Διαβάζοντας τις δηλώσεις
εκπροσώπων του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ, με αφορμή τους αστυνομικούς ελέγχους για τον
εντοπισμό λαθρομεταναστών, αναρωτιέμαι αν οι εμπνευστές τους έχουν επαφή με την
πραγματικότητα, την ελληνική κοινωνία, ή βάλθηκαν να στείλουν και άλλους
ψηφοφόρους στη «Χρυσή Αυγή».
Τι σημαίνει αυτή η
αντίδραση; Ότι, κατά τη γνώμη τους, δεν υπάρχει πρόβλημα λαθρομετανάστευσης,
όταν σε μια μόνο εξόρμηση εντοπίσθηκαν στο κέντρο της Αθηνάς 1135; Ότι δεν
συνδέεται με την λαθρομετανάστευση η έξαρση της εγκληματικότητας; Ότι δεν
πρέπει να κάνει τίποτε το κράτος για την αντιμετώπιση του φαινομένου; Ότι μέσα
στη φτώχεια, την ανεργία, και τα χρέη που μας πνίγουν, έχουμε την πολυτέλεια να
θρέψουμε άλλη μια Ελλάδα, όπως θα είναι ο πληθυσμός των μεταναστών σε λίγα
χρόνια, αν συνεχισθεί η εισροή τους με τον ίδιο ρυθμό;
Ανοήτως πραγματι
βαφτίσθηκε το επιχειρησιακό σχέδιο, από
την κυβέρνηση με την κωδικοί ονομασία «Ξένιος Ζευς». Τελείως οξύμωρο. Αφού
στόχος δεν είναι η παροχή φιλοξενίας, εις πάντα αιτούντα, αλλ’ αντιθέτως ο
εντοπισμός και η σταδιακή απομάκρυνση των παρανόμων μεταναστών.
Αλλά εξίσου ανοήτως
γίνεται και από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ επίκληση του Ξένιου Δία και του αρχαίου
ελληνικού πνεύματος της φιλοξενίας. Συνιστά παραχάραξη της ελληνικής ιστορίας.
Διότι το πνεύμα της φιλοξενίας αφορούσε διερχόμενους ξένους και όχι εκείνους που
ήθελαν να «κατσικωθούν» στις ελληνικές πόλεις-κράτη.
Η ιδιότητα του
«μετοίκου» κάθε άλλο παρά προσφερόταν ευκόλως από την Αθηναϊκή Δημοκρατία σε
ξένους που ήθελαν να ζήσουν στην Αθήνα. Και για όσο χρόνο ζούσαν στην πόλη,
έπρεπε να πληρώνουν ειδικό φόρο, το «μετοίκιον». Ενώ την ιδιότητα του Αθηναίου
πολίτη δεν την αποκτούσαν ακόμη και αν είχαν κάνει σημαντική προσφορά προς την
πόλη. Το περισσότερο που μπορούσαν να περιμένουν ήταν να γίνουν «ισοτελείς»,
αλλά όχι πολίτες. Ούτε καν στο μεγάλο φιλόσοφο Αριστοτέλη δεν δόθηκε αυτή η
ιδιότητα.
Ας αφήσουμε λοιπόν του
προγόνους στην αιωνιότητα τους και ας μην τους επικαλούμαστε όπως μας βολεύει.
Διότι, δυστυχώς, αυτή η περί «ξενίου πνεύματος» επιχειρηματολογία, δεν δείχνει
τίποτε άλλο παρά αποξένωση ορισμένων δυνάμεων από την κοινωνία. Φιλόξενη χώρα
δεν σημαίνει ξέφραγο αμπέλι, επί του οποίου εφαρμόζεται το «μπάστε σκύλοι
αλέστε». Σημάνει παροχή ασύλου σε όσους πραγματι το δικαιούνται. Και
απομάκρυνση όσων εισβάλουν ετσιθελικώς.
