Ό,τι συμβαίνει διεθνώς
σε περιόδους κρίσεων, συμβαίνει σε μικρογραφία και στην Ελλάδα. Και ένα από τα
κύρια χαρακτηριστικά αυτών των καταστάσεων είναι ότι ενώ οι πολλοί γίνονται
φτωχότεροι, κάποιοι, ελάχιστοι, αυξάνουν με προκλητικούς ρυθμούς τις περιουσίες
τους.
Την ώρα π.χ. που η
Ισπανία δοκιμάζεται και δεκάδες εκατομμύρια Ισπανών βυθίζονται σε χρόνια
ανεργία και φτώχεια, ο Ισπανός ιδιοκτήτης της γνωστής αλυσίδας ετοίμων
ενδυμάτων «Zara», ο δον Αμάνθιο Ορτέγα,
ανέβηκε στην τρίτη θέση των πιο πλούσιων ανθρώπων του πλανήτη, βλέποντας την
περιουσία του να ανεβαίνει στα 46,6 δισεκατομμύρια δολάρια. Αφήνοντας πίσω του
τον Σουηδό ιδιοκτήτη της αλυσίδας καταστημάτων ΙΚΕΑ Ίνγκβαρ Κάμπραντ, με 45,7
δισεκατομμύρια.
Και μη σπεύσει κανείς να
πει «τι κακό υπάρχει σε αυτό, οι άνθρωποι είναι έξυπνοι, είχαν καλές
επιχειρηματικές ιδέες και τα κατάφεραν». Διότι αμφότερες αυτές οι αλυσίδες, στα
καταστήματα των οποίων σπεύδουμε «πατείς με πατώ σε» να ψωνίσουμε όλοι μας,
κατάφεραν να γιγαντωθούν στηριζόμενες ακριβώς στην εκμετάλλευση των πιο
εξαθλιωμένων εργατικών χεριών του πλανήτη. Έχοντας μεταφέρει την παραγωγή τους
σε χώρες όπου πληρώνουν ψιχία, για εργασία ακόμη και ανήλικων παιδιών, χωρίς
σεβασμό σε οκτάωρα και άλλες παγκόσμιες εργασιακές κατακτήσεις. Από την Ινδία
ως την Κίνα και έως σε ανασφάλιστη εργασία πάνω σε …πλοία ανοικτά της Βραζιλίας
και άλλων χωρών της Λατινικής Αμερικής.
Η περίπτωση μάλιστα του
σουηδού μεγιστάνα του πλούτου είναι από τις πιο προκλητικές. Διότι ήταν από
τους πρώτους, στα χρόνια της κυριαρχίας των σοσιαλδημοκρατών, που μετέφερε τις δραστηριότητες του εκτός της
χώρας του, έχοντας ξενιτευτεί και ο ίδιος, για να αποφύγει την υψηλή φορολογία
των κερδών, που ίσχυε στο σουηδικό κράτος.
Την ίδια ώρα, στην
Ελλάδα της καθημαγμένης πια μεσσίας τάξης και των στρατιών από ανέργους και
νεόπτωχους, συμβαίνει τούτο το εκπληκτικό, όπως με διαβεβαιώνουν φίλοι
ξενοδόχοι, από διάφορες περιοχές της χώρας. Τα ξενοδοχεία στα οποία δυσκολότερα
βρίσκεις δωμάτια, στην αιχμή της τουριστικής περιόδου, είναι τα …πανάκριβα.
Εκείνα στα οποία μια διανυκτέρευση στοιχίζει πολύ περισσότερο από τις μηνιαίες
αποδοχές ενός χαμηλοσυνταξιούχου, η ενός πτυχιούχου που δεν έχει άλλη επιλογή
από το να εργάζεται ως διανομέας σε πιτσαρία. Και γεμίζουν κυρίως από εύπορους Έλληνες.
Ακραία φαινόμενα. Όχι
καιρικά, αλλά κοινωνικά. Που κάποια στιγμή θα ξεσπάσουν σε καταιγίδες.
