Νωρίς χθες το πρωί οι πέντε
γυναίκες που εργάζονται στο γειτονικό κατάστημα γνωστής «εκπτωτικής» αλυσίδας
τροφίμων ήταν μέσα στη μαυρίλα. «Τι πάθατε σήμερα ρε κορίτσια και δεν μιλάτε;»
άκουσα να ρωτά μια κυρία που ήταν πριν από μένα στο ταμείο και προφανώς έχει
ιδιαίτερη επικοινωνία με το προσωπικό του καταστήματος. Το βλέμμα της υπαλλήλου
ήταν δακρυσμένο, καθώς αντί για άλλη απάντηση κουνούσε με μια έκφραση
απελπισίας το κεφάλι της.
Πρωί-πρωί είχε περάσει η
επόπτρια της εταιρίας για να τους ανακοινώσει ότι έπρεπε να υπογράψουν νέες
ατομικές συμβάσεις εργασίας, με μείωση του ήδη χαμηλού μισθού τους κατά 20%.
Και όποια είχε το… θράσος να διαφωνεί, δεν είχε άλλη επιλογή, παρά να πάρει τον
δρόμο της ανεργίας. Απλά πράγματα. Ή υπογράφεις ή απολύεσαι.
Έψαξα στο διαδίκτυο στοιχεία
για την εικόνα της συγκεκριμένης εταιρίας. Να δω μήπως δεν πάνε καλά οι δουλειές
και αναγκάζεται η επιχείρηση, προκειμένου να κρατηθεί στη ζωή, να κάνει μαύρη
τη ζωή του προσωπικού της. Αντιθέτως, υπό το σύνθημα «πάθος για κερδοφορία»
προβάλλεται η εικόνα μιας ανθούσας επιχείρησης που αναπτύσσεται συνεχώς,
ανοίγοντας περισσότερα καταστήματα. Τα οποία, «ζωή να έχουν» ξεπέρασαν ήδη τα
εκατό σε όλη την Ελλάδα.
Πολύ απλά ισχύει και εδώ -γιατί
ασφαλώς δεν είναι η μοναδική περίπτωση κερδοφόρας επιχείρησης που περικόπτει
αποδοχές εργαζομένων επικαλούμενη την κρίση- η γνωστή παροιμία «τώρα που
βρήκαμε παπά, ας θάψουμε και τους ζωντανούς». Τώρα που το μνημόνιο και η τρόικα
μας δίνουν την ευκαιρία, μπορούμε να ικανοποιήσουμε το «πάθος για κερδοφορία»
κόβοντας κατά 20% το μισθό ενός χαμηλότατα αμειβομένου προσωπικού.
Αλλά οι τρεις πολιτικοί
ηγέτες του κυβερνητικού συνασπισμού συσκέπτονται στην Κηφισιά μόνο για το πώς
δεν θα γίνει καμία απόλυση στο δημόσιο. Πώς, πενήντα χιλιάδες άνθρωποι θα μπουν
στην εφεδρεία, χωρίς να χάσουν τις βασικές αποδοχές τους. Στον ιδιωτικό τομέα,
αντιστάσεως μη ούσης, μπορεί να κάνει ο καθένας ό,τι του γουστάρει. Το πού θα
βρεθούν τα χρήματα, όταν μειώνεται η αιμοδοτική ικανότητα των εργαζόμενων στον
ιδιωτικό τομέα και ως φορολογούμενων και ως προς τις εισφορές τους στο ΙΚΑ, και
ως καταναλωτών που μπορούν να στηρίζουν την αναθέρμανση της οικονομίας, μάλλον
δεν είναι μέσα στις άμεσες προτεραιότητές τους.
