Μέγας καυγάς κατά την συζήτηση επί των
προγραμματικών δηλώσεων για το θέμα της «αξιοποίησης» της δημόσιας περιουσίας,
είτε πρόκειται για κρατικές επιχειρήσεις είτε για ακίνητα του δημοσίου. Τον
παρακολούθησα, αλλά δεν κατάλαβα για ποιο πράγμα διασταύρωναν με τόσο πάθος τα
ξίφη τους ο πρωθυπουργός και οι συν αυτώ με τον αρχηγό της αξιωματικής
αντιπολίτευσης.
Από τη μια ο κ. Τσίπρας να απειλεί τους υποψήφιους
επενδύτες ότι «θα χάσουν τα λεφτά τους». Υποσχόμενος δηλαδή ότι, όταν πάρει το
κόμμα του την εξουσία, θα ακυρώσει όλες της συμβάσεις παραχώρησης, όλες τις
αποκρατικοποιήσεις ή ιδιωτικοποιήσεις, όπως θέλετε να πούμε την εκποίηση της
δημόσιας περιούσιας, την οποία πάντοτε οι κυβερνήσεις ονομάζουν «αξιοποίηση».
Απειλές
καθόλου πρωτότυπες για το ελληνικό κοινοβούλιο. Τις έχουν εκτοξεύσει στο
παρελθόν και ο Ανδρέας Παπανδρέου και ο υιός του, όταν βρίσκονταν στην
αντιπολίτευση. Αλλά έκαναν το ακριβώς αντίθετο, ως κυβερνήτες. Προχώρησαν σε
άλλες εκποιήσεις. Που ήταν… προοδευτικές, επειδή τις έκανε το κόμμα τους.
Από την άλλη ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς και
σύμπασα η κυβερνητική χορωδία να κατηγορούν τον κ. Τσίπρα ότι με τα λόγια αυτά
υπονομεύει την εθνική προσπάθεια για την «αξιοποίηση» της δημόσιας περιουσίας.
Διότι, όπως λένε, «επιχειρεί να τρομοκρατήσει τους υποψήφιους επενδύτες».
Τα άκουγα όλα αυτά και είχα την αίσθηση ότι οι
άνθρωποι μαλώνουν περί όνου σκιάς. Λες και συνωθούνται στρατιές παγκοσμίων
επενδυτών στα σύνορά μας, έτοιμοι να κτυπηθούν μεταξύ τους για το ποιος θα
πάρει τον ΟΣΕ, ποιος το Ελληνικό και ποιος ο,τιδήποτε άλλο πρόκειται να
προσθέσει αυτή η κυβέρνηση στον κατάλογο των προς εκποίηση που είχε συντάξει η
προηγούμενη.
Και «φαστ-τρακ» διαδικασίες τούς φτιάξαμε, και οι
τιμές της περιουσίας μας έχουν πέσει δραματικά. Όμως επενδύτες ακούμε, κάθε
τόσο, αλλά επενδύτες δεν βλέπουμε. Αν είναι, στο τέλος, να θεωρήσουμε ως
«επενδύτες», τίποτε διεθνή κοράκια, που θα θελήσουν να πάρουν και τα «ασημικά»
μας για ένα κομμάτι ψωμί, μόνο και μόνο για να μπορεί η κυβέρνηση να επαίρεται
για «προσέλκυση επενδυτικού ενδιαφέροντος», να μένει το βύσσινο.
Δεν κοιτάτε καλύτερα πώς θα φέρετε πίσω τους Έλληνες
επενδύτες που δημιουργούν εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας σε άλλες χώρες,
όπως π.χ. στη διπλανή Βουλγαρία, αλήθεια που συνομολόγησαν και ο δικός τους και
ο δικός μας πρόεδρος της Δημοκρατίας προ ημερών;
