Τίποτε δεν είναι εύκολο, όταν έχουμε να κάνουμε με πανδημία. Πολύ περισσότερο όταν η πανδημία δεν είναι σε ύφεση, σε υποχώρηση, αλλά σε επιθετική φάση επικίνδυνης μετάλλαξης του ιού, που την έχει προκαλέσει. Οταν πολλές χώρες στον κόσμο βιώνουν ήδη το τρίτο κύμα της. Οταν ο αριθμός των θυμάτων γίνεται όλο και εφιαλτικότερος, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την περίπτωση των ΗΠΑ, όπου ο αριθμός των νεκρών ξεπέρασε το μισό εκατομμύριο ψυχές. Δηλαδή, οι απώλειες, σε ανθρώπινες ζωές, για την υπερδύναμη είναι μεγαλύτερες από εκείνες, που είχαν οι ΗΠΑ και στους δυο παγκόσμιους πολέμους.
Υπάρχει, όμως, πια ελπίδα. Είναι το γεγονός ότι, σε εκπληκτικώς ταχύτατο χρονικό διάστημα, η ανθρωπότητα διαθέτει πλέον αμυντικό όπλο, τα εμβόλια. Πολλαπλά εμβόλια αμερικανικής, ευρωπαϊκής, κινεζικής και ρωσικής παραγωγής, τα οποία διαμορφώνουν νέα πραγματικότητα, με κυρίαρχο στοιχείο την ελπίδα για επίτευξη της ανοσίας των πολλών, της «αγέλης», η οποία αναμένεται να επιτρέψει τη σταδιακή επιστροφή στην κανονικότητα, με πρώτο ζητούμενο την ελευθερία μετακίνησης, ώστε να επανέλθει η κανονική λειτουργία της οικονομίας.
Ενώπιον της προοπτικής, η Ευρωπαϊκή Ενωση εμφανίζεται, για μια ακόμη φορά, να αργεί να αφομοιώσει τα νέα δεδομένα και να λάβει, εγκαίρως, τις σωστές αποφάσεις. Τι να γίνει, έτσι συμβαίνει, όταν «λαλούν πολλά κοκόρια».
Οταν τον Ιανουάριο συζητήθηκε για πρώτη φορά η πρόταση της Ελλάδας, του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, για τη θέσπιση πανευρωπαϊκού πιστοποιητικού εμβολιασμού, που θα επιτρέπει στους κατόχους του να κινούνται ελευθέρως, η ανταπόκριση ήταν ιδιαιτέρως επιφυλακτική. Οι υποστηρικτές της πρότασης συνιστούσαν μειονότητα. Τώρα, στη σύνοδο κορυφής του Φεβρουαρίου, το κλίμα άλλαξε εντελώς. Υπέρ του πιστοποιητικού εμβολιασμού τάσσονται πλέον οι περισσότεροι, με εντυπωσιακότερη τη μεταστροφή της Ανγκελα Μέρκελ, αλλά οι αποφάσεις παραπέμφθηκαν για τη σύνοδο του Μαρτίου.
Αν, από τον Ιούνιο, οι εμβολιασμένοι πολίτες χωρών του ευρωπαϊκού βορρά θα έχουν τη δυνατότητα να μετακινούνται ελευθέρως για τις διακοπές τους προς τις χώρες του μεσογειακού ήλιου, θα αλλάξει ριζικώς την κατάσταση, ως προς τις οικονομικές συνέπειες της πανδημίας, ιδίως για τη χώρα μας, δεδομένου ότι, από τις μετρήσεις του αρμόδιου ευρωπαϊκού φορέα, καταγράφεται ως ο ασφαλέστερος προορισμός της Μεσογείου.
Οπότε, ας ελπίσουμε ότι θα ισχύσει ο στίχος από τον Θούριο του Ρήγα: «Ακόμα τούτη την Ανοιξη» και μετά ελευθερία.
Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ
