Του Γ. Π. Μασσαβέτα, [email protected]
Απορία ψάλτου βηξ και απορία πολιτικών ηγεσιών, ενώπιον απειλητικής πραγματικότητας, για την οποία αδυνατούν να παρουσιάσουν περισσότερο αποδοτικές προτάσεις για την αντιμετώπισή της, η «πολιτικοποίηση» των υγειονομικών μέτρων, με κορυφαία την προώθηση της θεωρίας ότι τα μέτρα υπέρ των εμβολιασμένων και κατά των ανεμβολίαστων είναι κυβερνητική επιλογή, που οδηγεί σε νέο «εθνικό διχασμό».
Εχω και εγώ κάποιες επιφυλάξεις για ορισμένα από τα μέτρα. Οπως για παράδειγμα η κατάργηση των δωρεάν ελέγχων, των τεστ, για τους ανεμβολίαστους, που θα πρέπει τώρα να πληρώνουν περί τα ογδόντα με εκατό ευρώ κάθε μήνα σε ιδιωτικά διαγνωστικά εργαστήρια, προκείμενου να εξασφαλίζουν το συνεχώς ανανεούμενο εισιτήριο για την άσκηση του συνταγματικώς κατοχυρωμένου δικαιώματός τους στην εργασία. Αντιλαμβάνομαι τη λογική βάση της απόφασης. Δεν είναι δυνατόν να πληρώνουν εκείνοι, που συμμορφώνονται προς το πρόγραμμα αλληλοπροστασίας, για τα …καπρίτσια όσων αρνούνται να συμμορφωθούν. Για τη δική μου, όμως, λογική, το προέχον είναι να παρέχεται σε όλους η δυνατότητα να ελέγχουν την κατάσταση της υγείας τους, ώστε να προλαμβάνουν και οι ίδιοι, αλλά και το εθνικό σύστημα υγείας τα χειρότερα.
Είναι βέβαιο ότι το μέτρο κάτι θα αποδώσει. Θα υποχρεώσει κάποιους εργαζόμενους να συμμορφωθούν, προκείμενου να μη χάσουν τη δουλειά τους, αλλά και να μην υποβάλλονται σε συνεχή δαπάνη, αυτού του ύψους, όταν, για πολλούς από εκείνους, οι καθαρές μηνιαίες αποδοχές είναι μερικά κατοστάρικα. Δεν πρόκειται, όμως, να αλλάξει τη στάση εκείνων, που δεν εργάζονται, άρα δεν χρειάζονται πιστοποίηση ανοσίας, είτε είναι συνταξιούχοι, είτε άνεργοι, είτε άεργοι, κυρίως νεαρότερων ηλικιών, συντηρούμενοι από τις οικογένειές τους.
Πέρα, όμως, από οποιαδήποτε επιμέρους επιφύλαξη, υπάρχει το μείζον, το προέχον, το ζητούμενο, να ενταθεί, στον μέγιστο δυνατό βαθμό, η προσπάθεια θωράκισης της κοινωνίας διά των εμβολιασμών. Ως προς αυτό προσφέρουν χείριστη υπηρεσία όσοι, πολιτικοί, επιστήμονες, καλλιτέχνες, διανοούμενοι, δημοσιογράφοι, δημόσια πρόσωπα γενικώς, οιουδήποτε χρώματος, παρέχουν «ιδεολογική» κάλυψη στους αρνητές των εμβολίων, αναγορεύοντάς τους σε …μάρτυρες, που τάχα διώκονται στο πλαίσιο δήθεν νέου εθνικού και κοινωνικού διχασμού.
Υπάρχει πράγματι ένας «διχασμός» ανάμεσα σε όσους παραμένουν ζώντες και υγιείς, εκείνους που, καθημερινώς, τους χάνουμε και εκείνους που βασανίζονται διασωληνωμένοι. Τα υπόλοιπα είναι απλώς… ελληνικά, συμπτώματα διαχρονικής νοσηρότητας, που επικρατεί στον δημόσιο βίο μας.
