τα πάει πολύ καλύτερα από την Ελλάδα και ότι όλα βαίνουν
ομαλώς με τις ευλογίες των τροϊκανών. Μια είδηση που δεν προβλήθηκε επαρκώς από
τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης. Χωρίς αυτό να οφείλεται μόνο στην απεργία των
δημοσιογράφων, αλλά στον τρόπο με τον οποίο αξιολογούνται τα διεθνή γεγονότα.
Την απόσυρση των μέτρων λιτότητας για αύξηση των
ασφαλιστικών εισφορών αποφάσισε η κυβέρνηση της Πορτογαλίας έπειτα από τις
ογκώδεις διαδηλώσεις που πραγματοποιήθηκαν τις τελευταίες ημέρες "Το Συμβούλιο του Κράτους
ενημερώθηκε για την πρόθεση της κυβέρνησης να εξετάσει εναλλακτικές λύσεις για
την τροποποίηση της κλίμακας των κοινωνικών εισφορών", επισημαίνεται στην
επίσημη ανακοίνωση, που εκδόθηκε μετά την οκτάωρη συνεδρίαση του Συμβουλίου, το
οποίο αποτελούν πρώην πρόεδροι της χώρας και εξέχουσες προσωπικότητες. Και κατά
την συνεδρίαση του οποίου, που ακολούθησε τις μεγάλες διαδηλώσεις του Σαββάτου,
χιλιάδες άνθρωποι συγκεντρώθηκαν έξω από το
προεδρικό μέγαρο φωνάζοντας "Κλέφτες, κλέφτες".
Ενώπιον της λαϊκής οργής, που εκδηλώθηκε με ένα
πραγματικά ογκώδες κύμα συλλαλητηρίων, ο συντηρητικός πρωθυπουργός Πέδρου Πάσους Κοέλιου, αναγκάσθηκε να δηλώσει
ότι θα επανεξετάσει το πακέτο των μέτρων που είχε ανακοινώσει στις 7
Σεπτεμβρίου και το οποίο μεταξύ των άλλων πρόβλεπε την αύξηση των ασφαλιστικών
εισφορών των εργαζομένων από την πρώτη του νέου έτους. Δηλαδή νέα μείωση του
πραγματικού εισοδήματός τους. «Η κυβέρνηση δεν είναι ούτε τυφλή, ούτε
κουφή και εγώ δεν θα μείνω βουβός» δήλωσε
ενώπιον του Κοινοβουλίου, προσθέτοντας: «Δεν μπερδεύω την αποφασιστικότητα με
την αδιαλλαξία».
Άντε και στα δικά μας. Μόνο που για να συμβεί αυτό θα
πρέπει η έκφραση της λαϊκής οργής να γίνει… αλά πορτογαλικά. Δηλαδή να είναι
πραγματι παλλαϊκή. Και όχι με την κρατούσα ως τώρα ελληνική γελοιότητα των
χωριστών συγκεντρώσεων. Άλλη από την ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ, άλλη από το ΠΑΜΕ, άλλη
από τους αριστεριστές, και μπάχαλο στο τέλος από τους «αναρχικούς» και
«αντιεξουσιαστές».
Εδώ που τα λέμε εμείς τραβάμε μεγαλύτερο ζόρι από
τους Πορτογάλους. Αλλά, ως τώρα, το «καζάνι που βράζει» δεν οδήγησε σε μια
κοινωνική έκρηξη ικανή να συγκλονίσει. Γιατί και ο «λαϊκός ξεσηκωμός» στα χέρια
των κομματικών ινστρουκτόρων και εργατοπατέρων καταντά και αυτός «μαϊμού». Όπως
τόσα ελληνικά.
