Ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και προσωπικώς ο Αλέξης Τσίπρας, ζητούν επιμόνως την παραίτηση της υπουργού Πολιτισμού. Επικαλούνται δε το γεγονός ότι η Λίνα Μενδώνη δεν «παραίτησε» αμέσως τον ηθοποιό και σκηνοθέτη Δημήτρη Λιγνάδη, όταν διατυπώθηκαν υπονοούμενα για τη δράση του, παρασιωπώντας το γεγονός ότι μόλις τη θέση των υπονοούμενων πήρε συγκεκριμένη καταγγελία, αμέσως ζητήθηκε η παραίτησή του.
Τώρα, έρχεται στο φως επώνυμη καταγγελία γυναίκας, υπαλλήλου της ΕΥΠ, με αρμοδιότητα χειρισμού λεπτών υποθέσεων, η οποία καταγγέλλει εγγράφως «σεξουαλική παρενόχληση» κατά σύστημα και εργασιακό εκφοβισμό και εκβιασμό από κορυφαίο πολιτικό στέλεχος της Υπηρεσίας, κατά την πενταετία διακυβέρνησης της χώρας από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Ασφαλώς και δεν προδικάζω το αποτέλεσμα της έρευνας, που θα γίνει. Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω τι πράγματι συνέβη, αλλά εδώ δεν πρόκειται για υπονοούμενα. Πρόκειται για γραπτή καταγγελία, που δεν αφορά σε καλλιτέχνη, αλλά σε πολιτικό πρόσωπο. Οπότε, ανακύπτουν κάποια εύλογα ερωτήματα.
Τον Δημήτρη Λιγνάδη, ως επικεφαλής της πρώτης κρατικής σκηνής, δεν τον επέλεξε ο πρωθυπουργός. Τον επέλεξε, βάσει των αποτελεσμάτων διαφανούς διαγωνιστικής διαδικασίας, το υπουργείο Πολιτισμού. Τα όσα δε φρικτά και τρομερά αποκαλύπτονται εις βάρος του, δεν αφορούν στη θητεία του στη συγκεκριμένη θέση, αλλά στον πρότερο βίο του, πολλά χρόνια πριν αναλάβει την κυβέρνηση ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Σημειώστε επίσης ότι η θέση του καλλιτεχνικού διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου ουδέποτε θεωρήθηκε ως πολιτική.
Το καταγγελλόμενο, όμως, για φορτική σεξουαλική παρενόχληση και εργασιακό εκβιασμό εις βάρος γυναίκας υπαλλήλου, της άκρως πολιτικής Υπηρεσίας, κορυφαίο στέλεχος της ΕΥΠ ήταν πολιτικό πρόσωπο. Η δε αναρρίχησή του στη συγκεκριμένη πολιτική θέση υπήρξε προσωπική επιλογή Τσίπρα, ο οποίος, προφανώς, εκτίμησε τα ειδικά προσόντα του. Υποθέτω και τις άριστες σχέσεις του με τις αντίστοιχες Αμερικανικές Μυστικές Υπηρεσίες, όπερ συνηγορούσε ότι «γνώριζε πολύ καλά το αντικείμενο».
Με βάση αυτά τα δεδομένα, είναι φυσικό να διερωτάται κανείς: Ο Αλ. Τσίπρας δεν έχει ευθύνες για την επιλογή του; Εγραψε πουθενά ο Μαρξ ότι «τα δικά μας είναι σύκα και δεν ακούγονται, ενώ των άλλων είναι καρύδια και κάνουν θόρυβο»;
Και το κερασάκι: Ο ερωτύλος πολιτικός ήταν και …γύφτος σε έναν ακόμη τομέα, διότι χρέωνε τις δαπάνες για σουίτες, όπου έλπιζε να «του καθίσει» η υπάλληλος, στα έξοδα της Υπηρεσίας. Αϊ σιχτίρ πια…
Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ
