Διαβάζω και τρίβω τα μάτια μου. Δεν μου απομένει τίποτε άλλο, παρά να ψιθυρίζω αυτό που έλεγε μερικές φόρες η «Λωξάνδρα» στο ομότιτλο βιβλίο της Μαρίας Ιορδανίδου, αλλά και η Μάνα μου: «Τα ύστερα του κόσμου. Ηρθανε τα πάνω κάτω».
Αντιγράφω από την Ντόιτσε Βέλε: «Ποιος θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί πριν λίγο καιρό ότι ένας υπουργός από το κόμμα των Πρασίνων θα επέστρεφε στην ουσία στον λιθάνθρακα για να εξοικονομήσει φυσικό αέριο ενώπιον ενός δύσκολου χειμώνα; Κι όμως, η μείωση ρωσικού φυσικού αερίου μέσω του αγωγού Nord Stream I οδηγεί τον Γερμανό υπουργό Οικονομίας και Περιβάλλοντος Ρόμπερτ Χάμπεκ σε αυτήν την «πικρή», δύσκολη, αλλά αναγκαία απόφαση».
Ο χερ Χάμπερ δεν είναι ένας απλός υπουργός. Πέρα από το ότι είναι και αντικαγκελάριος, στην «τρίχρωμη» κυβέρνηση συνασπισμού του Βερολίνου, είναι και συμπρόεδρος του κόμματος των Πρασίνων. Αρα είναι ο τελευταίος, που θα περίμενε κανείς να τον ακούσει να τάσσεται υπέρ της μεγαλύτερης αξιοποίησης των κοιτασμάτων λιθάνθρακα, που διαθέτει η χώρα του. Ωστόσο, στην πολιτική, όπως και στη ζωή γενικώς ισχύει αυτό, που λέει ο λαός μας: «Οχι όπως τα ήξερες, αλλά όπως τα βρήκες».
Οπως επισημαίνουν Γερμανοί αρθρογράφοι, η χώρα τους πληρώνει το ότι καθυστέρησε να προχωρήσει, ενώ μπορούσε, στην «ενεργειακή μετάβαση». Στην ανάπτυξη δηλαδή συστήματος πολλαπλών πηγών ανανεώσιμης ενέργειας. Οπως «την έχουμε πάθει» και εμείς. Βολευόταν, βλέπετε, με το φυσικό αέριο της Ρωσίας, αλλά τώρα τα αποθέματά της φθάνουν για τέσσερις, ίσως το πολύ έξι παγωμένες εβδομάδες του χειμώνα.
Εμείς έχουμε πλούσια τα δώρα της φύσης ως προς τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Πρωτίστως την ηλιακή. Ωστόσο, δεν προλαβαίνουμε, ώς τον χειμώνα, να καλύψουμε τις ανάγκες, που προβλέπεται να υπάρχουν, καθώς προεξοφλείται ότι ο Πούτιν θα θελήσει να μας «στριμώξει», διότι, κατά τη Ζαχάροβα, είμαστε …αχάριστοι και προκαλούμε τη Μόσχα. Ηδη για τούτη την εβδομάδα η Gazprom μάς στέλνει ένα μήνυμα, καθώς από χθες διέκοψε τη ροή φυσικού αερίου, μέσω του τουρκικού αγωγού, προς τη χώρα μας. Για λόγους συντήρησης του αγωγού, μας είπαν, αλλά δεν παύει να είναι μια προειδοποίηση.
Επομένως, δεν απομένει άλλη επιλογή, παρά να αξιοποιήσουμε και εμείς τα δικά μας κοιτάσματα στην Κοζάνη και τη Μεγαλόπολη. Πικρό, περιβαλλοντικώς, αλλά αναγκαίο.
