Διάβασα με προσοχή τις «Θέσεις για τα κρίσιμα ζητήματα» που συνέταξε η Επιτροπή Πολιτικού Σχεδιασμού» του ΣΥΡΙΖΑ. Θέσεις που συνιστούν την πεμπτουσία του οικονομικού προγράμματος του κόμματος εν όψει των εκλογών. Ως άνθρωπος που έχει υποστεί σοβαρή μείωση των αποδοχών του, χάρηκα ιδιαιτέρως με την υπόσχεση για άμεση αποκατάσταση των αδικιών. Το σχετικό σημείο, υπό αριθμό 2, δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνειών:
2. ΑΚΥΡΩΣΗ ΕΦΑΡΜΟΣΤΙΚΩΝ ΝΟΜΩΝ
Η άμεση ακύρωση των μνημονίων και των νόμων που τους θεσπίζουν, θα συνοδευτεί στη συνέχεια με την ακύρωση του μεσοπρόθεσμου προγράμματος και των σχετικών εφαρμοστικών νόμων των μνημονίων, αρχής γενομένης ειδικότερα από εκείνους τους εφαρμοστικούς νόμους που μειώνουν μισθούς, συντάξεις και κοινωνικές δαπάνες, καταργούν Συλλογικές Συμβάσεις, περιορίζουν συνδικαλιστικές ελευθερίες και αποδιαρθρώνουν εργασιακές σχέσεις.
Με αυτό τον τρόπο θα αποκατασταθούν σταδιακά οι συνέπειες των αντιλαϊκών πολιτικών και ταυτόχρονα θα λαμβάνονται μέτρα βαθιών προοδευτικών αλλαγών.
Αλλά μετά διάβασα και εκείνο το κεφάλαιο 8, όπου στην παράγραφο β΄ αναφέρεται ότι:
Σε αυτή τη κατεύθυνση ο ΣΥΡΙΖΑ θα ενισχύσει τη σταδιακή αύξηση των μισθών και συντάξεων, πρώτα επί όλων των χαμηλότερων, παράλληλα με τους ρυθμούς ανάκαμψης και ανασυγκρότησης της ελληνικής οικονομίας και με στόχο μισθούς και συντάξεις ανθρώπινης και αξιοπρεπούς διαβίωσης.
Εκ πρώτης όψεως τα δυο αποσπάσματα μοιάζουν ταυτόσημα και συνεπή στην αλληλοσύνδεση τους. Όταν όμως έχεις διαβάσει την «Φάρμα των ζώων» του Όργουελ, έχεις μάθει την μεγάλη σημασία του «αλλά». Και εδώ μυρίζει εντόνως «αλλά». Θα τα κάνουμε αυτά, αλλά όταν θα έχουμε ανάπτυξη. Εδώ που τα λέμε, και ποιος δεν μας υπόσχεται το ίδιο; Το κρίσιμο είναι αν πράγματι είναι εφικτό να φτάσουμε στην ανάπτυξη με την επιστροφή σε ένα παραφουσκωμένο ευρύτερο δημόσιο, καθώς σε άλλες παραγράφους μας υπόσχονται κρατικοποίηση των τραπεζών και επανακρατικοποίηση των άλλοτε ΔΕΚΟ που ιδιωτικοποιήθηκαν, όπως για παράδειγμα ο ΟΤΕ.
Οπότε αναγκαστικώς θυμήθηκα πως επανακρατικοποιούσαν προεκλογικώς ο Ανδρέας Παπανδρέου την τσιμεντοβιομηχανία ΑΓΕΤ και ο Γιωργάκης Παπανδρέου τον ΟΤΕ. Αν τις είδατε εσείς αυτές τις επανακρατικοποιήσεις, να μου τις δείξετε και εμένα.
Ελπίζω στην τελική επεξεργασία να γίνουν πιο ρεαλιστικοί οι στόχοι τους. Όπως εκείνος ο πράγματι εφικτός στόχος, να τύχει η Ελλάδα της ίδιας μεταχείρισης, ως προς το χρέος της, που έτυχε και η Γερμανία το 1953.
Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ
www.massavetas.gr
