Διαβάζω ειδησεογραφικά κείμενα και αναλύσεις διεθνών και ημεδαπών μέσων ενημέρωσης για την …κρατική αεροπειρατεία επί του αεροσκάφους της Ryanair, που έφυγε από το αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος» και κατευθυνόταν προς την πρωτεύουσα της Λιθουανίας Βίλνιους. Μου κάνει εντύπωση το αναπαραγόμενο, σχεδόν από όλους, στερεότυπο, που χρησιμοποιείται, όταν αναφέρονται στον «κοινοβουλευτικό» τύραννο της Λευκορωσίας Λουκασένκο: «Ο τελευταίος δικτάτορας της Ευρώπης».
Με συμπαθάτε, αλλά αυτός ο τύπος με το γελοίο χτένισμα, που μεταφέρει τρίχες από τα κατώτερα τμήματα του κρανίου του προς τα άνω, προσπαθώντας να κρύψει την καραφλή κορυφή του, δεν είναι ο τελευταίος, δεν είναι ο μόνος. Είναι πράγματι πρόβλημα σοβαρότατο της ευρωπαϊκής πολιτικής ηγεσίας, της δημοσιογραφίας και του ευρωπαϊκού πολιτισμού, της κοινωνίας γενικώς, αν με ένα τέτοιο στερεότυπο «ξεμπερδεύει» με άλλους τυραννικούς δικτάτορες χωρών, που γειτνιάζουν με την Ενωση, οι οποίοι είναι το ίδιο μασκαρεμένοι με κοινοβουλευτικό μανδύα, όπως και ο Λουκασένκο.
Αλλωστε, η στρατιωτική ισχύς, χάρη στην οποία ο Λουκασένκο καταπατά τα δικαιώματα του λαού της πρώην σοβιετικής χώρας, καταπνίγοντας κάθε διαμαρτυρία και γεμίζοντας τις φυλακές με πολιτικούς κρατουμένους, εξασφαλίζεται από τη στήριξη, που του παρέχει ένας άλλος δικτάτορας με «κοινοβουλευτικό μανδύα», ο Βλαντιμίρ Πούτιν της Ρωσίας. Ο «αδελφοποιτός» ενός άλλου δικτάτορα, εδώ δίπλα μας, του Ταγίπ Ερντογάν, που επιδίδεται σε συνεχή «νταηλίκια» όχι μόνον κατά της Κύπρου και της Ελλάδος, αλλά και κατά της Ευρωπαϊκής Ενωσης συνολικώς. Δυστυχώς, όμως, μόνον ο νέος πρωθυπουργός της Ιταλίας Μάριο Ντράγκι τόλμησε να πει τα πράγματα με το όνομά τους. Να τον αποκαλέσει ευθέως «δικτάτορα».
Είναι, λοιπόν, μέγα πρόβλημα της Ευρωπαϊκής Ενωσης να αποκτήσει κάποτε κοινό κώδικα συνεννόησης και επικοινωνίας. Να μάθουν οι φορείς της να λένε τα πράγματα με το όνομά τους. Τον δικτάτορα, δικτάτορα. Τη στρατιωτική κατοχή σχεδόν του μισού εδάφους μιας χώρας μέλους της Ενωσης, ως παράνομη κατοχή και τη διχοτόμηση της πρωτεύουσάς της ως κακέκτυπο του αλήστου μνήμης τείχους του Βερολίνου. Οχι μόνον να λένε τα πράγματα με το όνομά τους, αλλά και να τα αντιμετωπίζουν όπως πρέπει, όπως τους αξίζει.
Οταν η αλήθεια δεν διαπερνά καν το λεξιλόγιό σου, τότε η πράξεις σου απέναντί της θα είναι μονίμως κολοβές και προσχηματικές.
Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ
