Εχει γίνει στερεότυπο σε όλα τα μέσα ενημέρωσης, αλλά και σε δηλώσεις πολιτικών και επιστημόνων, η φράση «οι πολίτες κουράστηκαν», με τη συμπλήρωση ότι κουράστηκαν από τους περιορισμούς, από τον εγκλεισμό, από τη στέρηση ελευθερίας. Φοβάμαι, όμως, ότι είναι η μισή αλήθεια και ως γνωστόν «η μισή αλήθεια είναι χειρότερη από το ψέμα».
Ναι, κουράστηκαν οι πολίτες, αλλά όχι μόνον από τους περιορισμούς στην κυκλοφορία, στις μετακινήσεις τους, στις καταναλωτικές τους συνήθειες, στην ψυχαγωγία τους. Οι περιορισμοί ήταν πολύ πιο αυστηροί τον περασμένο Μάρτιο, αλλά οι πολίτες πειθαρχούσαν με μεγαλύτερη προσήλωση στις οδηγίες των ειδικών. Για να λέμε δε τα πράγματα με το όνομά τους, στις οδηγίες δύο ανθρώπων, του λοιμωξιολόγου καθηγητή Σωτήρη Τσιόδρα και του υφυπουργού Πολιτικής Προστασίας Νίκου Χαρδαλιά.
Τότε η τηλεόραση, ως βασικό μέσο ενημέρωσης, συγκέντρωνε την προσοχή όλων, που περίμεναν κάθε απόγευμα να ενημερωθούν για την πορεία της πανδημίας, για τα μέτρα προφύλαξης, για τις οδηγίες προς …ναυτιλλομένους στον ωκεανό της πανδημίας. Τώρα, οι περισσότεροι, κυρίως δε οι νεότεροι, ψάχνουν αλλού, κυρίως στο διαδίκτυο, αναζητώντας ψήγματα αληθείας. Πιο χρήσιμη ενημέρωση. Γιατί συμβαίνει και πόση σχέση έχει με τις περιπτώσεις περιφρόνησης των μέτρων κοινωνικής απόστασης;
Φοβάμαι ότι εκείνο, το οποίο, κυρίως, έχει κουράσει μέγα μέρος των πολιτών, είναι ο συνεχής βομβαρδισμός τους με ποικίλες απόψεις, θεωρίες και ερμηνείες από ειδικούς και πολιτικούς, συχνάκις συγκρουόμενες μεταξύ τους. Τη συγκροτημένη και συντεταγμένη ενημέρωση, που είχαμε κατά το πρώτο κύμα, διαδέχθηκε το χάος. Μια παραλυτική πολυφωνία, που εξελίσσεται σε κακοφωνία, που ο ένας λέει το μακρύ του και ο άλλος το κοντό του. Οχι μόνον ως προς την εξήγηση της καταγραφόμενης επιθετικής διασποράς του ιού, αλλά και ως προς το τι μέτρα ενδείκνυται να λάβει η πολιτεία.
Ναι, κουραστήκαμε. Δεν οφείλεται, όμως, σε κάποια έμφυτη προδιάθεση, αλλά στην απογοήτευση, την οποία προκάλεσε το γεγονός ότι μένουμε με την εντύπωση πως προκύπτει αλαλούμ απόψεων, με αδυναμία συγκερασμού, στο επίπεδο της επικοινωνίας και πρακτική πειραματισμών στο επίπεδο της εφαρμοσμένης πολιτικής. Δεν υπάρχει σταθερότητα πορείας.
Σας διαφεύγει, φοβάμαι, κ. πρόεδρε, ότι οι κοινωνίες είναι σαν τα παιδιά. Χωρίς σταθερούς κανόνες και αρχές κινδυνεύουν να χάσουν τον δρόμο τους.
Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ
