Παρακολουθώ στο διαδίκτυο την …έκπληξη ορισμένων για την αμυθήτου ύψους περιουσία, που άφησε πίσω του ο εμφανιζόμενος ως μαχητής υπέρ «εθνικών αξιών», αλλά και «θεματοφύλακας» των δικαιωμάτων των αφελών οπαδών του κατά των εμβολιασμών, επιχειρηματίας της «ενημέρωσης» και μη προφθάσας να καταστεί και πολιτικός ηγέτης μακαρίτης Γιώργος Τράγκας, για τον πλούτο του οποίου και πώς αποκτήθηκε έχουν πλήρη γνώση οι παροικούντες την «Ιερουσαλήμ» της διαπλοκής. Αυτές οι περιουσίες δεν γίνονται με τον μισθό, όσο μεγάλος και αν είναι. Δεν γίνονται από τη δημοσιογραφία, αλλά από την εκπόρνευσή της.
Για να μην πει κανείς ότι γράφω εκ των υστέρων, δηλαδή «δρυός πεσούσης» για την περίπτωση Τράγκα, θυμίζω, όλως ενδεικτικώς, τρία χαρακτηριστικά αποσπάσματα από δημοσιεύματα της στήλης:
26/6/13: Και τι δεν έχουμε φάει στη μάπα. Γαλάζιους και πράσινους φανφαρόνους και πολιτικούς επιδειξίες. Περιφερόμενους πότε σε τηλεοπτικούς διαύλους και ποτέ ανά τις λαϊκές αγορές. Δεν μιλάμε μόνο για τους πολιτικούς, αλλά και για το σινάφι μας, που κατάντησε να θεωρούνται, από μερίδα της κοινής γνώμης, ως πρότυπο αγωνιστικής δημοσιογραφίας οι θεατρικές παραστάσεις του κ. Τράγκα, κατά τα άλλα πράγματι ικανότατου στο πολιτικοδημοσιογραφικό «νταραβέρι».
24/7/14: Επιχειρείται μια δαιμονοποίηση της Ευρωπαϊκής Ενωσης είτε από ακραία πολιτικά σχήματα, είτε από άτομα, που διαμορφώνουν κοινή γνώμη, όπως π.χ. ο ζάπλουτος κ. Τράγκας ή ο αρκετά ευκατάστατος κ. Τριανταφυλλόπουλος, που μιλούν για «κατοχή» της πατρίδας μα, πότε από τους κακούς ξένους και πότε από τη συγκυβέρνηση.
4/8/16: Αν πήγαινε ένας μικρός εκδότης να ζητήσει δάνειο για κεφάλαιο κίνησης ή για κάποια επένδυση, εισέπραττε, μονίμως, από ολόκληρο το σύστημα την ίδια απάντηση: «Είναι πολιτική της τράπεζας να μη δανειοδοτεί επιχειρήσεις Μέσων Ενημέρωσης». Την ίδια ώρα έδιναν δισεκατομμύρια όχι μόνο στο Μέγκα, αλλά και στον Κουρή και στον Τράγκα και άλλους αναλόγου συμπεριφοράς.
Το χρήμα, που σώρευσε, ήταν αφενός ιδιωτικό από επιχειρηματίες, που έσπευδαν να γίνουν …χορηγοί, για να μην τους πιάνει στο στόμα του. Αλλά και δημόσιο, των φορολογουμένων, μέσω κρατικών διαφημίσεων, προκλητικώς διανεμομένων. Οταν η εφημερίδα Χώρα, που εξέδωσε, είχε το 0,3% της όλης κυκλοφορίας, εισέπραττε το 6% της κρατικής διαφήμισης. Είκοσι φορές πάνω από την πραγματική αξία της. Οι δε εργαζόμενοί του ακόμη περιμένουν να εξοφληθούν από τον άτεγκτο «υπερπατριώτη» και «πάνθρησκο» μακαρίτη.
