Εταιρείες δημοσκοπήσεων υπάρχουν πολλές. Ωστόσο, μόνο τέσσερις – πέντε έχουν, με τις έως τώρα μετρήσεις τους, ιδίως τις προεκλογικές, κερδίσει την εμπιστοσύνη της κοινής γνώμης, αλλά και του πολιτικού συστήματος, τα εύσημα τις εγκυρότητας και της σοβαρότητας. Μία από αυτές είναι η MRB, η οποία παρουσίασε, στο δελτίο ειδήσεων του Star προχθές Πέμπτη, δημοσκόπηση με ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Από τη μία καταγράφεται σαφής δημοσκοπική υποχώρηση του κυβερνώντος κόμματος, έστω και αν δεν απειλείται από το κόμμα του Αλ. Τσίπρα. Υποχώρηση οφειλομένη κυρίως στην κόπωση των πολιτών, λόγω του «ακορντεόν» στους χειρισμούς των μέτρων για την αντιμετώπιση της πανδημίας.
Μεγαλύτερο, όμως, ενδιαφέρον παρουσιάζει η εικόνα, η στάση της κοινωνίας, όπως καταγράφεται από τις απαντήσεις των ερωτηθέντων, απέναντι σε αυτό, που επιχειρείται από τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΜέΡΑ 25 του Βαρουφάκη, να αναχθεί σε μέγιστο πρόβλημα του ελληνικού δημόσιου βίου και της ελληνικής κοινωνίας, αν πρέπει ή όχι να ικανοποιηθούν οι αξιώσεις του Κουφοντίνα, τον οποίο, ας μου επιτρέψει η συνήγορός του κ. Κούρτοβικ επιμένω να χαρακτηρίζω καταδικασμένο δολοφόνο. Ευτυχώς δεν έχει εξουσία για να μας λογοκρίνει.
Αποδεικνύεται, λοιπόν, ότι σχεδόν το 70% των πολιτών ζητεί από την κυβέρνηση να μην υποκύψει στις πιέσεις και τις απειλές του τύπου «θα κάψουμε την Αθήνα» και να μην υποχωρήσει απέναντι στον εκβιασμό του Κουφοντίνα. Να μην του κάνει το χατίρι. Μόνον το 15,5% τάσσεται υπέρ της ικανοποίησης των αξιώσεών του. Δηλαδή, ποσοστό, που είναι κατά πολύ μικρότερο από το άθροισμα του 26%, που η ίδια δημοσκόπηση δίνει στα δύο κόμματα της «ριζοσπαστικής αριστεράς», 22,5% στον ΣΥΡΙΖΑ και 3,5% στον Βαρουφάκη.
Επτά στους 10 πολίτες ζητούν από την κυβέρνηση να μη χαριστεί στον αρχιεκτελεστή της 17Ν. Πιο συγκεκριμένα, σχεδόν το 70% των ερωτηθέντων καλεί την κυβέρνηση να μην κάνει αποδεκτό το αίτημα του Κουφοντίνα, ανεξάρτητα από την έκβαση της υγείας του, το 14,6% δηλώνει άγνοια και μόλις το 15,5% των ερωτηθέντων ζητεί από την κυβέρνηση να ικανοποιήσει το αίτημά του. Μάλιστα, στην ίδια μέτρηση, το 60,5% των ερωτηθέντων αποτιμά θετικά τους χειρισμούς της κυβέρνησης στο ζήτημα και αντίστοιχα το 60,4% αποτιμά αρνητικά τους χειρισμούς του ΣΥΡΙΖΑ. Στην Κουμουνδούρου μοιάζουν να έχουν καταλάβει ότι η δυναμική παρέμβαση των προηγούμενων ημερών τούς γύρισε μπούμερανγκ. Καβαλώντας το ρεύμα, που αναπτυσσόταν στα social media, ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να κατάγει σημειακή νίκη, παίζοντας το χαρτί των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Δεν υπολόγισε, όμως, ότι η μεγάλη πλειονότητα των πολιτών όχι απλά δεν φοβάται επανάληψη των σκηνικών του 2008, αλλά δεν ενδιαφέρεται καν για το τι θα συμβεί στον Κουφοντίνα. Στέλεχος με γνώση των αποτελεσμάτων σε επιμέρους ομάδες ενδιαφέροντος, που έτρεξαν το Σαββατοκύριακο, αναφέρει στο Protagon ότι αυθόρμητη απάντηση πολλών ερωτηθέντων ήταν το «Δεν με απασχολεί». Αρνητικά για τον ΣΥΡΙΖΑ «έγραψε» η δήλωση του Θεόδωρου Δρίτσα, ο οποίος έφερε την Κουμουνδούρου σε προφανή αδυναμία και προκάλεσε έκρηξη της Ντόρας Μπακογιάννη, μέχρι να ανασκευάσει πλήρως στη Βουλή το απόγευμα προχθές Πέμπτη. Η Κουμουνδούρου, παράλληλα, χρεώνεται και την επαναστατική γυμναστική της Νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία όχι απλά δίνει το «παρών», αλλά απευθύνει καλέσματα για συμμετοχή στις πορείες υπέρ των δικαιωμάτων του Κουφοντίνα, όπου τις προηγούμενες μέρες εμφανίστηκε και το πανό «Γεννήθηκα 17 Νοέμβρη». Μολονότι το πανό δεν σχετίζεται σε καμία περίπτωση με τη Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ, το παιχνίδι χάθηκε σε όρους πολιτικής επικοινωνίας. Αρμόδια στελέχη εκτιμούν ότι στην επικοινωνιακή υπονόμευση του αιτήματος Κουφοντίνα συμβάλλει και η δικηγόρος του Ιωάννα Κούρτοβικ, με δηλώσεις που προκαλούν και το κοινό αίσθημα, αλλά και την κοινή λογική. Οπως εκείνη (Kontra Channel), με βάση την οποία οι συγγενείς των θυμάτων της 17Ν υβρίζουν τον Κουφοντίνα, όταν τον λένε δολοφόνο, επειδή καταδικάστηκε και είναι πλέον …κρατούμενος. Ή αυτή που έκανε χθες το απόγευμα, καλώντας τον υπουργό Δικαιοσύνης Κώστα Τσιάρα να διατάξει τη μεταγωγή Κουφοντίνα στον Κορυδαλλό για λόγους «ασφάλειας του κράτους, της χώρας ή για λόγους δημόσιας τάξης» (The Press Project). Κάπως έτσι, το αίτημα Κουφοντίνα οδηγείται αισίως σε επικοινωνιακή αυτοπαγίδευση, ενώ τα πολιτικά ερείσματα όλο και λιγοστεύουν, καθώς κανείς δεν θέλει να αγγίζει κάτι που φθείρει και μόνο διά της αφής.
Κοινώς άλλα τα μάτια του καταπιεσμένου που επαναστάτησε και άλλα του δολοφόνου χωρίς αιτία.
Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ
