Ο τίτλος του σημερινού σημειώματος είναι από κείμενο του Αμερικανού καθηγητή Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ Ντάνιελ Ζίλμπατ. Κείμενο, που περιγράφει τον ευτελισμό της Δημοκρατίας όχι μόνο με όσα βίωσαν τους τελευταίους μήνες οι Ηνωμένες Πολιτείες, με τα καμώματα του Ντόναλντ Τραμπ, αλλά και με όσα συμβαίνουν σε πολλές άλλες χώρες, όπου τύποις μόνον λειτουργεί η Δημοκρατία, ενώ στην ουσία έχουμε απολυταρχία δημαγωγών, που, όμως, διαθέτουν …πιστοποιητικό λαϊκής αποδοχής. Από τη Ρωσία του Πούτιν ώς τη Λευκορωσία του Λουκασένκο και από την Τουρκία του Ερντογάν ώς τη Βραζιλία του Μπολσονάρου ή τις «δημοκρατίες» της Ουγγαρίας και της Πολωνίας.
Γράφει, λοιπόν, ότι «όλο και πιο συχνά οι δημοκρατίες βιώνουν έναν αργό, αθόρυβο θάνατο, σε κοινή θέα και …απευθείας τηλεοπτική μετάδοση, με τη σταδιακή κατάργηση των λεγόμενων μηχανισμών «ελέγχου και ισορροπίας». Ο θάνατος αυτός ξεκινά από την κάλπη. Ή, πιο απλά, όταν εκλέγεις κλόουν, έχεις τελικά τσίρκο».
Οταν, μετά από τέσσερα χρόνια εξετάσεων, με την καθημερινή άσκηση εξουσίας, ο Ντόναλντ Τραμπ βγήκε από τις πρόσφατες κάλπες ηττημένος, αλλά με ελάχιστη διαφορά ψήφων, έχοντας, δηλαδή, πείσει σχεδόν έναν στους δύο ψηφοφόρους ότι είναι το …φάρμακο, που χρειάζεται η αμερικανική κοινωνία, τότε δεν είναι να εκπλήσσεται κανείς με όσα παρακολουθήσαμε με την εισβολή των φανατικών οπαδών του στο Καπιτώλιο. Επιχείρηση που είχε όλα τα χαρακτηριστικά της απόπειρας πραξικοπήματος με …λαϊκή επικύρωση.
Ευτυχώς για τις ΗΠΑ, αλλά και για τον κόσμο, υπάρχουν βουλευτές και γερουσιαστές του κόμματος του Τραμπ, με κορυφαίο τον ίδιο τον αντιπρόεδρό του Μάικλ Πενς, που δεν υπέκυψαν στην κινητοποίηση του όχλου. Η γοητεία, όμως, των δημαγωγών επί του όχλου παραμένει ισχυρή σε πολλές άλλες χώρες, όπως αυτές που αναφέρονται παραπάνω. Αντε να πείσεις τους οπαδούς του Μπολσονάρου ότι η επίσημη ανακοίνωση, από τον ίδιο πως «η Βραζιλία χρεοκόπησε» είναι αποτέλεσμα των δικών του επιλογών και όχι κάποιων …σκοτεινών ξένων κέντρων. Οπως θα είχε επέλθει η χρεοκοπία και στην περίπτωση της Τουρκίας, αν δεν τη στήριζαν, με κάθε τρόπο, μερικές ευρωπαϊκές χώρες.
Ας διδαχθούμε και εμείς, διότι, ουχί σπανίως, ορισμένοι εκ των συμπολιτών μας είναι έτοιμοι να λατρέψουν δημαγωγούς καθιστώντας τους ηγέτες, επικινδύνως για το πολίτευμα, την πατρίδα, την κοινωνία.
Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ
giorgis@massavetas.
