Του Γ. Π. Μασσαβέτα, [email protected]
Εχουμε, δυστυχώς, τις δικές μας εκδοχές των Ταλιμπάν. Των άθλιων και τρισάθλιων φανατικών, είτε θρησκευτικής, είτε «ιδεολογικής» προελεύσεως, είτε απλώς παραγόμενων από το μέγα εθνικό φυτώριο του εξυπνακισμού. Αν όλα ήταν κανονικά, δεν θα άξιζε τον κόπο να ασχολείται κανείς με αυτούς. Αλλά δεν είναι. Ιδού γιατί:
*** Η δεύτερη μεγαλύτερη, σε πωλήσεις φύλλων, ημερησία εφημερίδα στην Ελλάδα, σε πανελλήνια κλίμακα, μετά Τα Νέα, είναι το Μακελειό του Χίου. Τουλάχιστον κατά τη δική μου αντίληψη, οι εφημερίδες είναι σαν τον καθρέφτη από τον στίχο της Γαλάτειας Καζαντζάκη: «Εικόνα σου είμαι κοινωνία και σου μοιάζω». Ναι, είναι εικόνα ενός αρρωστημένου τμήματος της κοινωνίας μας, που δεν είναι διόλου ευκαταφρόνητο σε μέγεθος. Ενός τμήματος των συμπατριωτών μας, που είναι έτοιμοι να αποδεχθούν και να αναπαράξουν, στον περίγυρό τους, τη θεωρία ότι ο υφυπουργός Πολιτικής Προστασίας Νίκος Χαρδαλιάς δεν υπέστη πράγματι ισχαιμικό επεισόδιο, αλλά «σκηνοθέτησε» ασθένεια για να αποφύγει την κριτική και τις ευθύνες. «Εστησε έμφραγμα για να μην του πάρει ο Κούλης το γουρουνοκέφαλο». Είναι μια λογική. Μια ηθική, μια δημοσιογραφία, την οποία αποδέχονται και επιβραβεύουν καθημερινώς χιλιάδες συμπολιτών μας. Ανθρωποι της διπλανής πόρτας.
*** Σχεδόν ένας στους τέσσερις Ελληνες, αν όχι και ένας στους τρεις, διαμορφώνει τη στάση του απέναντι στους κινδύνους από την πανδημία, αποδεχόμενος τα κηρύγματα διαφόρων «Ταλιμπάν» της ελληνικής κοινωνικής καθημερινότητας, είτε συνωμοσιολόγων των δύο απώτατων άκρων του πολιτικού και ιδεολογικού φάσματος, είτε αιώνιων εξυπνάκηδων, εκθέτοντας σε κίνδυνο όχι μόνο τον εαυτό του, αλλά και όλους τους άλλους. Ενίοτε, κάποιοι από αυτούς βλέπουν το «φως το αληθινό», μόνο όταν χτυπηθούν από τον ιό είτε οι ίδιοι, είτε πολύ αγαπημένα τους πρόσωπα. Κάποιοι, όμως, επιμένουν ακόμη και τότε, όπως η αοιδός δημοτικών ασμάτων κ. Θώδη, στην οποία αναφέρθηκα σε προηγούμενο σημείωμά μου. Η ίδια μετά τον θάνατο της μητέρας της, από τον Covid-19 και τη διασωλήνωση του αδερφού της, αρνείται να αποδεχθεί ότι έχει ευθύνη για το γεγονός ότι τους παρέσυρε στην αντιεμβολιαστική της υστερική εμμονή.
Απέναντι σε όλους αυτούς τους «Ταλιμπάν της διπλανής πόρτας», σε κάθε τυφλωμένο από τον φανατισμό, οφείλουμε να αντισταθούμε για να μην πάρουν φαλάγγι την κοινωνία. Να μην κυριαρχήσει η σφραγίδα τους στις εξελίξεις της ζωής μας.
