Κανονικώς θα ήταν αρκετή
η αναδημοσίευση της παρακάτω είδησης για να γελάσει εν Ελλάδι «ο πάσα
πικραμένος». Και το παρδαλό κατσίκι. Αλλά σε τούτο τον τόπο ζουν, δυστυχώς και
αμνήμονες, απόγονοι των λωτοφάγων. Οπότε αναγκάζομαι να γράψω κάτι παραπάνω. Εν
αρχή είναι η είδηση:
Η Ελλάδα δεν μπορεί να διαπραγματευτεί με τη
Γερμανία για την απόκτηση των cd με τα ονόματα καταθετών σε ελβετικές τράπεζες,
καθώς η Ελβετία τα έχει χαρακτηρίσει προϊόντα βιομηχανικής κατασκοπείας, αναφέρει
ο υφυπουργός Οικονομικών Γ. Μαυραγάνης, σε έγγραφό του που διαβιβάστηκε στη
Βουλή.
Αυτό και αν είναι «το
δούλεμα της αρκούδας». Βρε αθεόφοβοι, τι μας λέτε τώρα; Ότι δεν ζητάτε
αντίγραφα των cd, ή έστω απλώς το
ελληνικού ενδιαφέροντος περιεχόμενό τους από την Γερμανία, επειδή η Ελβετία… απειλεί
με μηνύσεις όσους τα χρησιμοποιούν; Δηλαδή τι θα γίνει; Θα οδηγήσουν
σιδηροδέσμια τη Μέρκελ στις φυλακές της Ζυρίχης; Ε, άμα είναι να το δούμε αυτό,
ας πάει μαζί και ο Σαμαράς.
Ποιον κοροϊδεύετε τόσο
προκλητικά; Πάνω από δέκα χιλιάδες ονόματα περιέχουν τα cd που η γερμανική κυβέρνηση αλλά και τοπικά κρατίδια,
έχουν αγοράσει από την «βιομηχανική κατασκοπεία». Έσκασαν αρκετά εκατομμύρια,
στον Φαλσιανί και άλλους πρώην υπαλλήλους ελβετικών τραπεζών, για να τα βάλουν
στο χέρι. Αλλά τα πήραν πίσω στο πολλαπλάσιο, φορολογώντας τους δικούς τους
μεγαλοφοροφυγάδες που περιείχαν.
Τώρα τα στοιχεία αυτά,
με τα ονόματα μεγαλοκαταθετών από διάφορες χώρες, μεταξύ των οποίων και πολλών
Ελλήνων, έχουν πλέον καταστεί επίσημα στοιχεία του γερμανικού κράτους. Και ως
τέτοια μπορεί να τα ζητήσει η Ελλάδα. Αν οι ηγέτες μας θέλουν. Αλλά δεν θέλουν.
Ποτέ δεν ήθελαν. Ούτε όταν τον Φεβρουάριο του 2010, ο ίδιος ο Φαλσιανί είχε
προτείνει στον αλήστου μνήμης τότε «τσάρο» Παπακωνσταντίνου να μας πουλήσει ένα
CD με 2.700 ελληνικά ονόματα με αδήλωτες καταθέσεις
μόνο στην τράπεζα UBS.
Τι Παπακωνσταντίνου, τι
Μαυραγάνης. Τίποτα δεν άλλαξε. Για τους μεγάλους κλέφτες πάντα υπάρχουν πέπλα
προστασίας. Τους δίνουν χρόνο να τα σηκώσουν από την Ελβετία, όπου άρχισαν να
φορολογούνται οι τόκοι, με απόδοση για την Ελλάδα μόλις πέντε εκατομμύρια
ετησίως, και να τα πάνε σε άλλους φορολογικούς παραδείσους.
