Του Γ. Π. Μασσαβέτα, [email protected]
Ο Σαίξπηρ αναφερόταν σε άλλη χώρα, αλλά η φράση του Αμλετ, «κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας», έρχεται, με τα σημερινά δεδομένα, «γάντι» στην περίπτωσή μας. Κάτι δεν πάει καθόλου καλά. Λες και κάποιοι, όχι απλώς ιδιώτες, υστερικοί αρνητές της πανδημίας και των εμβολίων, αλλά πολιτικοί φορείς, κόμματα, που πρέπει εξ ορισμού να συνιστούν την ελπίδα για το αύριο, έχουν παραφρονήσει πλήρως. Συναγωνίζονται ποιος θα επιβεβαιώσει, με τον πιο ηχηρό τρόπο, την αλλοτινή ρήση του Κωνσταντίνου Καραμανλή, ότι ο δημόσιος βίος μας είναι «ένα απέραντο φρενοκομείο».
Υπερηφανευόμαστε συνήθως ότι το εθνικό γνώρισμα των Ελλήνων είναι το φιλότιμο. Εν μέρει μόνον αληθές, για μέγα μέρος των απλών ανθρώπων, διότι υπάρχει δυστυχώς και ο αντίποδας. Το άλλο εθνικό γνώρισμα μεγάλου τμήματος, η κουτοπονηριά, η οποία κυρίως ευδοκιμεί στις παρυφές του ευρύτερου κράτους, σε κάθε νησίδα εξουσίας, από την κεντρική διοίκηση ώς την αυτοδιοίκηση, από την Εκκλησία ώς την Αστυνομία, από την Εκπαίδευση ώς τις Υπηρεσίες Υγείας, από τους πολιτιστικούς φορείς ώς τους αθλητικούς. Παντού, όπου υπάρχουν άτομα, που διαθέτουν την ισχύ μιας σφραγίδας ή μιας υπογραφής και μπορούν να εκμεταλλεύονται το «προνόμιο» προς ίδιον όφελος.
Τι θα περίμενε κάθε απλός άνθρωπος, με κοινό νου, διαπνεόμενος από τις βασικές αρχές της κοινωνικής ηθικής και της λογικής, από τα κόμματα, στην περίπτωση της αντιμετώπισης των «εξυπνάκηδων», που έστησαν φάμπρικα έκδοσης πλαστών πιστοποιητικών εμβολιασμού; Το αυτονόητο. Να «στριμώξουν» την κυβέρνηση, ώστε να καταστεί αποτελεσματικώς αυστηρό το πλαίσιο προστασίας της δημόσιας υγείας από τη δράση τέτοιων κουτοπόνηρων πουλημένων, που δρουν σαν πέμπτη φάλαγγα, υπονομεύοντας την προσπάθεια των πολλών να θωρακίσουν εαυτούς και αλλήλους απέναντι στην πανδημία.
Αντ’ αυτού, είδαμε να εκτυλίσσεται στη Βουλή μια φαρσοκωμωδία. Ο ΣΥΡΙΖΑ να καταψηφίζει την τροπολογία, που προβλέπει «κυρώσεις», ενώ θα έπρεπε να προβλέπει άμεσες απολύσεις, λες και υπερασπιζόταν κεκτημένο λαϊκό δικαίωμα στην πλαστογραφία και την εξαπάτηση. Το ΚΙΝΑΛ της Φώφης να απέχει, λες και είναι κόμμα, που έχει πρόβλημα με τον προστάτη του και είχε ανάγκη να πάει για κατούρημα. Το ΚΚΕ να πιστοποιεί την απουσία του, από τον αναγκαίο προβληματισμό, με ένα «παρών», που λειτούργησε ως σχήμα οξύμωρο.
Δυστυχώς, εμβόλιο κοινής λογικής, για πολιτικούς, δεν έχει ανακαλυφθεί ακόμη.
