Οσοι περίμεναν να απαντήσει ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας, κατά τη διάρκεια των κοινών δηλώσεών του με τον Μεβλούτ Τσαβούσογλου, σε όσα προκλητικώς διατύπωσε ο Τούρκος ομόλογός του, κατά την «ιδιωτική» επίσκεψή του στο μειονοτικό σχολείο στη Ροδόπη, για «τουρκική» μειονότητα και «Τούρκους» μαθητές, ασφαλώς απογοητεύτηκαν. Είναι προφανές ότι το προέχον, ιδίως ενόψει της τουριστικής περιόδου, είναι να σταλεί, διεθνώς, το μήνυμα ότι υπάρχει πρόοδος στην εξομάλυνση των σχέσεων των δύο χωρών, επομένως ουδείς λόγος ανησυχίας για τους πολυπόθητους, σε αμφότερες τις πλευρές του Αιγαίου, παραθεριστές.
Ετσι, με αφορμή την κατάκτηση του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος καλαθοσφαίρισης από την Αναντολού Εφές, οι δηλώσεις άρχισαν με τα συχαρίκια και το «μπαλάκι», που αναμέναμε ως απάντηση στις δηλώσεις του «φίλου Μεβλούτ», χάθηκε στο μεγάλο καλάθι του μπάσκετ.
Η μόνη σκληρή απάντηση δόθηκε από μία συλλογικότητα των Πομάκων της Ξάνθης, οι οποίοι ζήτησαν και πέτυχαν να μην επισκεφθεί ο Τούρκος υπουργός τα πομακοχώρια, δηλώνοντας πως είναι ανεπιθύμητος, «persona non grata», διότι αυτοί γνωρίζουν λίαν καλώς ότι δεν είναι «Τούρκοι», όπως επιμένει να τους παρουσιάζει η προπαγάνδα της Αγκυρας και το αγρίως χρηματοδοτούμενο από αυτήν τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής, που βάζει μονίμως στο ίδιο σακί όλους τους μουσουλμάνους της Θράκης σαν «Τούρκους». Η αλήθεια είναι ότι πρόκειται για τουλάχιστον τέσσερις κατηγορίες ανθρώπων, εκείνους που είναι εκ καταγωγής Ελληνες μουσουλμάνοι, ως απόγονοι εξισλαμισθέντων από τους Οθωμανούς, Πομάκους, Ρομά και κάποιους πράγματι τουρκογενείς.
Για την ιστορία αναφέρω μία ακόμη πρόκληση, ιδίως προς τη μνήμη των Κωνσταντινουπολιτών, που υπέστησαν τον μεγάλο διωγμό των Σεπτεμβριανών, με τον κρατικώς υποκινούμενο όχλο, σε οργανωμένη άνωθεν επιχείρηση, που θύμιζε απολύτως τη ναζιστική «νύχτα των κρυστάλλων». Το ότι δηλαδή κάποιοι, όχι μόνο μέλη του τουρκικού μηχανισμού προπαγάνδας, αλλά και δικοί μας δημοσιογράφοι, επιμένουν να αναφέρονται στο συγκεκριμένο Λύκειο, που επισκέφτηκε ο Τσαβούσογλου, με την ονομασία «Λύκειο Τζελάλ Μπαγιάρ». Το όνομα δηλαδή του ανθρώπου, που ήταν επικεφαλής του τουρκικού κράτους, ως πρόεδρος, όταν διαπράχθηκε το έγκλημα σε βάρος του Ελληνισμού της Πόλης. Είναι δυνατόν η Τουρκία να τον έχει καταδικάσει σε θάνατο, μαζί με τον πρωθυπουργό του Αντάν Μεντερές, για όσα καθοδήγησαν τότε (γλίτωσε την εκτέλεση λόγω γήρατος), ενώ εμείς να τον τιμούμε διατηρώντας το όνομα, που έδωσε η Φρειδερίκη στο συγκεκριμένο Λύκειο;
Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ
giorgis@massavetas.gr
