Ο παιδικός μου φίλος
Γιάννης Καλαϊτζής, ο γνωστός γελοιογράφος της Ελευθεροτυπίας, αν και φανατικός
αντί-ΠΑΣΟΚ ο ίδιος, σχολιάζοντας τις πρακτικές στελεχών όλων των κομμάτων, των
εργατοπατέρων, ιδίως του δημοσίου, αλλά και ευρύτερα της κοινωνίας,
επαναλάμβανε στερεοτύπως τη φράση: «ΠΑΣΟΚ υπάρχει παντού».
Το ιδεολόγημα του Γιάννη
αναφερόταν βεβαίως στην άϋλη «παρουσία» του ΠΑΣΟΚ σε όλους τους χώρους. Στην
νοοτροπία. Τις αντιλήψεις. Τα ήθη. Τις πρακτικές. Από την ακατάσχετη κολακεία
των πάντων, που έφτανε να βαφτίζει μη προνομιούχους όλους τους κατά σύστημα
φοροφυγάδες, ως τις επιχειρήσεις ιδεολογικής τρομοκρατίας παντός διαφωνούντος.
Και από την καλλιέργεια του πνεύματος της ήσσονος προσπαθείας έως την ιδεολογικοποίηση
της αρπαχτής, που βαφτίσθηκε αναδιανομή του πλούτου.
Σήμερα όμως, σχεδόν μισό
αιώνα από την 3η Σεπτεμβρίου του 1974, η φράση του παιδικού μου
φίλου έχει πάρει και υλική υπόσταση. Διότι οι πρώην πασοκτζήδες πολιτευόμενοι
που έχουν καταφύγει, με οποιαδήποτε μορφή, στα άλλα κόμματα, συγκροτούν ένα
σώμα πολύ μεγαλύτερο από την κοινοβουλευτική ομάδα του ίδιου του ΠΑΣΟΚ. Μια
κοινοβουλευτική ομάδα που κανείς δεν μπορεί να προβλέψει με βεβαιότητα πόσα
μέλη θα έχει στο τέλος του χρόνου.
Τώρα το «όλον ΠΑΣΟΚ»
περιορίζεται στον αυλόγυρο του Μουσείου Μπενάκη για να γιορτάσει την επέτειο
της ίδρυσής του. Με πολλά κορυφαία στελέχη να έχουν εγγράψει άλλες σημαντικές
προτεραιότητες στο ημερολόγιό τους για την ημέρα αυτή. «Αγρόν ηγόραζον». Τείνει
πια να μου θυμίζει το μόνιμο πείραγμα που έκαναν τα στελέχη του, τις δεκαετίες
του ‘70 και του ’80 στην τότε ΕΔΑ: «Η κεντρική επιτροπή σας συνεδριάζει σε
τηλεφωνικό θάλαμο».
Ανάξια κατάντια ενός
κινήματος στο οποίο πίστεψαν κάποτε τόσοι Έλληνες. Ενός κόμματος που κυβέρνησε
τον τόπο σχεδόν τα μισά χρόνια της μεταπολίτευσης. Αλλά αντί να αλλάξει τον
τόπο προς το καλύτερο, διαβρώθηκε το ίδιο προς το χειρότερο. Και είναι να κλαις
όταν, απέναντι σε αυτή την πραγματικότητα, εκείνο που απασχολεί την νέα ηγεσία του
είναι το αν ο «ήλιος του ΠΑΣΟΚ» θα μείνει με εννέα ακτίνες ή θα περιοριστεί
στις επτά, εξ ων δυο θα είναι… πεφωτισμένες με πορτοκαλί ή λευκό φωτοστέφανο.
Καμιά καλύτερη πρόταση
για το αύριο, όχι μόνο του ΠΑΣΟΚ, αλλά του τόπου και των πολιτών κ. Βενιζέλο;
