Άρχισαν ήδη τα πανηγύρια
στους κόλπους της κυβέρνησης. Με το ΠΑΣΟΚ να κάνει «άτυπες ανακοινώσεις» και
τον κυβερνητικό εκπρόσωπο να δηλώνει ότι δεν θα τις σχολιάσει για να μην
τραβήξει και άλλο το σχοινί. Επόμενο ήταν. Διότι, πέρα από τις καλές προθέσεις
των τριών συγκυβερνώντων, ο λογαριασμός δεν βγαίνει. Τουλάχιστον δεν βγαίνει
χωρίς νέα επώδυνα μέτρα, αφού η λογική παραμένει η ίδια. Μνημόνιο και άγιος ο
Θεός.
Στα φύλλα που δημοσιεύουν μια φορά την εβδομάδα και την
ολοσέλιδη συνεργασία μου, είχα ήδη προϊδεάσει για τα επερχόμενα:
«Είναι τέτοια
η βαρβαρότητα αυτών των μέτρων που οσφραίνομαι ότι θα συνοδευτούν από πολιτική
κρίση. Διότι προβλέπω έκρηξη αντιδράσεων στο εσωτερικό και των τριών κομμάτων
του κυβερνητικού συνασπισμού. Αλλά η έκρηξη αυτή μπορεί να πάρει απρόβλεπτες
διαστάσεις στον χώρο τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο ιδιαιτέρως της ΔΗΜΑΡ, ώστε να απειληθεί
η ίδια η συνοχή των δύο αυτών κομμάτων. Οπότε
να πάει περίπατο και η συνοχή της ίδιας της τρικομματική κυβέρνησης, η πρόθεση
για «κυβέρνηση «μακράς πνοής», και να μπούμε σε νέες περιπέτειες.
Κόβοντας
συνεχώς, οι εισαγόμενοι και εγχώριοι ψαλιδοχέρηδες, κόβουν και το νήμα ζωής
αυτής της κυβέρνησης».
Αλλά δεν είναι μόνο τα οικονομικά μέτρα που απειλούν την
συνοχή αυτής της κυβέρνησης. Είναι και η γενικότερη απροθυμία των τριών
πολιτικών αρχηγών να τολμήσουν την σύγκρουση με κατεστημένα συμφέροντα. Ή,
ακόμη χειρότερα, η προθυμία τους να τα κολακέψουν, να τους κάνουν τα χατίρια.
Απόδειξη αυτό που συμβαίνει από χθες στη Βουλή των Ελλήνων: Γελοιοποίηση των
συνταγματικών διαδικασιών και του κανονισμού της Βουλής για να μπορέσει να
περάσει η κατακρεούργηση του νόμου, που εξυπηρετεί τη συντεχνία των
πανεπιστημιακών.
Επέλεξαν τη διαδικασία του κατεπείγοντος. Που σημαίνει
ψήφιση σε μια συνεδρίαση. Αλλά μόλις κατατέθηκε πρόταση ονομαστικής ψηφοφορίας
και είδαν ότι τα κουκιά δεν βγαίνουν, διότι πολλοί βουλευτές έλλειπαν στην
επαρχία, ενώ κάποιοι από τους παρόντες δήλωναν ότι θα καταψηφίσουν, αποφάσισαν
να καταστρατηγήσουν τον κανονισμό της βουλής και να κάνουν το μονοήμερο
διήμερο.
Αξιοθαύμαστη ευρηματικότητα. Μόνο που εκδηλώνεται
μονομερώς. Όταν πρόκειται για τα συμφέροντα των ισχυρών αυτής της κοινωνίας,
των παντελώς αδιάφορων για τις θυσίες του λαού. Μιας υποτιθέμενης «πνευματικής
ηγεσίας» που με νύχια και με δόντια …τρικολόρε υπερασπίζεται την τσεπούλα και
την καρέκλα της.
.
