Διαβάζω αναρτήσεις φανατικών οπαδών του ενός ή του άλλου υποψηφίου για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ – Κίνημα Αλλαγής, όπως πιθανότατα θα είναι η τελική του ονομασία. Ελάχιστες από αυτές είναι θετικές και νηφάλιες. Ελάχιστες ασχολούνται με την προβολή των θέσεων ή τις αρετές εκείνου, τον οποίο προτίθενται, οι συντάκτες τους, να ψηφίσουν στον δεύτερο γύρο της εσωκομματικής αναμέτρησης. Οι περισσότερες είναι δηλητηριώδεις, κυρίως από πικραμένους οπαδούς του ΓΑΠ, που σέρνουν τα εξ αμάξης στον Ανδρουλάκη. Ωστόσο, συνεχίζουν να διασύρουν τον Λοβέρδο, αν και έχει πια ηττηθεί, επειδή τους ενοχλεί, που πήρε θέση υπέρ του νικητή του πρώτου γύρου.
Η μεγάλη προσέλευση στις κάλπες την πρώτη Κυριακή γέννησε ελπίδα, όχι μόνον ενδυνάμωσης του καθημαγμένου, ώς τώρα, σχήματος της Κεντροαριστεράς, του ΚΙΝΑΛ, αλλά και ουσιαστικής ανανέωσής του. Δεν εννοώ βεβαίως ως ουσιαστική ανανέωση να είναι «νέο πρόσωπο», ιδίως δε νεαρής ηλικίας, ο προσεχής πολιτικός ηγέτης της παράταξης, αλλά να διαμορφωθούν νέα ήθη στον χώρο.
Ας μην ξεχνάμε ότι ένας από τους λόγους, που έκαναν τους άλλοτε παραληρούντες υπέρ του Ανδρέα Παπανδρέου και της «Αλλαγής» ψηφοφόρους, ήταν και οι ασχήμιες, το δηλητήριο, η λάσπη, σαν εργαλεία «επίλυσης» των εσωκομματικών διαφορών, κυρίως δε ως τακτική αντιμετώπισης παντός διαφωνούντος. Ηταν μια πρακτική, που σφράγισε λίαν ενωρίς το πολιτικό ήθος του ΠΑΣΟΚ, από τότε που κάποιοι θρησκευτικώς φαντασμένοι οπαδοί του ιστορικού ηγέτη του ωρύονταν κατά του ήρωα της αντίστασης κατά της χούντας και σοβαρού πνευματικού ανθρώπου, ηγέτη της Δημοκρατικής Αμυνας, Σάκη Καράγιωργα, με το σύνθημα «έξω, τώρα, ο κουλοχέρης».
Πρακτική, που ο γράφων τη γνώρισε καλά στο πετσί του, με τόνους λάσπης που εκτοξεύθηκαν από το τότε πρόθυμο εργαλείο δολοφονίας χαρακτήρων, την Αυριανή του Κουρή. Αυτό το χοιροστάσιο, που χρησιμοποιήθηκε συστηματικώς κατά παντός διαφωνούντος, που έκανε όλες τις βρόμικες δουλειές για χάρη του Ανδρέα, του Ακη και του Μένιου.
Αν τώρα μέρος του στελεχιακού δυναμικού αναβιώνει αυτές τις μεθόδους, αν …εκσυγχρονίζεται ο αυριανισμός, αν υφέρπει ένα πνεύμα εσωκομματικού ρεβανσισμού, τότε η ελπίδα της πρώτης Κυριακής κινδυνεύει να εξελιχθεί σε φούσκα, με τον κίνδυνο μιας ακόμη διάσπασης να ελλοχεύει την επομένη της τελικής αναμέτρησης.
Τα συλλυπητήριά μου σε όσους έχουν επιλέξει αυτόν τον δρόμο.
giorgismassavetas@gmail.com
